ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ
==============================
0) ΓΚΡΑΝΦΑΛΟΥΝ
-----------------------------
Πτώματα, πτώματα,
δίχως πνοή, νεκρή στιγμή
Εμείς, εμείς,
οι ηττημένοι και δειλοί, στης λόγχης τη κορφή.
Σπάσε το κορμί και η ψυχή ακολουθεί
πίσω απ' τα τείχη από σάρκα
Και όταν γεμίσει η πηγάδα από κορμιά
οι νεκροί θα γίνουμε εμείς.
Εμείς, εμείς,
οι ηττημένοι και δειλοί στης λόγχης τη κορφή.
1) ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ
----------------------
Χαμένος στη φασαρία, για άλλη μια φορά,
το μόνο που απαιτείς είναι μια προσφορά,
μια συνθήκη με το τώρα, μια φόρμα που αψηφά την αλλαγή:
μια κίνηση που δε φοβάται, ένα εμπόδιο που δε ξεχνά,
μια στιγμή που αντηχεί από όταν ο πολιτισμός ήτανε κραυγή:
οι πυλώνες σπάνε, ο βρυχηθμός ξεσπά
η γιορτή ξεκίνησε και η φύση αλυχτά
"Ναρασίμχα", "Ναρασίμχα", "Ναρασίμχα"
τα κορμιά δίνουν κορμιά σε σαγόνια μέχρι πριν κλειστά.
Αν πρέπει να προσφέρω χέρια, θα παύσω να προσεύχομαι
Κι αν πρέπει να προσφέρω πόδια, θα μάθω να σέρνομαι
σα το σκουλήκι στα χορτάρια
Αν προσφέρω μάτια, θα φαντάζομαι
και αν προσφέρω γλώσσα από φωτιά θα μουρμουράω στα αμπέλια
τον Αύγουστο το βράδυ,
"Ναρασίμχα", "Ναρασίμχα", "Ναρασίμχα",
η ζωή στέλνει ζωή στη νεκρική πυρά και όλα συνεχίζουν όπως πριν.
