Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ "ΤΩΡΑ"
---------------------------------------
Κάθε πράξη, ή "ενέργεια" αν θέλετε, η οποία έχει βλέψεις δημιουργίας και καθίδρυσης κατεστημένου συμπεριφοράς, δηλαδή σύστημα που βασίζεται σε κάποιο ηθικοφανές ζύγι φιλικά προσκείμενο προς την εξουσία της μοδός της εποχής του, οφείλει να έχει ως βάση της ιδεολογικής της πλεύσης την αναπόδραστη σιγουριά του επικείμενου ολέθρου, το μανιχαϊστικής κοπής αξίωμα του "η μία πλευρά μπατάρισε, η άλλη σιγοντάρει". Καμία απαίτηση για "τώρα" δε μπορεί να στέκει αποκομμένη από τη παρηγοριά της νεκρικής πυράς που παριστάνει την Ιστορία-ως-Σήμερα. Μιας και η οριοθέτηση του ό,τι "είναι" εξαρτάται από το πόσα κομμάτια κρέας σαπίζουν μέσα στο ατέρμονο "Εδώ", και η παρατήρηση της σαπίλας αυτής αρειμανίως και παστρικά τοποθετημένη σε κουτάκια συμπεριφοράς αποκαλείται "ιστορία του τάδε γένους", συμπεραίνουμε πως μια Ιστορία-ως-Σήμερα δε μπορεί παρά να αυτοπροσδιορίζεται σαν "αναπόδραστη", "Πλήρωμα", "τα πάντα ποιούσα" κ.ο.κ αυστηρά και μόνο εντός των πλαισίων που η σαπίλα μπορεί να μετρηθεί σα παρατηρητέο μέγεθος. Οτιδήποτε άλλο δε μπορεί παρά να θεωρείται ερασιτεχνική προσέγγιση στη καλύτερη, μαγγανεία στη χειρότερη.
Μέσα στο μοντέλο αυτό παρατήρησης του ό,τι κινείται, το αξίωμα "δυο ουρανοί δε μπορεί να υπάρξουν" λαμβάνει τη χροιά του, ας πούμε, προφητικού καρικεύματος, στο κύριο πιάτο της συνειδητής θεϊστικής ασυμβατότητας με το όποιο "είναι". Μα είναι αυτονόητο, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται ο έχων φτερά στο κούτελο και μάτια στην αορτή: πώς να μετρήσεις το υποτιθέμενο άπειρο, δηλαδή πέρα απ' το χρόνο συνεπώς και από το χώρο, όταν στα πλαίσια της αλληλεπίδρασης με το τι μας κάνει συνειδητούς στο εδώ και τώρα, το τελευταίο επιμένει ξεροκέφαλα να αρνείται την εξάρτησή του με τη κρεάτινη σαπίλα, την οστέινη επιβολή του "τι υπάρχει". Θεός και Ιστορία-ως-Σήμερα αποτελούν έννοιες εχθρικές, πιθανότατα και αλληλοακυρωνόμενες.
Ποιος διδάσκαλος, μεγάλος σοφός τρανός μύστης, κάνει το γρασίδι πράσινο; Ποιο μουλάρι έψαχνε ο Νασρουντίν στις αγορές της Αραβίας, ιππεύοντας το μουλάρι του με μανία; Αν απαιτώ από το εδωνά-είναι να μου φέρει χρηματικές απολαβές, και κάποια στιγμή περπατώντας στο δρόμο βρω ένα ευρώ, ποιανού τη χάρη έχω ζητήσει;
