ΚΑΤΟΥΡΟ

1)  ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
==============================

Και ο,τι αναπνέι, καταλήγει σε στόματα άλλων.
Κάτουρα και Αλλάχ.

ΣΥΝΕΠΩΣ
============

Μισό λεπτό και μισή στιγμή-
και ο Μπιλέουρας που είναι ναυτικός, μου είπε αυτό:
"ή θα γίνεις κακός τώρα, ή θα γίνεις κωλόγερος με εμμονές"
και έχει απόλυτο
καυλιάρικο,
δίκιο.

ΣΥΝΕΠΩΣ.

++++++++++++++++++++++++
Όμορφα πίσω απ' την εκκλησά πατηθήκαμε και είπαμε: κοίτα να δεις, που το κάθε κυπαρίσσι, με χοντρό παπά φαντάζει. Ύστερα στην επόμενη ματιά, το κάθε δέντρο και η κάθε ακρίδα έγινε μπελάς και απειλή. Και τα δυο μια χαρά δουλέψανε, μιας και η ζωή έπαιρνε αποφάσεις αντί για τις ψωλές και τα μυαλά μας, και έπρεπε να παραδειγματιστούμε. Στο γύρω χώρο: Λεγεώνες Κομισάριων-Σοδομιστών περιπολούσαν τις περιοχές κοντά στη θάλασσα. Μονάρχιδες και μονόφθαλμες γάτες με χαρακιές κοπανάγανε σακούλες στους κάδους σκουπιδιών. Παιδάκια ούρλιαζαν και απαιτούσαν, και ακούγονταν μέχρι την άλλη άκρη του χωριού. Καυλωμένοι σακάτηδες με πειραγμένα αναπηρικά καροτσάκια βολτάρανε δικάβαλο και ξύνανε την άσφαλτο. Σκυλιά-δολοφόνοι με ελαττωματικά τσιπάκια ομιλίας, προσπαθούσανε να σε τραμπουκίσουνε πριν σε κάνουνε λουρίδες με τα δόντια, μα αντί για απειλές, ουρλιάζανε ρεκλάμες για το μαγικό πριόνι που κόβει και μπαμπού. Η βρύση έβγαζε μεθάνιο και άναβε το νερό μπουρλότο και φόκο με αναπτήρα. Μαλλιάδες με πιρόγες. Καράφλες με στρατιωτικά παντελόνια. Αγριο-Σταλίνες τσακώνονταν μεταξύ τους και χώνανε παλούκια ο ένας στ' αχαμνά του άλλου, δίπλα απ' τους κάδους σκουπιδιών που μονάρχιδες και μονόφθαλμες γάτες με χαρακιές, κοπανάγανε σακούλες. Βιομηχανικοί Νεο-Σεήζηδες με παχιές μουστάκες που στην άκρη καίγανε σα πούρα, μαζεύανε σε σειρά τα παιδάκια που ουρλιάζανε και απαιτούσαν και ακούγονταν μέχρι την άλλη άκρη του χωριού, και τα ετοιμάζανε για γιούσουφους, μαστίχα Χίου και σοδομισμός από τους Κομισάριους επίσης. Στα τζάμια είχανε διαφημίσεις για καπότες. Στα χαλίκια, κει που έθαβες το φέο σκοτωμένο, έβρισκες κέρματα καρφωμένα κάθετα. Κει που είχε τόση ησυχία, κάποιος θα βάραγε συναγερμό, κάποιος θα βάραγε τσίτες και θα φώναζε- και τότε τα κυπαρίσσα δε μοιάζαν ούτε με παπά, μήτε με κτήνος- μοιάζανε με δέντρα, και τότε είπαμε να φύγουμε από πίσω απ' την εκκλησά- και ας ήταν όμορφα.

Ναρασίμχααααα-εεεεεε;

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΑΥΛΑ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΝΑΠΝΕΣ
===================================

Αυτό που ειπώθηκε.
Μέσα στη καύλα, και πάλι αναπνές.


****************ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ, ΜΕ ΠΟΥΣΤΙΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ***********
Υπέροχες βραδιές, με πούστικα φεγγάρια-
το' χω καταλάβει καιρό τώρα,
να εξετάζω τα τσιμέντα, μπας και βρω κανα καρδιοχτύπι,
να εξετάζω τα κουφάρια, μπας και βρω κανα νοίκι,
υπέροχες βραδιές, βραδιές υπέροχες,
με φεγγάρια πούστικα-
χίλιες φορές η ειλικρίνεια, παρά η κωλοστριμούρα. 



*********************************************

2) Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ 2

Σαφέστατα ό,τι κοπανάει στα χαλίκια, αγγίζει ό,τι αναπνέει,
σαφέστατα ό,τι βγάζει αφρό, βγάζει και ανάσες,
σαφέστατα σε ό,τι κάθεσαι, αυτό πονάει απ' τη καύλα,
σαφέστατα σε ό,τι μιλάς, αυτό πονάει απ' τη μουγκαμάρα,
σαφέστατα το μόνο αυτό που κάνεις,
είναι το εξής απλό, το εξής συγκεκριμένο:
ό,τι δαιμόνια έχω στο στέρνο,
δαιμόνια που γαμάνε γάτες και κατουράνε οικογενειάρχες,
αυτά τα δαιμόνια τα πετάς απ' όξω και τ' αφήνεις να κάνουνε χαβά.
Και μετά η μέρα συνεχίζει
Και μετά η μέρα ξεκινά.


__________________________________________---------------------

Τόσες κουρούπες στη σειρά,
και καμία να μη μοιάζει με την άλληνα.
Τόσες κουρούπες, τόσα μυαλά,
τόσες ευκαιρίες, τόσες πιθανότητες.

Και παρ' ολ' αυτά:

γεννάτε.

Γεννάτε, μαλάκες.
Γεννάτε.

Φέρτε στο κόσμο ποντίκια
ποντίκια που μασταν όλοι.
Φέρτε στο κόσμο ποντίκια.
και μη σας νοιάζει τίποτε.
Φέρτε στο κόσμο ποντίκια.
ποντίκια που φτιάχνουνε σονάτες και πίνακες έργα τέχνης.
Φέρτε στο κόσμο ποντίκια.
ποντίκια που κοπανάνε κλωτσές σε γκαστρωμένες,
ποντίκια που βιάζουνε 5χρονα από συνήθειο,
Φέρτε στο κόσμο ποντίκια,
να ενισχύσουνε τη ποντικοφωλιά μας,
την υπέροχη, την υπέρτατη καυλο-φωλιά μας τη ποντικίσια,
Φέρτε στο κόσμο ποντίκια,
να μασουλήσουν όπως μασουλήσαμε και μεις,
να κατουρήσουνε όπου κατουράγαμε και μεις,
όπου δηλαδή οι προγόνοι θεωρούσανε "ιερό".

Να πέσει ψόφος στα αχαμνά σας.
Να στερέψουν τα μουνιά σας.
Να μη βγει κανένα ποντίκι πια.
Να μη βρωμίσει ο τόπος άλλο.

Υπέροχα τα ποντίκια άλλων.
Όχι τα δικά σου

=======================================

8) ΜΙΣΟ ΚΙΛΟ ΓΟΥΡΟΥΝΟΨΩΛΑ
==============================

Σίγουρα όσα θέλω να πιστεύω είναι μισό κιλό ογυρουνόψωλα,
δηλαδή, όσο και να παλεύω για δαύτα, ποτέ δε θα τα πιάσω πλήρως.

Άρα;

Έλα ντες.

-----------------------------


Στη σιγαλιά τα ομορφότερα τραγούδια φαντάζουν μοιρολόγια- και στη χοντροκώλα οχλαγωγία τα ομορφότερα τραγούδια φαντάζουνε υπέρμετρη, βουδιστική σιωπή. Μισόλογα κοπανάνε οι μισές σαγόνες, οι προδότρες, οι με μισές ψυχές. Καμιά σωστότατη κατάσταση δεν έδωσε μισά στοιχεία. Κάθε κόκκος άμμου, κοπανάει μετάνοιες που είναι ένας σωστός κόκκος άμμου. Δε περιμέναμε το άτριχο πιθήκι για να βρούμε νόμους, Νόμους. Απ' τη στιγμή που περπατήσαμε στη γη, γη, γκι, γκι γκι γη γκι γη, Γη, βγάλαμε γούστα. Και αγνοήσαμε ότι μεις, είμασταν τα γούστα άλλων.

ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΕΜΝΟΝΤΑΣ

*Α*
"ΚΑΝΑ ΑΣΧΗΜΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΔΕΣ ΜΩΡΕ"
==================================

Κανένα αστέρι δε γαμωσταύρισε ποτέ πειδή ξύπνησε με πονοκέφαλο από κόρνες γύφτικου καρπουζάμαξου επίμονα να αντιλαλούν στο ηλιοβασίλεμα,
και κανέν' αστέρι δε βάρεσε μαλακία μετά από σεξ έτσι γιατί απλά επιθύμησε να φτύσει τη χούφτα του από μελαγχολία και συνήθεια,
και κανέν' αστέρι δε βέλαξε απ' το κρύο και δε νιαούρισ' απ' τη ζέστη,
κανέν' αστέρι επίσης δε ξούρισε τσίγγανα με τα χρόνια και δε ζήτησε και γαμιά,
συνεπώς όσα σκέπτεται κανείς και προσπαθεί είναι μικρότερα απ' τα αστέρια μα ισχυρότερα.

*Β*
ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΕΜΝΟΝΤΑΣ 
============================

Πάντα έτσι θα πηγαίνει: όσα καλείς θα σε κλάνουν συστηματικά, και όταν έρθουν, θα' ρθουν βράδυ και θα σε καβαλήσουνε πριν το πάρεις χαμπάρι- και τότε θα λες ότι οι Ποιότητες και οι Ιδέες τρίτων, της Πόλης, των οχτρών, έχουνε χτίσει μέσα σου μπουντρούμια- και θα φωνάζεις, θα καλείς για ξορκισμό- μα φευ.
και όσα αγνοείς και δε ποθείς ποτέ, σε γλυκοκοιτάν, σου φέρνουν γύρες σα γάτες σ'έξαψη και πυρετό, εκρήξεις αγναντεύουνε και εκρήξεις και καύλα γίνονται, με σκοπό να μπουν εντός και ν' αγναντέψουν από κει- και θα τέμνεις μετά, θα τρίβεσαι, θα παρακαλάς και θα χάσεις τα πάντα, διότι τη Καύλα κόρταρες- και ουρτ.

ΓΕΛΑΔΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΔΙΧΩΣ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΕ 4 ΠΡΑΞΕΙΣ/ΑΝΑΣΕΣ
===============================

1.
ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕΝΑ
------------------------------------------------------------------------------

Δε με πολυενδιέφερε το πού θα τελέσω χειμέρια νάρκη εν τέλει, όσο, το να μάθω πού ήταν πιο τελέσφορα για να κατεβάσω ρολά. Μηδέν συνοχή, μα με ενισχυμένο σαγόνι να σπάει καρύδια κι ευχές. "Μα όχι! Κάνετε λάθος!", "Μάλλον σφάλλετε!", "Λάθος ιστορία άκουσες, αδερφέ". Μια ουρά από παστρικές διεξόδους, σε βρωμιάρικα προβλήματα.

Η ανάγκη να απλώσω τραχανά, ταυτιζόμενη με τη σκοτούρα να ακουστώ, μου κάνανε τα όνειρα να σουρώνουν μεταξύ τους. Και πλέον με ελαττωμένη την ουσία, σκοτίζομαι για ντέρτια άλλων. Κουφάλα μυαλέ. Παρτάκια δυνάστη της στιγμής στη  νιοστή, μέχρι ν το σκότος. 


2.
ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΦΤΙΑΝΟΥΝ ΤΟΡΠΙΛΕΣ
------------------------------------------------------------------------

Είναι άδικο να ενώσω το σάπιο με το λαμπερό υγιές,
και είναι άδικο να στείλω το λογικό για ψυχανάλυση,
όσο το δεξί παρτάρει με τους μήνες, και ξεφεύγει,

μα απ' την άλλη, ένας απ τους σοφότεορυς ναυτικούς πίνοντες φρίμπες,
που γνώρισα ποτέ, μου είπε,
ή θα γίνεις κακός κάποια στιγμή στο τώρα, ή θα γίνεις γέρος με εμμονές.


3.
ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΙ ΑΜΑΡΤΙΑ
------------------------------------------------------------------

Δε γνωρίζω το ποιος φτιάχνει τα υλικά,
για αυτό που αποκαλούν οι κόρες καυλωμένες στην εφηβεία στα χωριά σαν
"πυρετό"
μα θαρρώ πως από δαύτο τυραννιέμαι,
απ' του κόκορα το βρυχηθμό ως του γάτου το νιαούρισμα το καυλωμένο
μπρος απ' το φεγγάρι,
από δαύτο το σαράκι, απ' τη τσιμούχα της ψυχής,
απ' όσ' ανοίγουν και όσα χρεώνουν,
όσα τσιμεντώνουν και όσα κομπάζουν,
όλα σε μια πανέμορφη λαλιά φάλτσα μα βαρβάτη,
όλα σταγόνες να βιάζουνε τη θάλασσα στις βροχές,

ΤΣΑΚΑΜΠΑΜ!
ΤΣΑΚΑΜΠΟΥΜ!


4.
ΛΙΑΡΔΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
----------------------------------------------------------------------------------

Όσο συμβαίνουν αυτά, ταυτόχρονα: Μια γιγάντια ψωλή, τραβάει πουτσοσφάλιαρα στους πλανήτες και τ' αστέρια γενικώς. Τους βάζει σε τροχιά, φτιάνει συστήματα, αριθμούς, λογικά πράματα, παστρικά και ένα συν ένα ίσον δύο. Παντού τριγύρω: Ένα τεράστιο μουνί, το πιο υπέροχο μουνί του σύμπαντος, δηλαδή το Σύμπαν σαν Ιδέα Μας, ανοίγει διάπλατα και δίχως ντροπές δέχεται τη κάθε Κίνηση. Δέχεται και εκκολάπτει, φτιάνει τη φαντασία, την ορμή, το θέλημα. 
Τριγύρω απ' τη ψωλή να αρπάς σφαλιάρες,  στο αιδοίο να πλάθεις κατευθύνσεις: να και μια οδός που κανένανε δε ξέχασε. Γαμήσι είναι το σύμπαν. Και χρυσή η βροχή που το θρέφει.