Ηλίτης Προφιάς

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΙΟΠΙΡΙΑ, ΚΟΡΑΚΙ ΜΕ ΤΑΪΖΕΙ
======================================

Αυτή είναι η πρώτη εμφάνιση του σκληράρχιδου προφήτα:
"Μέσα στα λιοπίρια, κοράκι με ταϊζει".
Μπορώ να λιώσω απ' τη ζέστα της ερήμου,
μπορώ να πεθάνω κάλλιστα απ' την έλλειψη νερού και τροφής,
μπορώ να γίνω ένα μηδενικό, ένα σκουλήκι,
όσο δε σκέφτομαι τον Αυτόνα,
μα σίγουρα,
πρέπει να σκίσω ό,τι σάρκα έχω,
και ό,τι μυαλό κουβαλάω,
μέχρι να είμαι έτοιμος να πω:
"Αμάν! Άγιασα!"

----------------------------------------------------

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΟΣΗ ΚΑΥΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ'ΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΗ ΚΑΥΛΙΑΡΗΣ
===========================================================

Μάλλον ό,τι έχω αγαπήσει με αγνή αγάπη στη μη ελέγχξιμη φαντασία,
και μάλλον ό,τι έχω επικαλεστεί, παίζοντάς το μάγος και παίζοντάς το ιδιαίτερος
καθώς και εκκεντρικός,
μάλλον όλα αυτά είναι μια κατάθλα που περιμένει να γίνει πράμα,
μάλλον όλα αυτά είναι μια ανάγκη να μη νιώθω όπως όλοι,
να μη νιώθω σκουπίδι.

Παρ' ολ' αυτά, πρέπει επίσης να ομολογήσω πως δεν έχω
νιώσει πιο ειλικρινές συναίσθημα απ' το να
σου απαντά αυτό που επικαλείσαι,
ειδικά αν το επικαλείσαι με την απεριόριστη
αγάπη και καύλα, και αν σχεδόν δακρύζεις με ειλικρίνεια
περιμένοντας να απαντήσει.

Το λοιπόν, αντιλαμβάνομαι πλήρως την παγίδα του να
γαμήσεις το μυαλό και την αντίληψη μέχρι αυτή να αλλάξει,
αλλά αντιλαμβάνομαι επίσης υπέροχα το κέρδος
του νβα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη
και να χαμογελάς δίχως εγωπάθεια ή ειρωνία,
μα με απεριόριστη αγάπη:
όχι γιατί σε αγαπάς, μα επειδή ό,τι βλέπεις σε αγαπάει.

------------------------------------------------------------------

ΕΙΝ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ,
ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ
ΠΟΣΟ ΚΟΥΡΑΔΑ ΕΙΣΑΙ,
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ
ΟΣΟ ΜΙΖΕΡΑ ΣΕΡΝΕΣΑΙ ΣΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙ,
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΦΤΙΑΝΕΙΣ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΕΓΡΗΓΟΡΟ,
ΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΕΓΡΗΓΟΡΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο,ΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ.
================================================

Ένα μάτσο εικόνες, ένα μάτσο ρόλοι και ένα μάτσο μαλάκίες γενικότερα,
ένα μάτσο πράματα που σε κάνουνε να αναπνές,
μια σκελίδα "στ'αρχίδια μου" και μια σκελίδα "όχι, όλα με αφορούν",
ένα μάτσο φαντασιώσεις:
"γράφω"
"πίνω"
"ρουφάω"
"δέρνω"
"γαμάω"
"δε με νοιάζει"
"με νοιάαζουν όλα"
"Χριστός είμαι"
"Πούτσος είμαι"
"Το παίζω έτσι"
"Με πάιζουν έτσι"
και ένα μάτσο άλλες σωστές μαλακίες.

Όταν η βία στο κεφάλι γίνεται συνήθεια,
μα ακόμα και τότε δε μπορείς να βλάψεις ζωντανό, δίχως λόγο.
Όχι από φόβο μη φας καρπαζές,
αλλά από φόβο μη χάσεις κομμάτι της ψυχής.

Και σκέφτομαι,
αν ζωγραφίζω,
κουλάρω καταστάσεις,
αν δε ζωγραφίζω,
και αφού σα κληρονομικός χέστης
δε ζωγραφίζω ουλές σε πρόσωπα άλλων,
πού πάμε καπετάνιο;

"να να να να να να
βουλιάζουυυυμεεεεεεεεεε, μαλάαααα-κεεεες!"