4

1--------------------
======================


Αυτός ο κόσμος ο υπέροχος και τρομακτικός,
αυτός ο κόσμος ο βίαιος παλλόμενος ο κόσμος που θα λείψει σε όλους
και όλοι κάποτε θα πουν εν τέλει: Στην υγειά του κόσμου αυτού!
πριν τους φάνε τα σκουλήκια-

για αυτόν τον κόσμο μιλάνε, και λένε,
αυτός ο κόσμος, ο υπέροχος, ο σιχαμένος και πανέμορφος,
αυτός ο κόσμος ο τρομακτικός και υπέροχος,
αυτόν τον κόσμο όλοι πονάμε, γιατί πρέπει κάποιος να πονάει,
αυτόν τον κόσμο όλοι περιμένουμε,

αυτόν τον κόσμο που έχουμε εμπρός,
αυτόν τον κόσμο που λέμε πως είναι:
υπέροχος και τρομερός.
Αυτόν τον κόσμο τον υπέροχο και τρομερό, τρομακτικό,
μας έλαχε να ξεψειρίζουμε:

γι'αυτόν τον κόσμο τραγούδια γράφουμε που λένε:
"Ο τυχερός έλαχε το λαχνό"
"Ο θάνατος βαράει αργά"
και λοιπά και λοιπά-

Σ'αυτόν τον κόσμο σα βρέφη κολυμπάμε στη ξαστεριά του τίποτα
Σ'αυτόν τον κόσμο σα λιοντάρια από φωτιά μασάμε πτώματα του πουθενά
Σ'αυτόν τον κόσμο τον υπέροχο, τον κόσμο τον σιχαμένο, τον απάνθρωπο,
τον κόσμο τον τρομακτικό, τον κόσμο τον ακριβοδίκαιο.

Κάποτε, ήρθε ο Ιούλης:
και όλα τα σκουλήκια σούζα, σουραύλια γίνανε-
μα ο ήλιος δεν απάντησε ποτέ,
και η γη έγινε σάρκα,
και η σάρκα σκέψη,
και ω, μακάρι να μπορούσα του Αδάμ το λάρυγγα να δάγκωνα,
ώστε ο κόσμος αυτός τρομακτικός κι υπέροχος να ήτανε ξανά.

ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΠΟΥ ΘΕΡΙΖΕΙ ΟΡΓΟΝΗ

)))))))ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΠΟΥ ΘΕΡΙΖΕΙ ΟΡΓΟΝΗ
================================================

1)
------------------------

Αυτός ο κόσμος, ο τρομακτικός και υπέροχος,
Και οι νεκροί του που σιωπηλά σαπίζουνε στις λόγχες
και περιμένουν τα όρνια -νεκρά επίσης-,
να τους τσιμπολογήσουνε τ'αρχίδια και τα έντερα-
εποχές και αυτές φίλε μου, που ακόμα και οι νεκροί
λογίζονται για Προμηθέας.

2))))]
---------------------------------------

Αυτός ο κόσμος, αυτός ο κόσμος ο τρομακτικός και υπέροχος.

αυτός ο κόσμος ο τρομακτικός, που μου δίνει πιάτο το τι με σκοτώνει καλύτερα και με πείθει ότι αυτό είναι η σκεπτομορφή της ανάγκης μου να ζήσω-
αυτός ο κόσμος ο υπέροχος, που μου δείχνει πως και η λιγότερο σημαντική κλανιά μου μπορεί να
είναι εμπορεύσιμο προϊόν, κρέας για τα κανόνια, όπως και η σάρκα μου-

αυτός ο κόσμος, ο τρομακτικός και υπέροχος,
αυτός ο κόσμος, ο τρομακτικός και υπέροχος, που μου δίνει όπλα για να γίνω αυτόχειρας,
αυτός ο κόσμος, ο τρομακτικός και υπέροχος, που μου δίνει πρέζες για να ξεχνώ πόσο ανάγκη έχω τα όπλα για να γίνω αυτόχειρας,

αυτός ο κόσμος, ο υπέροχος, ο βίαιος, χυδαίος, άδικος και υπέρλαμπρος,
αυτός ο κόσμος ο τρομακτικός και υπέροχος,
που πρεσβεύει πως είμαι προϊόν προς κατανάλωση,
αυτή η ζωή, η υπέροχη και βίαιη,
αυτή η ζωή η τρομακτική που μου θυμίζει πως είμαι εδώ για να φαγωθώ
(και θα γελώ, και θα γελώ)

αυτή η στιγμή, η υπέροχη στιγμή, η βίαιη στιγμή και η νεκρή στιγμή,
που μου ψιθυράει στ'αυτί πως:
Εδώ είμαστε ευτυχώς.
Και ίσα-ίσα που θυμόμαστε, γιατί επιλέξαμε να είμαστε εδώ,

και κάθε φορά, κάθε φορά αυτή η υπέροχη και σιχαμένη στιγμή,
θα μου λέει πως είμαστε εδώ:
Είμαστε εδώ, και βουνά καύλας και ηρεμίας περιμένουν
όσους τα διασχίσουν, και όσους τα θαυμάσουν.