Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017



Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΚΟΣ.

=====================

Μες το μαύρο της νυχτιάς
Και στο άντρο της μπινιάς
Ο Σίβα τρώει γη
Η Παρβάτι ψηλαφεί.

Στη στιγμή που δε μπορεί
Στο μετά που προσπαθεί
Ο Γιαχβέ ξεχνά
Η Ινάννα ξεγεννά.

Μαύρη Μάνα Στέρφα
αλάτι σπείρε σε ό,τι ο νους πατά
κλωτσιά σε ό,τι το σώμα γεννά
σίδερο πυρακτωμένο κόκκινο βαθύ
σε ό,τι η ψυχή θα προσπαθεί.

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Ε και τι να κανς να πές στη κατάθλα;







-----------------
Το σελέμπριτι Ουροβόρος στην πραγματικότητα είναι δύο φίδια και όχι ένα, ταυτίζονται δε με τα φίδια απ' το κυρήκειο του Ερμή που οι Εβραίοι ονομάζουν Ob και Od και συντελούν στην σημειοδότηση του Aur δηλαδή του κέντρου που σιγοτραγουδάει για το μη-επεξεργάσιμο απ' τις αντιληπτικές σταθερές πάσης φύσεως. Οι γνωστικοί το ταυτίζανε με το επίσης σελέμπριτυ γνωμικό "όπως ψηλά έτσι και χαμηλά" και το ντύναν με τη δανεική προβιά του μηδενός ως κύκλου. Ειδάλλως, μπορεί κανείς να εκλάβει τον Ουροβόρο σαν τη πρώιμη αβατάρα του αυτο-εκπληρούμενου στοματικού έρωτα, δηλαδή ένας τύπος που αυτοτσιμπουκώνεται.



------------------

Στο γνωστό ιερογλυφικό του περιστεριού που κατεβαίνει στη γη παρατηρούμε (1) το Λόγο, (2) την έκφανσή του ενσαρκωμένη, (3) εμάς, (4) τη καθοδική κίνηση της διάνοιας δηλαδή τον Προμηθέα ή Εωσφόρο, (5) το μουνί σαν ουροβόρος που τα περικλείει.