Ένα μάτσο μαλακίες ελπίζω να γίνουνε σφραγίδα:

ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ
ΤΗΣ ΜΑΓΙΑΣ ΤΟ ΠΕΠΛΟ
ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ
-------------------------------------

Συνεχώς αντιμέτωπος με ένα μάτσο εικόνες δηλαδή επιθυμίες.
Ίσως ούτε καν επιθυμίες- μιας και η επιθυμία έχει σα θεμέλιο τη θέληση-
ενώ αυτές οι εικόνες είναι τα όσα μου λείπουν λογικά ή παράλογα,
και η παγίδα είναι να ενδιαφερθώ για τα με ή τα δε.

Κενό στη κούτρα
Και το μόνο που της μένει είναι να γεμίσει.

Επιθέσεις συνεχώς, εικόνες εναλλακτικών εαυτών κάνουν γκέλες
στη κουτέλα μου και γω με μια ρακέτα
τις εκτοξεύω πίσω με μια δόση ίσως ηττοπάθειας,
μα μετά σκέφτομαι,
"Αν δε δώσεις και ηττοπάθεια ρε μαλάκα,
τι μένει να δώσεις πια;"
και εν τέλει δεν υπάρχει ηττοπάθεια πια.

Ένα μάτσο άχρηστα προκάτ και σινεμασκόπ που λεν οι γέροι.

Πάντα το μόνο που έχεις να γκρινιάξεις γι' αυτό είναι ο ίδιος ο μυαλός.
Και επειδή στο λέει ο μυαλός το οτιδήποτε, τι, σημαίνει ότι πρέπει
και να τον ακούσεις;

Ένα μάτσο άχρηστες εικόνες δέκα χιλιάδων πιο άνετων και
προσβάσιμων Εγώ
που είναι τα νεκρά τσόφλια κληφόθια όσων ταϊζω στο πίσω μέρος κάθε μέρα.
Ένα μάτσο μαλακίες ρε πούστη.
Ένα μάτσο άγνωστοι να σε ακούνε να δανείζεσαι τη μουτσούνα
του δείνα περφόρμερ που ικανοποιεί τα βίτσια σου
και μέσα απ' το σπασμένο τζάμι που κοπανάς τα χέρια σου
και μένεις με το κρέας ανοιχτό να κοιτάς
τους τένωντες λες και κοιτάς
βιολί μέσα από ευρύχωρο μουνί

και γενικώς ένα μάτσο εικόνες
τι θα μπορούσες να χες ικανοποιήσει στο καθένα
μια εικόνα ημίθεου ψωλιάρη με σκούρο μπλε δέρμα
ή αλλιώς τίγκα πορτοκαλί να καίει αμαρτίες
και τα δυο σαν αβατάρα παλιάς θεάς ινδών

κοίτα να δεις
πανεύκολα αβατάρες φτιάνεις όλη μέρα
να ικανοποιούν τα βίτσια σου
και κοίτα πώς οι αβατάρες χάσανε την ισχύ και χάρη τους
όταν παραδόθηκες στις πορδές και τις ορέξεις σου.

Όλη μέρα ρε πούστη
εικόνες του ποιων θα είχες ικανοποιήσει
και του Εγώ σαφώς και πόσα πράματα θα'χες κάνει
υπέροχα αν ήσουν σα τη καυλιάρα αβατάρα που χεις
καρφωμένη στο νου
και πάμε πάλι, όσο γράφω, με κοπανάνε
εικόνες όσων θα μπορούσα να μαι αν δεν ήμουν άνθρωπας
και εικόνες όσων θα μπορούσα να' κανα με τρεις κινήσεις,
και εικόνες καλύτερες απ' όσο αποδίδω στο εδώ και τώρα,
άρα ανούσιες, άχρηστες.

Εν τέλει την επιφοίτηση τη θεία την είχα κατουρώντας
χαλαρώνοντας χαϊδευόμενος απ' το αεράκι απ' το μικρό παράθυρο
κατάλαβα πως κατάλαβα το πιο ξεκωλιάρικο Κοάνι,
μα ακριβώς επειδή πίστεψα πως το κατάλαβα,
δε το κατάλαβα ποτέ-
και πάμε πάλι απ' την αρχή

"Γιατί έγινε έτσι το γαλόπουλο;"
"Έγινε μπλε απ' το κακό του, που τσακωνότανε με τ'άλλο το γαλόπουλο"

"Γιατί σηκώνουμε της Μάγιας τα φουστάνια;"
"Μα, για να δούμε της Μάγιας το μουνάκι!"