ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ
==============================\\

Καποια στιγμή πραγματικά κουράζεσαι να βρίσκεις στόχους
κάθεσαι κει που σαι υπέροχος και πάλι, πάλι,
στο νου φτιάνεις πολέμους απ' το πουθενά,
στο νου φτιάνεις μαλακίες όλη την ώρα.

Συνήθως αυτές οι μαλακίες είναι σαν έπη παλαιών ετών
μα δίχως τις διδαχτικές αποτροπιαστικές παγίδες
και τη νέμεση που ισορροπεί το πράμα.
Είναι σα να λέμε, προσωπικά έπη
γεμάτα φαντασιακή βία που δεν οδηγεί πουθενα,
και αυτό είναι για μένα λάθος.

Δεν είναι μόνο το ότι κατανοώ πως
σίγουρα δεν είμαι ο καυλιάρης του πάντα όπως φαντάζομαι,
εντάξει αυτό το ξέρω εδώ και δεκαετία, μα,
είναι πως αυτά τα ψευδοέπη επιμένουν,
η ανάγκη για προσωπική μυθολογία
ντύθηκε με το μανδύα του Μισού-
σιχαμένε Μισέ,
μαλάκα που με κάνεις να σκέφτομαι δάχτυλα σε μάτια
μαζί με τον Άρχοντα του Υπέροχα,
μαλάκα που με κάνεις να σκεφτομαι
ότι είμαι κάτι παραπάνω από σκουπίδι.

Νομίζω πως το να καταλήξω στο ότι είμαι ένα
αδύναμο μαλακισμένο σκουπίδι,
όσο και αν νομίζω ότι το έχω δεχτεί,
είναι πάρα πολύ πιο δύσκολο απ το να
φτιάξω νέα σουπερ-ηρωικά έπη
που απλά τονώνουν το Εγώ μου.

Νομίζω πως αρκετά γίνεται αυτό, πρέπει να λήξει, μα
κει που νόμιζα πως είναι αποτέλεσμα των καταχρήσεων,
τώρα βλέπω πως είναι κομματι μου

"ωραία, θα το καλέσω και θα προσπαθήσω να το ξορκίσω"
η αισιόδοξη άποψη διότι, οσο και να θέλω να βλογάω τα πλέον μη γένια μου,
ακόμα δε μπορώ να το κανω πλήρως και μάλλον
τα δαιμόνια ξορκίζουν μένα και όχι γω αυτά.

Το χω προσπαθήσει επίσης, να δεχτώ ότι απλά είμαι ένα δειλό ανθρωπάριο
μα απ' την άλλη δε φέρομαι σα τέτοιο, οπότε αν είμαι τέτοιο δε ξερω ακόμα

κούραση είναι να έχεις στο μυαλό ένα μάτσο δήθεν αφορμές
για να ξεσπάς στο νου αλλά ποτέ στα χέρια,
μα, αν ξεσπάς στα χέρια, τι καλό θα βγει;

"θα σου σπάσουν τα μούτρα και θα ηρεμήσεις"
υπέροχα και δε λέω όχι αλλά έγινε και δεν έβγαλα άκρη
άλλωστε τα σπάω και μόνος μου δε χρειάζομαι βοήθεια
οπότε προς τα πού βαδίζουμε στρατηγέ;

Να δεχτώ τα παράλογα; τα δέχομαι συνεχώς και με αυτά ζω
ηρεμώ τον Ναρασίμα όποτε μπορώ μα δεν αρκεί
ίσως πρεπει να το κάνω αυτό συχνότερα
ξερωγω;
μισές δουλειές και λέω και καλά ότι "βλέπω"
αρχίδια βλέπω και αρχίδια κάνω και κει
μαι ζωή μες στην απόλυτη λογική
μετατρέπει σε υπέρτατο άθλο το να ευχαριστηθείς με τη θέα μιας πέτρας να τηνε κοπανάνε τα κύματα και να σκέφτεσαι μαλακίες για αυτήν

εγώ εγώ εγώ
το μάντρα που ποτέ δε τελειώνει το τραγούδι των σκουπιδιών που δε καίγονται
μμε τα άλλα αλλά επιζούν- και πάμε ξανά.