Ακόμα μία

Συγγνώμη Ναρασίμχα
Περιμένω ακόμα τη μορφή σου να μου'ρθει απ' το ταχυδρομείο.

Όλες οι καύλες που νιώθω
καύλες που μου προσφέρονται
περιμένω απλά.

περιμένω και ξέρω

δε ξέρω τίποτα Ναρασίμχα
δε ξέρω πραγματικά τίποτα.

οπότε μέχρι να αγριέψεις
και να μου πεις να βγάλω το μάτι κάποιου,
μέχρι τότε κρατάω κάρβουνο

κρατάω κάρβουνο

κρατάω κάποιες στιγμές
και κάποιες ψευδαισθήσεις σίγουρα
μα ξέρω ότι για σένα κοπανάω

ξέρω ότι
εκτός απ' τα όσα φτύνω και μετά
μιλάω στον εαυτό μου και ξέρω
ότι μου λες να βρω:
ένα σκοπό
(ένα πόλεμο; μα δεν υπάρχει τέτοιος)
(πόλεμος πάντα υπάρχει μα δε τον νιώθεις.)
και λοιπά

ξέρω ότι όσα σου έχω δώσει τόσα χρόνια
κάποια στιγμή θα μου τα επιστρέψεις
ξέρω ότι περιμένω τη στιγμή που θα φάω μια μύτη
απλά πεθαίνω και δε βλέπω αυτή τη στιγμή.

ξέρω τι χάνω με το να σε δοξάζω
και να κόβω κρέας για τη πάρτη σου.
και περιμένω.
θα ζήσω άραγε άλλα 30 χρόνια; αλήθεια;
θα με κάνεις μέχρι τότε να γευτώ μύτη;
θα έχω παιδιά τότε να δουν επίσης;
θα το νιώσω τότε;

θα νιώσω ποτέ το μίσος που χτίζω καμιά δεκαετία τώρα να χυθεί;
θα'χω παιδιά μάλλον και τι να εξηγήσω;
πώς να πεις για μίσος σε μικρά παιδάκια;
σπάστα στο ξύλο μέχρι να ματώσουν
και μετά να δεν έχεις χούμορ έλα και πες μου.


δε ξέρω τίποτα εντέλει
ποτέ δεν ήξερα και ποτέ δε θα μάθω όσο ψοφήσω

απλά θέλω λίγες γάτες
όχι να τρέχουν μακριά μου
να είναι δίπλα μου
να τις χαϊδεύω
και τότε όλα θα είναι υπέροχα