Αυτό που επιμένει, όταν όλα παύουν να υπάρχουν

1)Αυτό που επιμένει, όταν όλα παύουν να υπάρχουν.
-----------------------------------------------

Αυτό που επιμένει, όταν όλα παύουν να υπάρχουν· αυτό που βαπτίστηκε αβατάρα απ'την Αρχή που τελματώνει.
Ο πρώτος ήχος, συνεπώς και η γέννηση του παρθενικού αντίλαλου.
Αυτές οι εποχές, αυτές οι μέρες των μεγάλων νικών, των μεγάλων ανδρών της ιστορίας, καθώς και του επικείμενου θανάτου τους- αυτές οι εποχές που σχίζουν τον χρόνο στα δύο, συνεπώς σκίζουν και τον ορίζοντα- που σκίζουν τον ουρανό στα δύο με τόση πειστικότητα, που θαρρείς πως τόσα χρόνια αγνάντευες ένα κουφάρι αδειανό. Διότι:
Αυτός ο ουρανός μοιάζει με δέρμα.
Αυτός ο ήλιος προδίδει. Αυτά τα νέφη ρουφιανεύουν.
Αυτή η βροχή αντί να χαϊδεύει, σουβλίζει.

Ο χρόνος θέλει να με θυσιάσει στου βουνού τη κορυφή,ο χρόνος είναι ο φονιάς του χρόνου, σα παιδί του λοιπόν, μοιράζομαι αναπόδραστα τις ίδιες ποιότητες μ'αυτόν, και είμαι εδώ, σ'αυτη τη στιγμή που είναι ιερή, είμαι όμως κι εδώ, σ'αυτή τη στιγμή που σα κατάρα με κρατά στη προσμονή και τη λαχτάρα.

Δοξάζουμε την Ιδέα του Άτριχου πιθήκου που προσμονά να κατακτήσει παρυφές ανώτερες απ' το εύρος της ψυχής του,
θαυμάζουμε την προσμονή του αυτή να γίνει το πιθήκι Ιδέα και η Ιδέα πιθηκίσια.
Παρ'ολ'αυτά, είναι επίσης αλήθεια να ισχυριστούμε πως,
ακόμα και ο αρουραίος έγινε Βασιλιάς,
όταν του χαρίσανε θέα απ' το Βουνό.



======

2) Λογικό.
-------------------------------

Δε νοιάζεται ο ουρανός για τη μιζέρια του ανθρώπου· ούτε η βροχή για της ύστατης στιγμής το κρότο.
Μήτε αλλάζουνε τα σύννεφα μορφή, για να γλυκάνουνε ουλές και ψευδαισθήσεις· μήτε η θάλασσα τραντάζεται και αλυχτά,
για του νεκρού τα σάβανα.
Τις εποχές δεν τις ενδιαφέρει το μοιρολόι της μάνας στο βρεφικό το νεκροκρέβατο· Ο ορίζοντας δεν κλαίει για όσα δεν κατάφερες ποτέ.
Το λέλουδο δεν ανθίζει για να επιβραβεύσει τους κόπους κανενός· ούτε μαραίνεται το χόρτο από στενοχώρια για του ανθρώπου τις πληγές.

======

3) Θεϊκός Παιδοφιλολογος
------------------------------

Στο εδώ και τώρα,
στο παρτέρι με το λέλουδο που είναι ο Σατανάς,
στο πηχτό σκατό
που περιμένει ο Θεός ν'ανθίσει.

======

4) Δε φωνάζω, υποκίπτω
----------------------------

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΝ ΑΒΡΑΑΜ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΦΑΞΕΙ ΣΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΤΗ ΚΟΡΥΦΗ, ΜΙΑΝ ΑΥΓΗ.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΑΙ ΓΩ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΟΙΝΕΣ:
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΙΕΡΗ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΓΩ-
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΑ ΚΑΤΑΡΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑ ΣΤΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ.