Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
=====================================

1) ΚΑΛΛΙΕΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ
-------------------------------------------------------------------------------------

Κάθε πολίτευμα που σέβεται τον εαυτό του χρειάζεται το κύρος της διανόησης για να επικυρώσει το τι ορίζεται ως "κουλτούρα". Κάθε αντιγνωμία που σέβεται τον εαυτό της χρησιμοποιεί αυτό το γεγονός σαν αφετηρία για να γεννήσει την όποια "αντικουλτούρα", "αντι-κουλτούρα", "αντεργκράουντ κουλτούρα", "ψευδοκουλτούρα". Μια κουλτούρα που βυζαίνει απ' τα στήθια του νεκρού κόσμου, μια κουλτούρα τσιφλικάδων είναι μια κουλτούρα εντυπώσεων και συνεπώς φιλικά προσκείμενη στη λογική του εμπορεύσιμου προϊόντος ("θα κάνω έκθεση με σκατά σε ένα καμβά και ένα κείμενο 5 σελίδων-καταπέλτη στην ανισότητα των φύλων όπως εκφράζεται στο πόλεμο στο Ιράκ"). Μια "αντικουλτούρα" που μάχεται της εμπορευματοποίησης θα μετατραπεί σε εμπορεύσιμο προϊόν όταν συνειδητοποιήσει το ότι δεν εξαρτάται απ' αυτήν η ισχύς του μηνύματός της ("δεν υπάρχει κουλτούρα υπάρχει κομούνα και ύστερα"_).  Μια τέχνη που ξεχνάει ή ακόμα χειρότερα αγνοεί την αδιάσπαστη σχέση της με το περιβάλλον, άρα με τη φύση είτε αυτή εκφράζεται σαν φασιστικά βουνά ή Πανικά δάση είτε σαν τσιμεντένιος θάνατος της Πόλης, ασχέτως αν εκφράζεται σαν απόρροια της γραφής ή σαν κομπολόγι δεκαετιών της τριβής, είναι μια τέχνη καταδικασμένη να χειραγωγηθεί πιότερο απ' όσο μια τέχνη χειραγωγείται ήδη, απ' τη στιγμή που συμμετέχει στο τσίρκο που λέγεται "Εδώ και Τώρα".

2) ΛΑΜΑΣΟΥ
=============

Η αλήθεια είναι ότι όταν ανοίγεις διάπλατα τη σάρκα σου λες και είν' αυλαία,
μέσα σου βλέπω αυτό που πάλλεται και αυτό που πάλλεται
το ονομάζω "Ο Κόσμος".
Αυτός ο Κόσμος, ο φοβερός και υπέροχος.
Εκεί που σπέρνεις στη γη φωτιά και φυτρώνουν κύβοι
Κει που μέλλουσες μανάδες με τούρλα τη κοιλιά καταριούνται αυτό που θα βγάλουν από μέσα τους  διότι φοβούνται αυτό:
Αυτόν τον Κόσμο, τον Σιχαμένο και Πανέμορφο.
Εδώ που σκυλιά ετοιμοθάνατα μασουλάνε τη τροφή των ήδη νεκρών,
εδώ που λέλουδα ανθίζουν μες το χρυσό της ηδονής του αδερφοκτόνου,
εδώ που κτήνη μοιάζουν με ανθρώπους μα δε το δέχονται ποτέ-
σε αυτό το Κόσμο τον Φοβερό και Υπέροχο,
σε αυτή τη μέρα, τη Μέρα της Ομορφιάς και Βίας,
που δε λέει να τελειώσει όσο και να χτυπιόμαστε στο έδαφος σα τα χταπόδια,
όσο και να προσκυνάμε αυτό το Κόσμο,
το Κόσμο το Σιχαμένο και Πανέμορφο.

3) Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
--------------------------------------------------------------------

Σα θεριό τις νύχτες του χειμώνα
διαμελίζω ό,τι απειλεί να διαμελίσει το πώς όλα κινούνται
και το πώς τα βλέπω να κινούνται-
σα λυσσασμένο κτήνος αλυχτώ στα βουνά της δύσης
κι ύστερα
κάποιος μαλάκας φτιάχνει ΜακΝτόναλντς από δίπλα
και γαμιέται η φάση.