ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ ΜΑ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΑΜΩΣΤΑΥΡΙΖΕΙ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
================================================================

1) ΝΑ ΟΡΙΣΤΕ, Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΝΟΩ ΕΙΝΑΙ ΟΣΑ ΠΙΑΝΕΙ Η ΦΟΥΧΤΑ ΜΟΥ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

"Να, ορίστε: σκέψου το πρωί της Πέμπτης τι έγινε.
Μου μίλαγες, μου μίλαγες, μου μίλαγες με τις ώρες, μέχρι που πίστεψα με όση ειλικρίνεια μου χει απομείνει πλέον, ότι σταματημό δε θα'χες. Και ύστερα συνέχισες, και συνέχισες, και συνέχισες να μου μιλάς για το Θεό όπως τον αντιλαμβάνεσαι, δηλαδή έναν παππούλη στα σύννεφα που πριν τη Καινή Διαθήκη είχε πρόβλημα με τα νεύρα του μα μετά έκανε γιο και ηρέμησε, συνέχισες με τις ώρες να μου μιλάς για το πόσο τον αγαπάς τον παππούλη, και γω από ευγένεια έκανα πως σε άκουγα, λάθος μου το αναγνωρίζω και μπινιά, ψευτιά, μα απ' την άλλη τι να έκανα, να σε προσβάλλω; να σου πω ότι και συ μου λες για όνειρα, δηλαδή ψευτιά, αέρα;
Ό,τι κατανοώ είναι όσα πιάνει η φούχτα μου. Είμαι τέτοιο θηλαστικό, είμαι τέτοιο ζώο, μα μπορώ να καταλάβω ότι και οι αμοιβάδες αν λιγουρεύονταν Παράδεισους, θα κοιτάγαν τριγύρω τους και θα βλέπαν κόλαση."

2) ΜΟΥ' ΠΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ,
 ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΟΥ ΠΑΙΑΝΑΣ
==================================================================

Παρ' ολ΄αυτά μουνάρα μου δε με απασχολεί αυτή η επανάληψη,
όσο ξέρω ότι κάθε εκ νέου τελεσίγραφο τέλματος σε κάνει να τραγουδάς ξανά έστω και λίγο,

δε κουράζομαι μουνάρα μου να περιμένω και δε φοβάμαι,
το θάνατο φοβάμαι μα ένα τραγούδι που μπορεί να τον φέρει, το λατρεύω.

δε με ενοχλεί ποτέ να σε ακούω να μιλάς για λεμονιές και να μασουλάς λεμόνια
μιας και ο κίτρινος ήλιος πέφτει πάνω στο κίτρινο λεμόνι κι ύστερα στη κίτρινη μαλλούρα σου
και ύστερα είσαι κίτρινη ολόκληρη- και ξέρω ότι είσαι λεμονιά και η ίδια- και ευχαριστιέμαι αφάνταστα.

3) ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ
=========================================================

1ο βήμα) Παρατηρώ το τι αγαπάς.
2ο βήμα) Παρατηρώ το αντικείμενο αυτό της αγάπης σου ενδελεχώς.
3ο βήμα) Μαθαίνω απ' έξω τη ρουτίνα του, σα παιδικό τραγούδι.
4ο βήμα) Υπολογίζω τις νεκρές ώρες, ώρες που αν λείψει απ' τη ρουτίνα του, δικαιολογούνται μέσω των απαιτήσεων της καθημερινότητας.
5ο βήμα) Υπολογίζω τη πιθανή αλλαγή προγράμματος, κατά πόσο τοις εκατό υπάρχει μεταποίηση της ρουτίνα.
6ο βήμα) Χαρτογραφώ τις περιοχές δράσης του αντικειμένου αγάπης σου όσο αποτελεσματικότερα γίνεται.
7ο βήμα) Χαρτογραφώ το όποιο σημείο λιγότερου ρίσκου στην γενικότερη περιοχή δράσης του αντικειμένου αγάπης σου.
8ο βήμα) Το χρησιμοποιώ για να αιχμαλωτίσω το αντικείμενο αγάπης σου.
9ο βήμα) Μεταφέρω το αντικείμενο αγάπης σου εντός των ορίων δράσης του μα δίχως να δώσω αφορμή ή στοιχεία σε τρίτους.
10ο βήμα) Συμπεριφέρομαι στο αντικείμενο αγάπης σου με όση αγάπη έχει το σφυρί ενώ κρούει με μανία το καρφί στο κεφάλι μιας κατσαρίδας.
11ο βήμα) Φροντίζω να υπάρχει φίμωτρο, χειροπέδες, ηχομόνωση, καθώς και βιντεοκάμερα, και βιντεοσκοπώ το σφυρί και το καρφί.
12ο βήμα) Σφάζω σα σφαχτάρι το αντικείμενο αγάπης σου μπρος στη κάμερα και κατουράω στο ανοιγμένο του λαρύγγι.
13ο βήμα) Σου ταχυδρομώ το αποτέλεσμα ενός σαββατιάτικου απογεύματος.