ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΤΡΙΛΑΣ

ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
===================================================

1) ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΚΑΠΟΥ
----------------------------------------------------------------------------------

Πάρα πολλά υπέροχα σάλια από σαλιάρηδες που ομιλούν περί "μύθου":
είναι κάτι αντίστοιχο με τους έχοντας σώας τας φρένας νεοεισαχθέντες ή απόφοιτους κάποιας σχολής Καλών Τεχνών: Καλό είναι να περάσεις εντός του μύθου και να γλύψεις το μύθο, για να απομυθοποιήσεις το μύθο.
Βεβαίως και δε σημαίνει πως άπαξ και απομυθοποιήσεις, όλη η ουσία σα τσούρλα εξαφανίζεται με ντροπές μεγαλειώδεις: απλά, επανεφευρίσκεις και φτιάνεις νέα τελετουργικά για τις παλιές καύλες που σε οδήγησαν εκεί- και αγαπάς περισσότερο.
Κάτι σαν υγιώς σκεπτόμενο υποστηρικτή του ΚΚΕ.

2) "Ω ΘΝΗΤΕ ΜΟΥ"-Ο ΣΚΩΛΗΚΑΣ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
===============================================

Καταναλώνοντας κάθε δεύτερο που περνάει, υπέροχη βενζίνα από την αγάπη του Εγώ μιας και με τις σωστές ασκήσεις μου ανοίξανε οι πλάτες ξανά,
Κατάλαβα πάλι πως όταν μιλάω σε μια υπέροχα μετριότατη μα με χυσιματικά μούτρα σερβιτόρα, και θέλω να ακούγομαι ερωτικός, εν τέλει καταλήγω αμφιβόλως επιθετικός.

3)ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΙΡΑΝΙΑΚΑΠΙΣΟΥ- ΚΑΙ ΑΕΙ ΓΑΜΗΣΟΥ
========================================================

Δέκα χιλιάδες δυνάμεις πείνας και βιασμού
 απειλούν και τρίζουν δόντια, να δεχτείς την ύπαρξή τους.

Φυσικά αναγνωρίζεις την ύπαρξή τους και ύστερα ενδίδεις στη συλλογική τους
ειλικρίνεια.

Ύστερα βέβαια οι απειλές και οι κατάρες, χάδια και ρουσφέτια γίνονται
ύστερα ό,τι απειλούσε με μασέλες, χάνει δόντια για να προσφέρει στοματική απόλαυση και διαφθορά.

Δεν επικροτώ τον εξευγενισμό των όσων κτηνότατων και εν τέλει αρχαιότατων.
Θέλω το κτήνος που κατοικοεδρεύει να είναι ό,τι προσφέρει, όχι ότι θα ήλπιζα πως θα νοιαζόταν να προσφέρει.

Και αυτό διότι δεν υπάρχει σφυρί δίχως ταυτοχρόνως την υπόσχεση της κατασκευής
και τη σιγουριά της δολοφονίας, ταυτόχρονα- αν δεν είναι έτσι, πλέον δε μιλάμε για σφυρί αλλά για μια μαλακία.

Συνεπώς η ανάγκη για τροφή και ύστερα για γαμήσι, από μόνη της έχει να προσφέρει
καφετιές μαλακίες και μια επιμονή για αύριο,
συνεπώς δε περιμένεις από αυτό το πανίσχυρο αρχαίο μοτίβο να μεταλλαχθεί σε ένα κοινωνικά αποδεκτό φρόκαλο που χαιρετά με επιμονή όσα δεν άλλαξαν ποτέ.

Διότι αυτό λατρεύουμε εδώ και καιρό- την άκαρδη βιαιτότητα που έχοντας κεντρικό σημείο βάρους- Διέλυσε ό,τι σα τείχος απο σκατά κορδωνόταν ως πριν, Έκαψε τα απομεινάρια αυτού, Σκόρπισε τα φλόκια τα συμπαντικά όσων επιμείναν-
κι ύστερα:
Είναι οχτώ και τέταρτο.