ΚΟΛΟΣΣΟΣ! (από σκατά και άχυρο)

()ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠ' ΤΟ ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ
=====================================================================

1) "ΚΟΙΤΑ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ!"
----------------------------------------

"Εγώ να του ανοίγω τα σωθικά με τη φαλτσέτα κάτω απ' το σεληνόφως,
και αυτός να προσπαθεί να μουρμουράει φάλτσα να του χαρίσω τη ζωή,
γιατί λέει, "είναι κι αυτός άνθρωπος, και νέος για να πεθάνει τόσο νωρίς,
μόλις 20 καλοκαίρια όλα κι όλα"
Μωρέ καλά το λέω εγώ ότι έχουμε κλειστεί όλοι στους εαυτούς μας
και γίναμε βολεμένοι, ρηχοί και εγωίσταροι".

2) ΑΡΧΟΝΤΑ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ
----------------------------------------

Ευχαριστώ που με οδήγησες στο συμπέρασμα ξανά, μετά από χρόνια,
ότι εν τέλει όσο με επέλεξες, τόσο κι εγώ σε επέλεξα.

Ξέρω τώρα για τα του τροχού και της συντήρησης σαν Ένα,
και ξέρω και για τα Χριστού και Προφήτα Πύρινου μέσω εσού
και Συ μέσω Αυτών.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι όλοι εσείς είστε ένα μάτσο μαλακίες
αέρας, ψευτιάς και όνειρα,
παρ' ολ' αυτά συνεχίζω να αισθάνομαι χαρούμενος με σας μαζί.

3) Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ

------------------------------------------------------------------------------------------

"Μου'πες να σου κρατάω τη πύλη ανοιχτή μέχρι να γυρίσεις πίσω,

μέχρι δηλαδή το χάραμα της επόμενης μέρας,

και παρέλειψες να μου αναφέρεις το απλό γεγονός του ότι

μπρος απ' τη πύλη ένα μάτσο λιγδιάρικα φρικιά μισά άνθρωποι

και μισά ζώα,

που διψούν για κοκορέτσια (εμάς) και μουνιά

αποζητούν να κλείσουν τη πύλη και να μας αφήσουν μόνους,

μόνους μέσα στο χειμώνα και τα φύλα που αργοπεθαίνουν.

Έπρεπε να δώσω λοιπόν το μισό μου κρέας, 

έπρεπε να δώσω λοιπόν τη μισή μου ψευτιά (ψυχή)

για να παραμείνω φύλακας της πύλης σου;

Να τη κρατήσω ανοιχτή ενώ ταυτόχρονα 

δάχτυλά μου γίνονταν σουβλάκια

και τ'αρχίδια μου κεμπάπ;

Δε μετανιώνω φυσικά για όλα αυτά,

μιας και πλέον η πύλη παρέμεινε ανοιχτή και

ήταν και επιλογή μου το να τη κρατήσω ανοιχτή,

να γίνω δηλαδή μισός άνθρωπος,

μα με ενοχλεί το ότι δεν εμφανίστηκες την ώρα που έπρεπε,

ποια ώρα, 

μέρες άργησες,

και ήρθες και με υφάκι

και μου τόνιζες τα λάθη μου επίσης

"Ω μα γιατί δε προφύλαξες τα δάχτυλα"

"Το συκώτι και τα μάτια σου δε λέγαμε;"

"Τ'αρχίδια σου πού είναι;"

Έπρεπε να σου απαντούσα όπως σου αρμόζει,

"Στο κώλο σου είναι τ'αρχίδια μου μαλάκα",

μα τι να σε κάνω,

που'σαι φίλος και αδερφός,

και κάποτε έδωσες δάχτυλα κι αρχίδια για να κρατάς

τη πύλη ανοιχτή για μένα,

κι ας άργησα. 

4) ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΞΑΝΑ! ΑΔΕΡΦΕ ΚΑΙ ΦΙΛΕ,
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΜΟΥ ΕΑΥΤΕ
-----------------------------------------------------------------------------

Ένας μετά τον άλλονα μπήκαμε στη φυσούνα και μας μέτρησε τα παϊδια μέχρι το πρωί και μέχρι να φτάσουμε στον Ήλιο πίσω απ' τον ήλιο,
σίγουροι για τίποτα και με μάτια γαλάζια μικρού παιδιού που γύρισε ξανά στη μήτρα με το που γεννήθηκε, το ίδιο δεύτερο,
κοροϊδία είναι ο εαυτός όσο για θεμέλια έχει τη κοροϊδία του να αναπνές με μηδέν ανάσα, αλήθεια είναι η ψευτιά που την έπλασε η αλήθεια όταν ψηνότανε για μαλακίες τίγκα,

"Καλώς σε βρήκα ξανά! Αδερφέ και φίλε σύντροφέ μου εαυτέ" λένε οι άψυχες φιγούρες που μασουλάνε τσιμέντα και χέζουν εργολάβους, μα ξέρουμε πως δεν οφελεί κανένανε να τους δώσει παραπάνω ύπαρξη απ' όση ήδη ρουφάν-
ένας εξηντάχρονος απ' το μηδέν ορμώμενος μου έπιασε τ'αρχίδια ξαφνικά και τα ζούληξε τόσο, όσο το να μου δείξει πως μπορεί να μου κάνει ζημιά βαρβάτη- και αφού είχε τη προσοχή μου, με τα χέρια στα αρχίδια, μου είπε πως πρέπει "Λεμονιά" να πω όσα σιχαίνομαι- "μα, Λεμονιά λέω όσα αγαπώ, μαθηματικώς δε βγαίνει!" και τότε μου'στριψε τ'αρχίδια με μανία μέχρι να κλάψω από συμπόνοια και με κοίταξε στον αφαλό-
"Λεμονιά δε μπορώ να πω όσα σιχαίνομαι, διότι τότε όσα αγαπώ θα είναι όσα σιχαίνομαι- ποιητικώς ίσως στέκει μα η ζωή δεν είναι ποίηση γαμώ τη Παναγία μου" είπα με δυσκολία και το σκέφτηκε η αλήθεια είναι ο μίζερος αυτός γερό-μαλάκας, μα ύστερα ξανά έστριψε τ'άστριφτα απ' την άλληνα και περίμενε απάντηση εκ νέου-
πήγε οχτώ και τέταρτο.