Ζαραζάνακα

1)Η ΑΓΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΕΚΕΙ!
==========================

Δέκα και μηδέν και όσο πάει προς τα πέρα;
Ένα στραβό βήμα στο βουνό και στο τέλος ο κώλος σου κοσμεί τις παλαιές κορφές.
Ένα βήμα δίπλα και ξάφνου η σφαλιάρα σε ξυπνά.
Δίπλα, πίνεις απ' την κούπα που γεννά, κρασί που αποβάλλει.
Δίπλα, στολίζεις ψυχές σα κούπες σε γαμπριάτικα τραπέζα.
Παραπέρα, γνωρίζεις τη Δικαιοσύνη σαν χαστούκια καρκινιάρικα σε όσους δεν τ'αξίζουν.
Παραπέρα, σπας τη συνήθεια της ύπαρξης και είναι σαν το πρώτο σου φθινόπωρο.
Στο ενδιάμεσο, αγαπάς τα όσα κρύβεις με ντροπή, ανοίγεις την υπόγα στα μισά.
Στο ενδιάμεσο, σπας με τη δύναμη του Μίθρα/Ναρασίμα όσα σε εμποδίζουν να γευτείς.
Λίγο πιο πέρα: μουνοκλαίς για το πόσο άδικα είναι τα πάντα.
Λίγο πιο πέρα: δέχεσαι ότι δεν υπάρχει κάρμα σαν χαρωπός μπάρμπας που διορθώνει.
Ξαποσταίνεις: δέχεσαι το γέλιο σαν το Μέγα Εξορκιστή.
Ξαποσταίνεις: δαγκώνεσαι ενώ γελάς, μέχρι να καταπιείς.
Ξαλαφρώνεις: Ο προδότης είναι ο σπόρος της σοφίας, ο καρπός συνειδητά περιμένει να πέσει, και όσο περιμένει είναι σίγουρος για τη πτώση του.
Ξαλαφρώνεις: Ο χτεσινός που φόραγε τη προβιά σου είναι ο αυριανός Ηλιογάβαλος, το τώρα του αύριο, με αυτό ξεροχύνει το τώρα του σήμερα.
Πιο πέρα: Όσα επιθυμείς τα κατανοείς από την έλλειψή τους.
Πιο πέρα: Όσα επιθυμεί κανείς είναι χίμαιρες μέχρι να χέσουν, τότε γεννιούνται κανόνες.
Μπρος μας! Σε τσιμέντο και οστά όσα πιστεύαμε μέχρι ψες πιστευτά!
Μπρος μας! Το βράδυ στον ουρανό όσα μας θυμίζουν τα σκουλήκια απ' τ' ανάποδα!
Ξαφνικά! Γαμάς τη γυναίκα μέσα σου!
Ξαφνικά! Γαμάς τον άνδρα μέσα σου!
Ξαφνικά! Κάτι ονομάζει τον εαυτό του "Κρίση"¨!
Ξαφνικά! Ο Κόσμος!