ΣΥΝΕΠΩΣ

*ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΕΣΑ ΒΑΘΙΑ
------------------------------------------------------------------------------------

Ή αλλιώς: Όταν το κουλούρι πάει τρία κι εξήντα, και δε μπορείς να αντιδράσεις.
=============================================================

*ΤΖΑΜΠΑ ΤΟ ΚΟΜΦΕΤΙ
-----------------------------------

Αφού ο άλλος σούρωσε, μας κατέβασε τη τζαμαρία και έκοψε τις αρτηρίες του, μας χάλασε τη γιορτή.
==============================================================

*ΣΤ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ
--------------------------------------------

Καθώς και τα παραπαίδια αυτών: οι εντυπώσεις.
==============================================================

*ΤΟΝ "Α!", ΜΗΝ ΞΕΡΕΙΣ
----------------------------------

Προφανώς.
==============================================================

*ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ
--------------------------

Είμαι πολύ τεμπέλης για να χτίσω μια αυτοκρατορία,
Είμαι πολύ ανίκανος για να διοικήσω μια αυτοκρατορία,
Είμαι πολύ ατάλαντος για να γράψω της αυτοκρατορίας την Ιστορία,
Είμαι πολύ αναίσθητος για να γράω της αυτοκρατορίας τα ποιήματα και έπη,

Συνεπώς κάθομαι και περιμένω την αυτοκρατορία να πέσει.
================================================================

*ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ
--------------------------------------------------------------------

Όταν περπατάς έξω απ' το ίδιο σπίτι για μισό χρόνο και φαντασιώνεσαι να παίζεις ξύλο με τον σκύλο εντός της οικίας, που σου γαυγίζει στριμώχνοντας το κεφάλι του ανάμεσα απ' τα κάγκελα της αυλόπορτας. Φαντάζεσαι πως πίνεις βότκες μέχρι να σε χαιρετίσει η σκατίλα και το μίσος, φοράς ένα κατσαρόλι στ'αρχίδια και περνάς απ' το ίδιο σπίτι απ' έξω, με την αυλόπορτα αυτή τη φορά ανοιχτή, και  το σκύλο να σου ορμά. Φαντασιώνεσαι πως σε μετατρέπει με τα σαγόνια του σε μια μάζα κρέατος, μα πριν μείνεις στον τόπο, του γραπώνεις τα αρχίδια και τα σφίγγεις, μέχρι που ψοφάς με τ'αρχίδια του σκύλου λιωμένα στη παλάμη σου, και αυτόν να ουρλιάζει πονεμένα κάτω απ' φεγγαρόφωτο, δίπλα απ' τη θάλασσα.
==================================================================

*ΟΤΑΝ ΦΤΙΑΝΕΙΣ, ΚΗΡΥΣΣΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟ
----------------------------------------------------------

Δε με ενδιαφέρουν οι απόψεις, συνεπώς όταν κάποιος μου λέει πως δημιουργεί το οτιδήποτε επειδή τον ευχαριστεί η διαδικασία , δεν ευχαριστιέμαι να αιτιολογήσω γιατί διαφωνώ. Αυτό με μετατρέπει αυτόματα σε ξινό τύπο μα τι να κάμεις, κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις.

Να μια ενδιαφέρουσα πρόταση:
Όταν φτιάνεις, κηρύσσεις πόλεμο.

Υπέροχοι όσοι, ωριμότεροι ή πιο ζεν από εμέ, μπορούν να δημιουργούν πανέμορφα έργα τέχνης ασχέτως υλικού και ιδιοσυγκρασίας, επικαλούμενοι την ευχαρίστηση της διαδικασίας. Μα για αυτή τη σκατόφατσα το να φτιάνεις είναι το να επικαλείσαι ό,τι καταστροφικότερο κουβαλάς στα εντός.
===================================================================

*ΣΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΣΟΥΡΑΣ:
------------------------------------------------------------

Απ' το πουθενά δοσμένες, να προσπαθεί να καβαλήσει η μία την άλλη.
Μια σειρά από παρεξηγήσεις που περιμένουν εσένα, φίλε στο πιοτί, να σκοντάψεις πάνω τους, ώστε να καταλάβεις πόσο σκατά άνθρωπος είναι αυτός που πίνετε παρέα.
=====================================================================

*ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ
---------------------------------------------------------------------

Όταν ξεκινάς να πίνεις χαρωπός απ' το μεσημέρι, είσαι υπέροχος, αστείος, κάνεις τους άλλους να γελάνε, και αυτοί οι άλλοι είναι ο άνθρωπος που αγαπάς και άλλοι ανθρώποι μαζεμένοι που επίσης σέβεσαι ή αγαπάς τουτοιοτρόπος, συνεχίζεις να πίνεις και φτάνει απόγιομα, είσαι ακόμα ωραίος και αστείος μα άτσαλος, προσπάθησες να κάνεις ζωντανή περιγραφή πώς παίζουν τα μαυράκια στα προάστια του Παρισιού μπάλα στις αλάνες και κατα λάθος κοπάνησες με δύναμη το τραπέζι και τραντάχτηκαν όλοι, μα σε συγχωρούν διότι είσαι ακόμα ωραίος, ύστερα συνεχίζεις και μετά από μια επίσκεψη σε σπίτι με Ινδούς και Πάκηδες και ακόμα περισσότερο πιοτί, καταλήγεις στο σπίτι το βράδυ να πίνεις ακόμα, και σε μια στιγμή, στριμώχνεις στη γωνία τον άνθρωπο που αγαπάς, τον βρίζεις σα ταξιτζής για κανένα δίωρο σπρώχνοντάς τον, και στη πορεία καταλήγεις να πας να του σπάσεις τα μούτρα άγρια, πριν κάποιος απ' τη πραναφερθείσα παρέα επέμβει και σε εκτοξεύσει στο άλλο άκρο του δωματίου. Και ποιος ο λόγος για αυτή τη βαρβαρότητα! Η αλήθεια είναι αυτή: κανένας. Υπέροχο.
======================================================================

*ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ
--------------------------------------------------------------------

Όχι επειδή είμαι κανένας άνθρωπος που πιστεύει πως "το σήμερα μόνο υπάρχει, το χτες πέρασε και το αύριο έχει βάσεις στο σήμερα".

Απλά επειδή ανυπομονώ να δω στη πράξη τι μαχαίρια θα ακονίσω: σπαθί, σούβλα ή στιλέτο.
=======================================================================

*ΗΤΑΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ
-----------------------------------

Θα έλεγε κανείς πως με τέτοιο μαχαίρι, θα μπορούσες να σκίσεις ανθρώπου σάρκα σα χαρτί. Το ξέρω πως ήταν ανάμνηση από μέρες που περάσαν, μα η παρουσία του με εντυπωσίαζε πάντοτε. Ιδίως σε ένα δωμάτιο με τόσους πίνακες ζωγραφικής και αγαλματάκια από ελεφαντόδοντο.