Πλούσιος χώρος σπαταλείται

*ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΠΑΤΑΛΕΙΤΑΙ, ΜΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΜΕΙΣ;
-======================================================

*Στο Μεγάλο Ζόρι, στο Αυτό που θα σε Τσακίσει, και στο Αυτό που προφανώς θα περάσει και μέσα σου και θα σε κάμει να αισθάνεσαι μαριονέτα, άβουλο ον, σκατό: δέξου το το Αυτό, δε μπορείς αλλιώς να κάμεις. Δέξου το και γλέντα το, κέντα τη μιζέρια και το μίσος με κινήσεις δεξιοτέχνη του οτιδήποτε. Ρούφα το, φτύστο και ξαναρούφα το όσο σε βοηθά η εικόνα των Παθών και του Πολέμου. Πράξε κιόλας, αν το έχεις αποφασίσει. Μα: Ξέρνα το. Αυτό είναι ο "εξορκισμός": να δέχεσαι, να δουλεύεις, και στη συνέχεια να κοπανάς μακριά κατά βούληση τα κομμάτια του μυαλού, τις εμμονές τα πάθη, που δε σε κάνουνε ολόκληρο. Αυτό το λέγανε και το λένε "κατάληψη από πνεύματα δαιμόνια" και λοιπά άλλα αμέτρητα. Ξέρνα το όμως.
Όπως όταν σου ανακατεύουν το στομάχι, τα σκατά που πριν καταχράστηκες. Η ορμή που δε σε αφήνει να σκεφτείς περαιτέρω. Η δύναμη του Τώρα που απαιτεί: ΧΥΣΤΑ ΑΠ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΧΥΣΤΑ.