ΔΕ ΞΕΧΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ

ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΖΗΤΑΕΙ ΗΡΕΜΙΑ
=========================================================

Μπορώ να ζήσω χίλιους αιώνες μέσα στο πόλεμο στο νου
και άλλους χίλιους στο τώρα να με φτύνουν και τα μούτρα κρέας να μου κάνουν
Νομίζω πως υπέροχο είναι να βλέπεις με τα μάτια σου που νομίζεις πως κοιτάν
νομίζω πως υπέροχο είναι να βλέπεις με τα μάτια σου που κοιτάνε συνεχώς
και νομίζω πως πλέον δεν είναι ηλιθιότητα να ζητάς καλή ζωή και υγεία
για ανθρώπους που αγαπάς, είτε σε γεννήσαν είτε όχι.
Νομίζω πως απλά πολύ υγεία έδωσα στα όσα στο μυαλό μου φωνάζανε "ΑΙΜΑ"
"ΠΟΛΕΜΟΣ" "ΠΑΝΙΚΟΣ" "ΜΗΔΕΝ ΑΥΡΙΟ" "ΑΥΡΙΟ ΨΟΦΑΣ".
Νομίζω πως υπέροχο είναι να δώσω υγεία και ίσως λίγο σκέψη
στα όσα στο μυαλό μου φωνάζουνε "ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ" "ΥΓΕΙΑ"
"ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΝΟΜΟ" "ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΒΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ"

Είναι υπέροχη αλήθεια ότι επεξεργάζομαι τέλεια τα όσα σκατά
τα όσα θα'ρθουν με οπλές αλόγων που απειλούν
τα όσα θα'ρθουν με θανάτους απ' το πουθενά
τα όσα θα'ρθουν με λασπούρα που καπελώνει τα πάντα
είναι υπέροχη αλήθεια ότι όλα αυτά με κάνουνε Τιτάνα απ' το Πουθενά

Μα υπέροχα είναι και όσα καλείς με σκοπό
να ψιθυρίσεις: "μαλάκα μου, να  τον έχεις καλά
ειδάλλως θα σε γαμήσω,. να το ξές"
να τραγουδήσεις "Εδώ είμαι και μαζί με μένα όσοι αγαπιούνται μαζί με μένα
αυτοί θα ζήσουνε πριν απ' το μηδέν, πριν καν σκεφτώ να ζήσουνε"
να ουρλιάξεις μέχρι τα πνεμόνια σου να καούνε από θεία φωτιά:
"εδώ είμαι, και μαζί μου έχω μια στρατιά υπέροχα πλάσματα
με τα μειονεκτήματα που αν δεν υπήρχαν κανείς δε θα'τανε Εδώ,
με μια στρατιά υπέροχα πλάσματα που άλλα αγαπάω, άλλα αγαπώ και άλλα
απλά αγαπάω"

Έχασα πολλή καιρό καλώντας δαίμονες και μαλακίες
έχασα πολλή καιρό καλώντας όσα σε κάνουν άνθρωπο
κατευθείαν απ' το πηγάδι,
ε λοιπόν,
είναι μόνο δίκαιο και υπέροχο,
να χάσω άλλον τόσονα καιρό και ακόμα παραπάνω,
καλώντας όλα όσα σου θυμίζουν πως είσαι άνθρωπος
μα πάνω απ' όλα, υπέροχος καυλιάρης.

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ
==============================\\

Καποια στιγμή πραγματικά κουράζεσαι να βρίσκεις στόχους
κάθεσαι κει που σαι υπέροχος και πάλι, πάλι,
στο νου φτιάνεις πολέμους απ' το πουθενά,
στο νου φτιάνεις μαλακίες όλη την ώρα.

Συνήθως αυτές οι μαλακίες είναι σαν έπη παλαιών ετών
μα δίχως τις διδαχτικές αποτροπιαστικές παγίδες
και τη νέμεση που ισορροπεί το πράμα.
Είναι σα να λέμε, προσωπικά έπη
γεμάτα φαντασιακή βία που δεν οδηγεί πουθενα,
και αυτό είναι για μένα λάθος.

Δεν είναι μόνο το ότι κατανοώ πως
σίγουρα δεν είμαι ο καυλιάρης του πάντα όπως φαντάζομαι,
εντάξει αυτό το ξέρω εδώ και δεκαετία, μα,
είναι πως αυτά τα ψευδοέπη επιμένουν,
η ανάγκη για προσωπική μυθολογία
ντύθηκε με το μανδύα του Μισού-
σιχαμένε Μισέ,
μαλάκα που με κάνεις να σκέφτομαι δάχτυλα σε μάτια
μαζί με τον Άρχοντα του Υπέροχα,
μαλάκα που με κάνεις να σκεφτομαι
ότι είμαι κάτι παραπάνω από σκουπίδι.

Νομίζω πως το να καταλήξω στο ότι είμαι ένα
αδύναμο μαλακισμένο σκουπίδι,
όσο και αν νομίζω ότι το έχω δεχτεί,
είναι πάρα πολύ πιο δύσκολο απ το να
φτιάξω νέα σουπερ-ηρωικά έπη
που απλά τονώνουν το Εγώ μου.

Νομίζω πως αρκετά γίνεται αυτό, πρέπει να λήξει, μα
κει που νόμιζα πως είναι αποτέλεσμα των καταχρήσεων,
τώρα βλέπω πως είναι κομματι μου

"ωραία, θα το καλέσω και θα προσπαθήσω να το ξορκίσω"
η αισιόδοξη άποψη διότι, οσο και να θέλω να βλογάω τα πλέον μη γένια μου,
ακόμα δε μπορώ να το κανω πλήρως και μάλλον
τα δαιμόνια ξορκίζουν μένα και όχι γω αυτά.

Το χω προσπαθήσει επίσης, να δεχτώ ότι απλά είμαι ένα δειλό ανθρωπάριο
μα απ' την άλλη δε φέρομαι σα τέτοιο, οπότε αν είμαι τέτοιο δε ξερω ακόμα

κούραση είναι να έχεις στο μυαλό ένα μάτσο δήθεν αφορμές
για να ξεσπάς στο νου αλλά ποτέ στα χέρια,
μα, αν ξεσπάς στα χέρια, τι καλό θα βγει;

"θα σου σπάσουν τα μούτρα και θα ηρεμήσεις"
υπέροχα και δε λέω όχι αλλά έγινε και δεν έβγαλα άκρη
άλλωστε τα σπάω και μόνος μου δε χρειάζομαι βοήθεια
οπότε προς τα πού βαδίζουμε στρατηγέ;

Να δεχτώ τα παράλογα; τα δέχομαι συνεχώς και με αυτά ζω
ηρεμώ τον Ναρασίμα όποτε μπορώ μα δεν αρκεί
ίσως πρεπει να το κάνω αυτό συχνότερα
ξερωγω;
μισές δουλειές και λέω και καλά ότι "βλέπω"
αρχίδια βλέπω και αρχίδια κάνω και κει
μαι ζωή μες στην απόλυτη λογική
μετατρέπει σε υπέρτατο άθλο το να ευχαριστηθείς με τη θέα μιας πέτρας να τηνε κοπανάνε τα κύματα και να σκέφτεσαι μαλακίες για αυτήν

εγώ εγώ εγώ
το μάντρα που ποτέ δε τελειώνει το τραγούδι των σκουπιδιών που δε καίγονται
μμε τα άλλα αλλά επιζούν- και πάμε ξανά.

Βαρέθηκε ο μάγκας να στέκεται, οπότε άρχισε να ξύνει

ΒΑΡΕΘΗΚΕ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΝΑ ΞΥΝΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΒΗΧΕΙ
===========================================================

1) Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΘΑ ΚΑΜΕΙ
================================
Αν πρήξεις τ'αρχίδια της Θέλησής σου και αν μαδήσεις και τα τελευταία πίπουλα της Φαντασίας σου, τότε θα δεις μεν πως όντως υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από πράξεις και αντιφάσεις πίσω απ' τα μάτια που τόσο όμορφα φοράς, θα καταλάβεις δε με δάκρυα πως αυτά ψοφήσανε γιατί τα ψόφησες.

"Ω ΚΑΥΛΙΑΡΗ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΑΧΤΥΛΑ!" (έτσι φωνάζανε οι ευνούχοι της ψυχής κάθε μεσημέρι δίπλα απ' τη θάλασσα)
"Ω ΚΑΥΛΙΑΡΗ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΟ ΣΤΗ ΚΟΥΡΟΥΠΑ! Ω ΣΟΦΕ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΕΛΕΓΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΜΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΟΦΟΤΕΡΟΙ, ΣΤΟ ΤΩΡΑ!"
"ΤΩΡΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΙ;
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΨΟΦΑΝΕ ΣΑ ΤΙΣ ΜΥΓΕΣ ΕΝΑ-ΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΚΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΟΡΑΤΗ ΓΑΛΤΟΣΑ ΤΑ ΠΑΤΑΕΙ, ΤΑ ΚΑΜΕΙ ΣΗΜΑΔΑΚΙΑ! ΣΗΜΑΔΑΚΙΑ ΤΑ ΚΑΜΕΙ, ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΜΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ, ΜΕΙΣ, ΠΟΥ ΑΠ' ΤΙΣ ΜΟΥΝΑΡΕΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΕΤΑΞΑΜΕ!
Είναι λες και κοιτάμε τον ουρανό το βράδυ. Πιο εύκολα πλέον βλέπουμε αστέρι παρά παιδί δικό μας. Αστέρια γίναν αστεράκια, και φοβόμαστε και κλαίμε, γιατί τα παιδιά μας πλέον δε μπορούμε να δούμε τόσο καθαρά όσο τ' αστέρια, και ας είναι στο πάτωμα αφημένα και όχι στον ουρανό".

-Ε, κλάιν.

-------------------------------------------

2) Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΕΙ ΣΑΡΚΕΣ, ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΨΥΧΕΣ
============================================================
Ένας Χριστός γεμάτος νεκρά δωμάτια που υπακούνε σε προσταγές άλλων και γουστάρουμε όλοι μαζί, ένας Σατανάς γεμάτος χρυσά δάκρυα που δεν υπακούνε πουθενά και όλοι μαζί κουνάμε το κεφάλι μη συγκαταβατικά για να τον νουθετήσουμε. Μέχρι ο παλιός ουρανός να δώσει τη θέση του στον νέο, και μέχρι οι άνθρωποι με μάτια που δε δακρύζουν πλέον, θα μασουλάμε μαλακίες και θα σνιφάρουμε παπαριές και θα γεμίζουμε με σκατά που δε ζητήσαμε, για να χουμε έναν λόγο να καυλώνουμε για εξορκισμούς
--------------------------------------------

3) ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ
================================

Πες στο φλεγόμενο παπάρι που σχίζει το τίποτα του διαστήματος και κοπανιέται στο άλλο στρογγυλό παπάρι που απλά πλέει στο μαύρο τίποτα επίσης για να γεννήσει ζωή απ' το επίσης τίποτα,
 πες του λοιπόν "Ω! Τι βία! Ηρέμησε! Χαλάρωσε, τι πράματα είν' αυτά!"

Πες στη μικροσκοπική μαλακία σα τσίχλα το πρωτόζωο που αγκαλιάζει το μικρότερο πρωτόζωο ή ό,τι μαλακία είναι αυτή, για να γίνουν ένα μέσα στο τίποτα του τίποτα μες το ρυάκι του κάποτε,
πες του λοιπόν "Ε! Τι πράματα είν' αυτά! Συμμαζέψου!"

Πες και στο ποτάμι, "ε, πιο σιγά, πώς τρέχεις έτσι", πες και στο κοτρώνι που πέφτει χάμου απ' τη πλαγιά "κούλαρε λιγάκι μη βιάζεσαι θα χτυπήσεις", πες και στο περιστέρι που τσιμπολογάει και ματώνει το άλλο για να φάει το σκουπίδι-ψωμί από χάμου "πω-πω τι συμπεριφορά" και πες και στο λέλουδο που ήρθε η ώρα του να σαπίσει "ΚΟΥΡΑΓΙΟ! ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!", πες και στη βροχή να μη πέφτει τόσο απότομα, πες και στο αίμα σου να μη κοχλάζει τόσο και πες και στη καρδιά σου να μη χτυπάει τόσο και πες και στο στόμα σου να μη φιλήσει ένα πράμα που αγαπάει και πες και στο υπέροχο, πεντακάθαρο, υπέρλαμπρο μουνί μπροστά σου να κλείσει τα χείλη του για πάντα, και πες και στο πεζοδρόμιο δίπλα απ' το σπίτι σου να μη λερώνεται με το αίμα πάκηδων-ινδών που ανοίγανε τα κεφάλια τους με καφάσια πριν κανα μισάωρο και πες και σε απεργό πείνας "Βρε παιδάκι μου βάλε κάτι στο στόμα σου μισός έμεινες" και πες και στον πατέρα σου "Βρε Κώστα ας πρόσεχες" και στον πατέρα του πατέρα σου να πεις "βρε Μανώλη πώς κι έτσι;" και πες και σε ό,τι αγαπάς "Αμάν βρε παιδί μου τι βιασύνη και αυτή ας ηρεμήσουμε λίγο" και πες στο Ναρασίμχα "Τσκ-τσκ-τσκ τι νεύρα αυτά που έχεις μη διαλύεις το παλιό ακόμα κάνε κράτει" και σα βρεθείς μπρος στο υπέροχο Τίποτα που λες Θεό στη τριπίλα την όμορφη να πεις: "Α, πήγε οχτώ και τέταρτο".

= = = = = = = = = = = = = = = =  = = = = = == =  == =
ΒΑΡΕΘΗΚΕ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΝΑ ΒΗΧΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΠΙΜΟΝΑ
===============================================================

1) ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ
==================

Να ορίστε, τώρα με το ίντερνετ πόσο εύκολα τα βρίσκουμε όλα.

Τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και οι τέσσερις ποιότητες είναι η ίδια η σφραγίδα του Ιεζεκιήλ καθώς και η κούτρα των χερουβείμ των ίδιων: ταύρος αετός λιοντάρι άνθρωπος.

Να ορίστε.
-----------------------------------------------------

2) ΕΙΔΑ ΕΝΑΝ ΝΟΜΑΤΑΙΟ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΤΑ
========================================================

Και μετά κοιτάω καλύτερα και λέω, "Ωχ! Εγώ είμ' αυτός!"
------------------------------------------------------

3) ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΝΑ ΚΑΛΕΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΑ
==============================================

Κυρίως γιατί
α) αντιλαμβάνεσαι ότι δε καλείς κάτι "απόξω" αλλά κάτι με το οποίο συνομιλείς μόνος σου καθημερινά και δίχως παύση άρα απλά σε μουρλαίνει η μορφή που τους έδωσαν άλλοι πριν από σένα αλλά πάνω απ' όλα η μορφή που τους έδωσες εσύ πριν από σένα.
β) έχεις στο μυαλό σου ότι θα πρέπει να τους τραβήξεις μπούκι πειδή είναι "Οι Δαίμονες" οπότε αυτό σε προδιαθέτει να φορέσεις το μανδύα της ηττοπάθειας ο οποίος και ποτέ δε βοηθάει
γ) ξεχνάς ότι το να πας στον γιατρό π.χ για γενικές εξετάσεις είναι χίλιες φορές πιο τρομακτικό απ' το να δεις μια σκιώδη μαλακία-εντύπωση μπρος σου, ξέχωρα κιόλας ότι αυτή η μαλακία είναι δεμένη με σπάγκο μαζί σου σε κάθε δεύτερο
δ) ακούς "δαίμονες" και θυμάσαι τον εξορκιστή την ταινία
ε) ξεχνάς ότι κάθε πράμα απαντάει στο όπως του μιλήσεις, αν είσαι χέστης προφανώς και ο νους σου θα σε υποτάξει γιατί καλά να πάθεις χέστη, αν είσαι αρνητικός και μαλακοχριστιανός προφανώς και ο νους θα σε σοδομίσει γιατί καλά να πάθεις τσουτσέκι, αν είσαι εξυπνάκιας προφανώς και ο νους σου θα είναι εξυπνότερος και θα σε χαώσει γιατί καλά να πάθεις εξυπνάκια, αν μιλήσεις ευγενικά θα σου απαντήσουν ευγενικά, αφού η ευγένεια δουλεύει στο Δημόσιο θα δουλεύει και στους δαίμονες, δέστο έτσι

= = = = = = = =  = = = ==  = = = = ==  = = = = = = = = = = = = = =  == = = =  =
ΒΑΡΕΘΗΚΕ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΠΙΜΟΝΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ
==============================================================

1) ΧΕΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
================================================

Η απροσδιόριστης εμβέλειας απόλαυση που παίρνεις απ' το μαγικό γεγονός του να βλέπεις τα σκατά σου να αιωρούνται σα μπαλόνια μπρος απ' τη μουσούδα σου-
και φαντάσου να στέλνανε ασκητές ινδούς καυλιάρηδες απ' αυτούς που έχουν να μιλήσουν 50 χρόνια και τεντώνονται σα λάστιχα και φέρνουνε τα πόδια πίσω απ' τ'αυτιά, για αστροναύτες-θα καυλώνανε με το υπέροχο τίποτα και την υπέρλαμπρη σιωπή του διαστήματος, και θα ανοίγανε τα παραθύρια απ' τα διαστημόπλοια, και θα χάνονταν στο υπέροχο τίποτα.

"Χιούστον έχουμε πρόβλημα χάσαμε κι άλλον γιόγκι"
-------------------------------------------------------------------------

2) ΑΝ ΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΟΥ
=====================================================

Δεν υπάρχει λόγος να χάσεις την ηρεμία σου ρε μαλάκα, υπάρχει λόγος να χάσεις την ηρεμία σου δηλαδή, υπάρχουν πολλοί λόγοι για την ακρίβεια, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να χάσεις την ηρεμία σου.
-------------------------------------------------------------------------

3) ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΠ' ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΟ ΤΑΣΑΚΙ
=================================================

Αυτό είπε ένας τυχαίος νοματαίος πριν κάτι ώρες που φόραγε ριγέ πουκάμισο και ήταν και αξύριστος μα καθαρός γενικά: να αγαπήσω τόσο πολύ ένα παιδί μικρό θέλω, όσο και να του σπάσω τα μούτρα, και να αγαπήσω με όλη μου τη ψυχή ένα μικρό παιδί θέλω, το δικό μου, να το δω να μεγαλώνει όσο εγώ γίνομαι ένας άσπρος κορμός δέντρου με τρίχες και να πεθάνω με όλη μου τη ψυχή για αυτό και να γελάω κλαίγοντας ξέροντας πόσο υπέροχος άνθρωπος θα γίνει, αυτό το θέλω τόσο όσο και να το αρπάξω και να του ανοίξω το κωλαράκι και να το κάνω κουλούρι και να χύσω στη μαλακή καράφλα του και όσο τσιρίζει σα ζωάκι να το μπουκώσω πάλι με τα παπάρια μου και να το πνίξω.

Και η αλήθεια υπέροχοί μου άνθρωποι είναι ότι καμία σκέψη δεν είναι ανίερη γιατί καμία σκέψη δε χτίστηκε από τίποτε άλλο εκτός απ' τον ιδρώτα τη θέληση και τη φαντασία και τη Λασπούρα και την Αγάπη που αγκαλιάζει τα πάντα και η αλήθεια υπέροχοί μου άνθρωποι είναι ότι τίποτε δε βγάζει νόημα στο τέλος της ημέρας, οπότε το να γελάει κανείς μέχρι να πάρουν φόκο τα πνεμόνια του είναι το πιο ιερό πράμα που υπάρχει, και επίσης είναι ο καλύτερος εξορκισμός, μαζί με το ξερατό.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΒΑΡΕΘΗΚΕ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΛΑΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
======================================================

ΟΜ! ΚΡΑΑΑΟΥΜ! ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΝΑΜΑΧΑ!
=====================================

Καυλιάρη Ναρασίμχα άρχοντα του Όσο και δυνάστη του Μισού
Που κατουράς τα μεσοβέζικα και ευλογείς τα απόλυτα
Που λες: "Εδώ είμαστε και δεν είμαι εδώ για να είμαι ευχάριστος,
είμαι εδώ για να φέρω αίμα στο πάτωμα που είναι άπλυτο και γεμάτο σκόνη
Δεν είμαι εδώ για να χτυπήσω φιλικά πλάτες, δεν είμαι εδώ για να πω "κουράγιο",
είμαι εδώ για να βγάλω μάτια με το δάχτυλο
και είμαι εδώ για να φέρω χτυπήματα σε σημεία που υπήρχαν
είμαι εδώ όσο γράφεις τώρα για να πιέσω τη φούσκα σου που πάει να σκιστεί
και είμαι εδώ για να σου θυμήσω ότι το κρέας απ' το χέρι που μου θυσίασες
(άθελά σου γιατί ήσουνα αθώος ακόμα)
δεν επαρκεί για να είμαι ακόμα κοντά σου
και δεν είμαι εδώ για να κάνω τον κομπάρσο
στις μαλακισμένες σου παρανοϊκές φοβίες-
("η λεκάνη πάει να βουλώσει", "το καλοριφέρ θα εκραγεί", "η γάτα αυτή έχει σχεδόν ανθρώπινη ματιά", "το φαγητό αυτό είναι χαλασμένο μάλλον αλλά δε ξέρω γιατί δε μπορώ να μυρίσω", "η πούτσα σου δεν επαρκεί για τη γυνή σου", "οι φίλοι οι ελάχιστοι που αγαπάς θέλουν να σε χαρακώσουν στο μάγουλο", "αν κολυμπήσω βαθιά θα με αρπάξει μια απροσδιόριστη φρικαλεότητα" )
δεν είμαι εδώ για να σου δίνω συμβουλές,
δεν είμαι εδώ για να "σε κάνω να αισθάνεσαι καλύτερα"
είμαι εδώ για να σε κάνω να θυμάσαι ότι είσαι.
και έχεις συμφωνήσει ότι αυτό θα σφραγίζεται συνεχώς
α) με τις μάντρες και την απόλυτη υποταγή του νου
β) με μια ποσότητα από κρέας ή αίμα.
Δεν είμαι εδώ για σένα, δεν είμαι εδώ για ψυχολογική υποστήριξη
είμαι εδώ για να σου θυμίζω πώς είναι να ζεις για μισή ώρα
δίχως να φοβάσαι ούτε το θάνατο, γιατί εγώ προστάζω αυτόν,
γιατί εγώ είμαι φοβερότερος από αυτόν.

ΟΣΟ ΠΑΜΕ. ΠΡΙΝ ΨΟΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ:
00000000000000000000000000000000000000000000

Ό,τι ποντάρω είναι υπέρ της γίδας του Ιούδα

η αλήθεια είναι ότι δε γουστάρω συνέχεια Αυτή να
μου λέει το τι να κάμω

αλλά το ξες
ότι από κανένα φτύμα της Γης
κανένα δε σε φωνάζει με δύναμη κι ορμή.

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑΚΑΥΛΙΑΡΗΔΕΣ
------------------------------------------

Αν αφήσεις να γίνεις πιόνι δίχως θέληση
των σκυλιών και της καύλας με σάλια

Ορίστε δε ξέρω τι σκέφτεσαι
αλλά είμαι εδώ

και αλυριο δε θα' μαι πουθενά.



-------------------------------------

μπαστα!
---------------------------------
12 γατιά έχουμε στο χωριό
και μάλλον όχι 12, αλλά 13


Συνέχεια σκέφτομαι πώς να βρω τη μουνάρα
της Μπαστ
και πάει και πάει

πολλές γούνες
πολλές επιθυμίες που δε βατήκανε
με του πολέμου τα χρώματα

ΠΟΥΘΕΝΑ ΦΩΣ ΑΝ ΔΕ ΚΛΑΝΕΙΣ ΚΩΛΟΦΩΤΙΕΣ

ΠΟΥΘΕΝΑ ΦΩΣ ΑΝ ΔΕ ΚΛΑΝΕΙΣ ΚΩΛΟΦΩΤΙΕΣ

1) ΨΟΦΙΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΛΙΑ ΦΤΙΑΝΟΥΝ ΒΟΥΝΑΛΑΚΙ
=========================================================

Και να μια όμορφη σκέψη: "όταν έχει ξαστεριά τις νύχτες και βλέπεις το φεγγάρι ολόκληρο και μές τη καύλα, τα σκουληκάκια που πριν τσιμπολογάγανε στον τάφο από χάμου, βγάζουν ένα-ένα τα κεφαλάκια τους από το χώμα το γιομάτο τύψεις και τύχες, και σφυράν χαρούμενα μέχρι το πρωί, κοιτώντας το"

2) "ΤΟ' ΔΕΣ ΑΥΤΟ;"
=====================

Όχι δεν είδα τίποτα γαμώ το Χριστό σας

0) ΜΟΝΟ ΚΑΥΛΙΑΡΗΔΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ
================================================================

Είναι μια αλήθεια πως από ένα σημείο και μετά γεμίζει η κούτρα με Κατάθλες που πρέπει υποτίθεται να προσπελάσεις, για να αποκτήσεις μια κάποια "γνώση εαυτού", δηλαδή γνώση του δευτερολέπτου που κλάνει δίπλα σου.

Δε μπορώ να μυρίσω διότι μάλλον είμαι ανάπηρος ή πολύ τεμπέλης να απευθυνθώ στον αρμόδιο Γητευτή της πόλης δίπλα απ' το χωριό μου, μα όσο και να κλαίω ή να σπάω τζάμια, καμιά κλανιά ακόμα δε μύρισα.

Θα σου πει ο εαυτός πράματα όπως "κόψε το μπουμπούκι πριν ψοφήσει από γηρατειά" ή "η δύναμη και η καύλα είναι μοιραίο να ψοφήσουν εν καιρώ", γω αυτά πλέον τα αποκαλώ "Συμβουλές του Εκείνου από Πίσω".

Θα σου πει ο εαυτός πράματα όπως "χώσε το δάχτυλο βαθιά στο μάτι του τάδε" ή "γίνε σκουπίδι για να γιορτάσεις τις ευχές του δείνα" ή "γέλα με το ζόρι και καταπίεσε το μίσος", και πάντα θα έχει άδικο, πάντα θα'χει άδικο!

Αυτό που μάλλον ισχύει είναι ότι δεν υπάρχει πράξη για να ταϊσει πούτσο την ανάγκη, άρα φυτοζωεί και η θέληση για κάτι παραπάνω- ύστερα χαϊδεύω ένα λαμπραντόρ του γείτονα θηλυκό και απ' το γλύψιμο που μου ρίχνει θυμάμαι ότι είναι μες τη καύλα αυτή τη περίοδο.

Πολύ όμορφα γράφει κανείς και βαρύγδουπα και όμως όσο και να αισθανθεί ο ίδιος θύμα πειδή δε του καύλωσε αρκετά ενώ έγραφε, ή το παίξει ταπεινός για να μην αναγκαστεί να θυμηθεί πόσο εγωίσταρος είναι, στο τέλος μένει η γραφή να κοιτά με μάτια νεοσσού και να τσιρίζει, "φέρε μου ρε μαλάκα το σκουλήκι μου στο στόμα, σοβαρά τώρα".

Μα να! Αυτό είπε το φασιστοφάνταρο, σκουντουφλώντας σε πέτρες και σκατά: "Τόσοι φτωχοί και τόση λέπρα! Στ' αρχίδια μου!" και ποιος να του πει πως έχει κι άδικο. Με έπιασε η γυναίκα τις προάλλες και μέσες άκρες μου πε για παιδί σε πλάνο 3 χρόνων από σήμερα. Μια μύγα μας γυρόφερνε επίμονα όσο μιλάγαμε για αυτό το θέμα, καθόταν στα χέρια μας και τριβόταν ξανά και ξανά, και όταν ρώτησε η γυναίκα "μα τι γίνεται με αυτή τη μύγα, πολύ επίμονη είναι!", της απάντησα "είναι η ψυχή του νεογέννητου που περιμένεις να βγάλεις απ' τη μουνάρα σου και μας αποζητά από τώρα", με έβρισε και δε συνεχίσαμε τη κουβέντα ευτυχώς.

)) Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΧΑ, "ΟΛΑ ΠΑΝ ΚΑΛΑ, ΟΛΑ ΠΑΝ ΚΑΛΑ"
=======================================================

Συνέχεια σκέψεις είτε μεσσιακού χαρακτήρα, είτε υπερ-βίαιου εκδικητή, είτε πύρινου αποψιάτορα που πάντα έχει δίκιο: όλα αυτά τα σκατά είναι ο Άρχων του Υπέροχα,

Όλα αυτά είναι σκατά που ενώ ξέρω ότι πρέπει να αποβάλλω, τα κρατάω στο νου συνεχώς με την μακροπρόθεσμη καυλάντα να τα μεταλλάξω σε χρήσιμο χρυσάφι.

Είναι μάλλον η μη-πράξη που δε ταϊζει αποτελέσματα τη γκλάβα. Αυτός είναι ο Άρχων του Υπέροχα, και να η ανάλυσή του:

-Μεσσιανικά σκατά: Μάτωσε περισσότερο.
-Υπερ-βίαιος Εκδικητής: Μάτωσε περισσότερο.
Πύρινος αποψιάτορας: Μάτωσε περισσότερο.

Όταν λοιπόν ο Άρχων του Υπέροχα φωνάζει, η λύση είναι να ματώνεις πιότερο. Διότι τότε λύνονται οι περισσότερες ανησυχίες. Να σκέφτεσαι: "Είμαι μια ανίκανη, σιχαμένη, χονδρή κουράδα που μπορεί να ποδοπατήσει ο καθένας, στη πραγματικότητα", και από κει και πέρα, αν υπάρχει αρκετή οργή, γίνεται τζίνα, και αν υπάρχει αρκετή ηρεμία, όλα τα άλλα ηρεμούν επίσης και δεν υπάρχει ο Άρχων του Υπέροχα πλέον μιας και ήρθε η ισορροπία- ύστερα κοπάνα κάποιο αντικείμενο μέχρι να στάξεις ή ξεκίνα καυγά να σε λιώσει στο ξύλο μέχρι να λίωσεις. 

Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

*Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
======================================================================

100) ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΈΚΣΤΑΣΗ Κ ΤΗ ΝΙΚΗ,
Ο ΧΑΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ
====================================

Καβαλήσαμε τα κατάλευκα άλογα και προς εκεί που ο ήλιος δε λέει να δύσει, πάμε
Οι μισοί πεθάναμε πριν δούμε τα νεκρά χορτάρια να μας γελάν
και οι υπόλοιποι κυνικά στοιχήματα χώναμε μέχρι το πρωί,
ποιανών τα κουφάρια θα γλεντήσουμε πριν έρθει η αυγή.

Ποτάμια περάσαμε και γελάγαμε, μετά βουνά κοιτάγαμε και ουρλιάζαμε,
"Ποιος είναι αυτός ο Θεός μωρέ, που θα μας υποδείξει κιόλας πού θα πεζέψουμε;"
Κι ύστερα ψοφήσαν οι μισοί και στοιχήματα χώναμε μέχρι πρωί
σε ποιανών τα κρανία, απ' τις μέλλισες θα βγάλουμε κερί.

Μισές ευχές δε δώσαμε, καταραμένοι να' μαστε,
σε όσες ψυχές θα γεννηθούν, με μισό δάκρυ λέμε, "Πόλεμο φέρνουμε, συγγνώμη"
"Πόλεμο φέρνουμε και λύσεις μισές"
"Σε ποιανών κουφάρια θα γλεντήσουμε, μεις οι γέροι των πολέμων του τότε,
ποιανών κουφάρια θα γαμήσουμε απόψε;"

2)2) ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕΣ
================================

Όχι γιατί τόσο καιρό τα μούτρα σας βλέπω μέσα από τζάμια
που δε δείχνουν μούτρα γενικώς,
και ξέρω ότι όσο μου λείπει θα το κόψω από αλλού
και ύστερα μηδέν.


-------------------------------------------------------------------

2) ΟΤΑΝ Η ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΛΥΕΙ
==============================

Μένουν κάτι μισά και μισολευκά πράματα. Σα να βλέπεις τον εαυτό σου πίσω από σπασμένα τζάμια, αλλά όχι τόσο αποτελεσματικά για τα μάτια και σίγουρα όχι με τόσο σαφή τρόπο. Ύστερα συνειδητοποιείς ότι αυτά τα μοιράζεσαι, συνεπώς η ψευδαίσθηση αυτή, ότι έδωσες μορφή στον Εγώ, λήγει, άρα είσαι πάλι στον ίδιο κύκλο- μα δίχως να ξέρεις γιατί, γελάς δυνατότερα και μασουλάς δυνατότερα, και επίσης, έχεις την υπέροχη δυνατότητα, όταν θες να ανοίξεις τα μάτια σου και να πέσουν δάκρυα, να μη το θεωρήσεις αδυναμία μα ξάδερφο που χεις να δεις χρόνια, οπότε συνομιλείς ευκολότερα με το σημείο, τον Κύριο Προςτοπαρών ΠίσωαπτοΕδώ, αυτόν που ντύνεται συνεχώς δίπλα σου με όσα κομμάτια μυαλού και σάρκας πετάς, άθελά σου ή σα θυσία, Αυτόν Που Πιάνει. Το λοιπόν αυτά τα ξεχνάς πριν καν τα διαβάσει κανείς, μα πλέον ξέρεις ότι τις μέρες έχει χρυσό πόλεμο και τις νύχτες απλά περιφερόμαστε και γαμάμε, και μετά γελάς δυνατότερα και γαμάς και μασουλάς δυνατότερα.

Ο,ΤΙ ΘΕΡΙΖΕΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ
ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΛΕΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΩΝ ΕΙΔΩΝ
--------------------------------------------------------------------------------------

Διότι ένας φασισμός υπάρχει τριγύρω στη κουτέλα μου,
ότι αν αφήσει η πνοή σου το στέρνο σου,
κάποιος θα τηνε πιάσει αιχμάλωτη, να λέει
"ένα κι ένα κάναν δύο, γιατί μωρέ γω το έβλεπα πολλές φορές για τρία;"
"μετανιώνω!"

αφήστε το κουφάρι να μείνει κρέας να ψοφήσει
αφήστε τη ψυχή να μην υπάρχει,
μα συνέχεια φιλούρες να μοιράζει και να υπόσχεται
σάμπως δε ληγουρεύεται ο Εγώ υποσχέσεις απλά να δίνονται
και χαίρεται απλά που δόθηκαν;
ε το λοιπόν έτσι λοιπόν αφήστε το κουφάρι να ψοφήσει
και να μην υπάρχει τίποτα μετά πλην του Τίποτα

που και να το συζητήσεις, χάνει την ύπαρξή του

να μην υπάρχει κανένας συμπαντικός νους
γιατί αυτός σάπισε και έγινε σκόνη να την φάνε
τα ψάρια του Μηδέν και τα άψυχα τρομακτικά
πράματα σα χταπόδια με πλοκάμια και δόντια και φώτα
σαν αυτά που ζουν στα βάθη της θαλλάσης
και σαν αυτά που κατά πάσα πιθανότητα
ζουν στα βάθη του Ουρανού
και φώτα τα αστέρια για αυτά-

πιο εύκολα λες "ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΟΦΟ!"
παρά "ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΑΠΑΡΙ ΜΟΥ"
"ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ"
"ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΤΙΟΝΙΑ, ΣΤΗ ΠΟΛΗ"
"ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΜΠΡΟΣ ΜΟΥ"

και απ' την άλλη, θάνατος κάποτε σε γέννησε!
Απ' τη θάλασσα που δε μάθαμε πόσα γέννησε τελείως ήρθαμε
και στη θάλασσα που γέννησε περισσότερα απ' όσα έπρεπε, επιστρέψαμε.

Αυτό είναι τα Βάθη, πάνω και χάμου και όπως λέει και το ρητό που
ευτυχώς έγινε της μόδας σήμερα με την άνοδο του oKult rock με τα μουστάκια
"όπως χάμω έτσι και πάνω"
Ίδια πλάσματα στο δίχως βαρύτητα Τίποτα
μασουλάνε μικρά φωτάκια τριγύρω
όπως ταυτόχρονα ίδια πλάσματα στο δίχως βαρύτητα τίποτα
μασουλάνε μικρά φωτάκια τριγύρω.


Επίσης,
ας μην υπάρχει συμπαντικός νους και σίγουρα
δεν υπάρχει παππούλης Κουβέλης να χοροπηδάει στα σύννεφα
και να μοιράζει κουραμπιέδες στους καλούς και τους κακούς
να τους αρπάζει η σκιά του παππούλη Κουβέλη και να τους
χώνει μέσα στα χύσια και τα σκατά και τα κάτουρα και τριγύρω
να'χει τραβέλια κατσικάνθρωπους να βιάζουν τη ψυχή σου που ποτέ δεν υπήρξε
και μάρτυρες σα τον Αλφόνσο Λουί Κονστάννννν; να τρων σκατάννννννν.
για μια ζωή, στη χαβούζα της πίσω σκέψης.

Συγγνώμη αν τα παραλέω πού και πού μα αλήθεια δεν υπάρχει τέτοιος παππούλης.
Κι ύστερα, δεν υπάρχει γενικώς καμιά κόλαση, γιατί κολασμένος γίνεσαι δε γεννιέσαι
και σάμα γίνεις, κολασμένος πάλι δεν είσαι.
Όπως και άγιος, αν σε δω όσο ζω ξανά, απ' όταν πεις πως θα προσπαθήσεις να γίνεις,
τότε δεν είσαι,
άρα και κανένας παράδεισος,

Επίσης, κανένας Ρουβίκωνας, καμιά πατούσα βρεμμένη
πιο καυλιάρα από μια μες στη στέγνα!
Και επίσης, κανένας φασισμός στο να ανοίξει η γης στα τέσσερα
και να χώσει εντός το ό,τι υπάρχει!

Πουθενά παρθένες δε σε περιμένουνε
και όσο το μπάρντο ποθείς αυτό θα φτερουγίζει προς τα πέρα
καμιά τετράδα δε σε σώνει στο μυαλό απ' τη τετράδα που δεν υπάρχει
είτε είναι στοιχεία είτε στοιχεία είτε τρόποι "να τη δεις"

Και αν λέγανε οι μπαγκαβαντγκιτές ότι το Τώρα
θα λάμπει λαμπρότερα και από Χίλιους Ήλιους
και αν το ίδιο το Τώρα πάλι είπε κάποτε
ότι έγινε ο Καταστροφέας ο Αχόρταγος,
και αν λέγανε για τα γαμήσια που έριχνε ο Πάνας στη σελήνη
και για τον ύπνο του Ενδυμίωνα και για το ειλικρινές αίμα και χύσια παντός φύλου
κάτω απ' το φεγγάρι και για το απόλυτο κάτι δίνεις τίποτα δε παίρνεις
η ίδια Ανάγκη σκάβει λαμπερή σα χίλιοι ήλιοι και καυλωτική σα χίλια φεγγάρια

Κρίμα που και κανένας θα'χει μυθικό δερβέναγα να τον δώσει ή να τον φάει
για τις αμαρτίες του και μόνο- συγγνώμη μα θέλει και φιλότιμο
ανεξαρτήτως πίστης

με συγχωρείς κιόλας που δε γνωρίζω σαφώς από που κρατάει η σκούφια σου
μα και από πιθήκι να'ρθες που' ρθε απ' τα κτήνη που'ρθαν απ' τη σαύρα που'ρθε και και κάποια στιγμή προς τα πίσω φτάνεις στο μηδέν,
ή και από εξωγήινους να'ρθες ή αγγέλους που πέσανε ή από παλιούς πολιτισμούς που χαθήκανε και που πέσανε για να δώσουν χώρο στους δικούς μας να πέσουνε επίσης,
μα δε με νοιάζει και τόσο άλλωστε,

Και τέλος όσο και να λαχταράς ότι μετά δεν υπάρχει τίποτα, έχασες
το παιχνίδι διότι όταν μιλάς για το ό,τι από πίσω χάνεις τη στιγμή,
οπότε πάλι και σκώληκες να ονειρεύεσαι πάλι  δε γραπώνεις το Τώρα ποτέ
όσο σε μαγαρίζει η σκέψη η ίδια η σκέψη!

Οπότε ναι καταστροφέας κόσμου γίνηκε και τρίχες να πέφτουν μετά απ' τη λάμψη την καυλιάρα του άγνωστοι όπλου, μόνο και μόνο για να μείνει γυμνή η ψυχή μπρος στην αλήθεια, πριν θυμηθεί πως δεν υπάρχει άρα πεθάνει στη στιγμή, και όπως κάθε ψυχή, να νιώσει Ίλιγγο καθώς τα Μεγάλα Μυστήρια ανοίγουν μπρος του.

Άλλη μία

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ο,ΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙ
ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΜΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ
========================

Πάλι τέσσερα χέρια
και όσα γουστάρεις, δε μας νοιάζει.

Κάλλιο να σε γδύσουνε βυζάρες
παρά ο Ληστής με το Ένα Χέρι.

Και πάει λέγοντας
και πάει.

()ΚΑΥΛΙΑΡΗ ΜΟΥ ΝΑΡΑΣΙΜΑ
ΚΑΥΛΙΑΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΚΑΒΕΙΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΡΑΓΕ;
=========================================

βρήκα κομμάτια κομμάτια που λείπανε ανέκαθεν
και μίλησα με απίστευτη καύλα
όταν έπρεπε να μιλήσω με καύλα
και η καύλα να γίνει Τιτάνας Πραγμάτων.

Δεν είναι ο δαίμονας
"άνθρωπος με προβλήματα", όχι,
Είν ο δαίμονας
¨"προβλήματα με άνθρωπο"
και σβούρες φέρνουμε.

Ψυχή ίσον σκατά

1)) ΚΑΤΑΠΙΝΟΝΤΑΣ ΕΜΕΤΑ
-----------------------------------------

Συχνά και συχνά και κάθε δεύτερο βράδυ
νιώθει την ανάγκη ο μάγκας μας να μην
παρεβρεθεί στο Χορό τον Επίσημο
που τον διοργανώνουν οι Τζίτζικες
και πάν' απ΄ όλα οι Κατσαρίδες-

Το χειρότερο είναι οι μέλισσες
και κει που μιλάς για κυψέλες
κει που μιλάς για έναν πολτό
σάρκα μυαλό και δράση
κάποιος αισιόδοξος έρχεται και φωνάζει
κοπανιέται και φωνάζει
"Δεν είναι έτσι
όλοι είναι ξεχωριστοί"

το λοιπόν
πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι είναι ξεχωριστοί όντως
μέσα στα όρια της κυψέλης.

Πες μου τι είναι της μόδας μέσα στα όρια της κυψέλης
θα σου πω για έναν άνθρωπο, κάποτε.

=======================================


2)Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ
--------------------------------------------

το λεπτό το καθοριστικό!
κει που λες:
"είμαι ο δημιουργός!"

είναι το λεπτό
που σε δουλεύει ψιλό γαζί
σα καυλιάρα γυναικάρα
που δε μπορεί η ψωλή σου να ευχαριστήσει.

Σκάσε.
Να μη μιλάς καθόλου.
Ούτε ανάσα.

Και μερικά χρόνια μετά, νομίζω θα μιλήσουμε.

=====================================

3) Ο,ΤΙ ΒΓΑΖΕΙ ΧΡΥΣΟ ΑΠ' ΤΟ ΚΩΛΟ, ΕΙΝΑΙ
Ο,ΤΙ ΘΑ ΞΕΡΑΣΕΙ ΣΚΑΤΑ ΜΕΘΑΥΡΙΟ-
ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ,
ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΘΑ ΘΑΒΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟ
----------------------------------------------------------------------------

ο άνθρωπος είναι ζώο δυαδικό και συνέχεια κομπίνες λιγουρεύεται,
ο άνθρωπος λέει για σκοτάδι και λέει για φως και μετά σκέφτεται
το ενδιάμεσο, τη μέση λύση: σούρουπο, ή κάτι τέτοιο.
Και έλεγε ο Σπέαρ, ένα βήμα παρακάτω: φαντάσου το φως όχι σαν
έλλειψη σκιάς, ή τη σκιά σαν έλλειψη φωτός- φαντάσου το τίποτε
απ' τα δύο- καμιά ποιότητα.

Και μετά περπάταγα στον ίδιο δρόμο που όλα ήταν σιωπηλά
όπως πάντα, και έβλεπα μικρά γατιά να καβαλάνε τον
σκουπιδοντεκέ δίπλα και να μασουλάνε και όταν τις καλούσα
με αγάπη και στοργή φυσικά και με κοιτάγανε σα το χειρότερο
επικίνδυνο εχθρό και τρέχανε, τρέχανε να χαθούνε στα χορτάρια,

Ύστερα έφτασα δίπλα απ' το σπίτι το πατρικό μου που
μένω εδώ και ένα χρόνο, και άκουγα το κύμα να μασουλάει
τσιμέντο, και άκουγα θορύβους από μηχανάκια που αργήσαν
να' ρθουν, και παρόλο που δε μυρίζω φαντασιωνόμουνα
αυθαίρετα ότι στο διπλανό τσαρδί σφάζαν αρνιά-

ύστερα έμεινα να κοιτάω ένα σημάδι στο τοίχο
και να σκέφτομαι: κοίτα να δεις,
μου δίνει τόσα αυτή η ανουσιότητα,
που άμα τα εκμυστηρευτώ κάπου, ακόμα
και στη γυναίκα που λέω πως αγαπώ,
θα με περάσουν για τρελό.

1)ΠΟΤΕ ΕΝ ΤΕΛΕΙ, ΔΕ ΔΟΞΑΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ
ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ- ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΑΙΜΑ
--------------------------------------------------------------------------------------

Νεαρά μουνιά δίνουν δροσιά σε όσους ρουφάν
γρασίδι υπέροχο να ξαπλάρουν οι καυλιάρηδες
ό,τι έχει αγάπη, δύναμη και ομορφιά
είναι ό,τι περιμένει στη σειρά για να ψοφήσει
οπότε με μηδέν όνειρα για το οτιδήποτε
και με αρχίδια από ατσάλι για να το δεχτείς αυτό
μιλάς και μουρμουράς και νιώθεις και εκφράζεις
και μετά

=========================================

2) Ο,ΤΙ ΑΠ' ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ
---------------------------------------------------------------

Με πολλή ζεστασιά ψυχής δέχτηκα τον Αλφόνσο
και ακόμα και τώρα, παρόλο που δε μπορώ να νιώσω
την υπέροχη αγάπη που αυτός δείχνει
για το ακατανόμαστο που βάφτισε "Γιαχβέ"
κομπλέ με τη Σκιά του,
νομίζω πως μπορώ να πάρω παράδειγμα
απ' την Θεία Καύλα του που οδηγεί
με επιστημονική ακρίβεια, προς την Αγάπη:


μα είμαι ζώο μπερδεμένο
είμαι ζώο που μεταξύ λογικής και συναισθήματος υπέροχου
επιλέγω το δεύτερο για να μπορώ να είμαι συνεπής-

είμαι ζώο μπερδεμένο
είμαι ζώο που όταν δούλεψε γι' αυτό το Μηδέν
συνέχισε προς τα κει, για να ζωγραφίζει

είμαι ζώο μπερδεμένο
ψυχή λέω πως δεν υπάρχει, και αν υπάρχει, ειν σκατά
μα συνέχεια σκέφτομαι τη ψυχή

ζώο είμαι μπερδεμένο
και λέω πως αγαπώ και αισθάνομαι
και μετά μίσος γεμίζω το κρεάτι μου

ζώο είμαι μπερδεμένο
τον ίσκιο μου λέω πως γνωρίζω
και μετά μαστουρωμένος, τρομάζω με τον ίσκιο μου

ζώο είμαι μπερδεμένο
ζώο θα'μαι πάντα μπερδεμένο
αρκεί να το δεχτώ

ζώο είμαι μπερδεμένο
κανένα θεό δεν ένιωσα ποτέ
μα μια αλήθεια ψάχνω

ζώο είμαι μπερδεμένο
χύσια και σάλιο φτύνω για να νιώσω ζωντανός
μα άμα δε βρούνε στόχο πέφτω σε κατάθλιψη

ζώο είμαι μπερδεμένο
μου αρέσει να'μαι ζώο μπερδεμένο
γιατί ξέρω τι να αποφεύγω όταν σκέφτομαι εσάς

ζώο είμαι μπερδεμένο
και όσο ρουθουνίζω γίνομαι ατσάλι
μόνο και μόνο για να σπάσω με απαλό αέρη

ζώο είμαι μπερδεμένο
και ψυχή λέω πως έχω
μα δε ξέρω αν ψυχή έχω

ζώο είμαι μπερδεμένο
και κοίτα λίγο τις τρύπες στα χέρια
και μετά πες μου για ψυχή

ζώο είμαι μπερδεμένο
και εν τέλει, ψυχή είναι υπέροχη,
ψυχή ίσον σκατά

ζώο είμαι μπερδεμένο
και δε ξέρω ακόμα πότε να μαι λογικός και πότε ζώο
και φρενάρω το ζώο, μαστουρώνω τη λογική

ζώο είμαι μπερδεμένο
και θα'μαι μπερδεμένο ζώο
όσο θαρρώ πως είμαι άνθρωπος

Όσα προστάζω

1) ΕΝΤΟΝΗ ΠΙΕΣΗ ΣΕ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΧΩΡΟ
======================================

Δε με ενδιαφέρει το αλύχτισμα αγάπης των ηττημένων, προς το πρόσωπό μου.
Δε με ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες οι νεογέννητες της στιγμής, του μέτριου και του λάτρη του μεσοβέζικου και άρα φτηνού.
Δε με ενδιαφέρουν οι ψευδαισθήσεις των άπραγων, για παρακάλια δράσης, για ευχές κίνησης.
Δε με ενδιαφέρουν οι υποφέροντες, που σα σκουλήκια σέρνονται μπρος μου ζητιανεύοντας λόγια και ευχές.

Πολλή μιζέρια. Πολύς θάνατος και πολύ κενό.
Αυτό σας βάφτισε, αυτό ευλογώ όταν το εύχεστε,
να σας βρει, σα γίνει ένα με σας και όσα περιμένετε να γίνουν ένα με σας.

Δεν είμαι εδώ για να ακούω το δάκρυ σας,
δεν είμαι εδώ για να αλαφρύνω το πόνο σας,
δεν είμαι εδώ για να σας εμψυχώσω και να σας χτυπήσω φιλικά στον ώμο.

Είμαι εδώ για βία και αίμα,
είμαι εδώ για να σας μοστράρω κατάμουτρα το τι περιμένετε ότι θα σας σκοτώσει
είμαι εδώ για να διαλύσω δίχως ανθρωπιά,
για να κατεδαφίσω δίχως εξαιρέσεις.

Διότι με καλείτε για να είμαι εδώ.

ο Τέταρτος, το σημείο τομής πριν τη γέννηση ανθρώπου,
ο Τέταρτος και τα όσα κουβαλάει κανείς στη κούτρα πριν θυμηθεί και λογισθεί ότι είναι ανήρ.
ο Τέταρτος και οίκτο δείχνω μόνο αφού γλείψω τη φωτιά και το αίμα απ' τα νύχια
και τα δόντια μου- ο Τέταρτος στη σειρά, και όμως το ίδιο, αν όχι περισσότερο, πολύτιμος απ' τους άλλους έξι.
ο Τέταρτος που μιλάει με γλώσσα ακατανόητη μα όχι δυσνόητη,
ο Τέταρτος που γλύφει για να γλύφει,
που σχίζει για να σχίσει-
ο Τέταρτος που είναι εδώ για να σου υπενθυμίζει ότι η Αγάπη περιμένει πριν σε αγκαλίάσει,
να τη σκεπάσεις με αίμα, σπέρμα, φωτιά- και τότε η Αγάπη θα πει ότι είσαι Εσύ.

Πρόφερε το όνομά μου με ό,τι προφορά θες
Πρόσφερε στο μπολ απ' τη κουζίνα λίγο αίμα
Σιγουρέψε στο νου το εμπόδιο
Μίλα μου ντόμπρα και μη φοβηθείς να κλάψεις
γιατί αν κλάψεις προφέροντάς το όνομά μου,
σημαίνει ότι Θεία Οργή σε καίει,
για να κάψεις το Εμπόδιο που σε έκανε να κλάψεις
με Θεία Οργή
Κλάψε με πεφηφάνια και παραδέξου το σκατό του σύμπαντος που σε κινεί και θεωρείς πως είσαι εσύ και μόνο εσύ
Μίλα μου ντομπρα και μη φοβηθείς να ουρλιάξεις
και να ζητήσεις κεφάλια, να ζητήσεις καρδιές στο πιάτο
που κρατάς- θα τις έχεις.
Απλά όταν γεμίσεις με εμένα, τον Καταστροφέα Εμποδίων,
και όταν καταστρέψεις τα εμπόδια αυτά που σε τυραννούν,
να ξέρεις πως ένα κομμάτι σου εκ των έσω που κρατάς φυλαγμένο καλά σα να ναι διαμάντινη καρδιά μικρού σπουργιτιού στις χούφτες σου, αυτό το κομμάτι θα πετάεξι
και αυτό το κομμάτι θα γίνει κοκκινόχωμα
ένα με όσα γίναμε όλοι κάποτε.

Τίποτα άλλο
ΙΑΟ 4/6/66

ΝΑΡΑΣΙΜΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΩ ΜΕ ΤΟΝΕ ΝΑΡΑΣΙΜΑ
================================

γιατί μοιραζόμαστε ίδιες ουλές
και όσο δε μ' ένοιαζε, δε τονε ένοιαζε,
όσο λέω για ουλές, σα ταπεινός ευνούχος,
ξέρω ότι έχει την ίδια ακριβώς ουλή.
και ξέρω ότι όσα αρχίδια δίνει,
τα δίνει για να ικανοποιήσει μένα,
και όχι το αντίθετο.
===============================

ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΝΑΡΑΣΙΜΑ
===============================

τον κατάλαβα όταν μπόρεσα να τον καταλάβω

γιατί πριν απ αυτό, είχα την εντύπωση ότι
καλείς, απαντά, καλείς, απαντά,
και πάει λέγοντας

μα πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις
παντού ισχύει, ούτως ή άλλως στο "κάθεμέρα"

μα το κατάλαβα όταν η τρούπα
στο χέρι, απ' το πουθενά,
μου είπε: "ΕΔΩ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ".

και ήξερα.

==================================

ΑΥΤΟΣ Ο ΝΑΡΑΣΙΜΑΣ
=============================

Όσο και να κοροϊδεύω τον μυαλό,
όλο και κάτι θα περάσει,
όλο και κάτι θα μείνει,
και θα'ναι ό,τι έμεινε, θα'ναι όσα ο μυαλός μου λέει:
"Άστο, γάματο, χύστο"

ξέρω τι έχω και τι έχω προσφέρει,
γιατί για αυτό το πράμα, απλά πρόσφερα,
ξέρω δηλαδή τι έχω προσφέρει.

και συγγνώμη αν δεν είμαι αισιόδοξος.
απλά θέλω να μαι ειλικρινής στο τι προσφέρω.

Θέλω η ουλή να ναι ουλή.
Θέλω ό,τι έκανα, και απ ο,τι με φρόντισες,
θέλω να ξες ότι δε σε καλώ σα γιούσουφος,
θέλω να ξες ότι απ' τη στιγμή που σου γλύφω το αρχίδι τόσο,
δεν είμαι γιούσουφος-
είμαι αυτός που έχεις στο χέρι,
είσαι αυτός που έχω στο χέρι,
και όσο βογκάς, βογκάω.
και όσο βογκάω, βογκάς.

Υπέροχε καταστροφέα εμποδίων,
Καυλιάρη που ξεκινάς καταστάσεις,
Πουτσαρά μου που λες:
"Ό,τι σπάω τώρα, με βία και πανικό,
είναι ό,τι πρέπει να σπάσει
με βία και πανικό".

Σ'έχω. Δε με νοιάζει αν σ' αρέσει ή όχι
αλλά σ' έχω και σε ξέρω.
Δώσε λίγο ήρεμη ματιά
ειδάλλως μη δίνεις τίποτα-
αυτό ξες, αυτό κάνεις.

Ένα μάτσο μαλακίες

ΜΙΑ ΠΡΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΓΚΑ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ
================================

Σκατά στο κεφάλι και σκατά στο κεφάλι
σκατά στο κεφάλι και συνέχεια σκατά στο κεφάλι-
ρούφα- για καμιά ώρα ρούφα και σκέψου-
γίνε χαρτί καμμένο γίνε ο μη ευνοημένος γιος της θεάς της Καύλας-
κόψε λίγη σάρκα να δώσεις θυσία
μετά περίμενε σα το μαλάκα να δεις αποτέλεσμα
μετά περίμενε σα το μαλάκα να δεις αποτέλεσμα
αφού δεις αποτέλεσμα
ξέχνα ό,τι ξες και πες:
"Νιώνω και μετά το ψόφο"
ασχέτως αν δεν υπάρχει τίποτα μετά το ψόφο

=========================================

ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ
=========================

Δε με νοιάζει τι υπάρχει
δε με νοιάζει τι θα υπάρχει αύριο
δε με νοιάζει τι φτιάνω, δε με νοιάζει
τι σκέφτομαι να φτιάσω

Με νοιάζει το να

==========================================

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΕΖΕΣΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΥΠΑ
======================================

Απλά καλείς με Όλη την ειλικρίνεια που μπορείς να Έχεις
Απλά ταπεινώνεσαι και ξεχνάς
το πόσο:
καυλιάρης
λευκός
τσαμπουκάς
χέστης
υπάλληλος
υγιής
παρανοϊκός
καλός σύζυγος
καλός αδερφός
αρχίδας
αρχίδας
αρχίδας

αρχίδας αρχίδας αρχίδας χέστης χέστης χέστης

όταν βγεις όξω απ' τη φάση σου
όξω απ' τη φάση φάση φάση φάση
και τα ΛΟΥΠΟΥ ΛΟΥΠΟΥ ΛΟΥΠΟΥ

όταν ξεπεράσεις το κόμπλεξ να κλάψεις για μια θεότητα
και αισθάνεσαι ήδη καραγκιόζης
τότε το αυτό θα σου μιλήσει
και η μαλακία είναι ότι
δε θα νιώσεις λιγότερο μαλάκας,
απλά θα ξες ότι υπάρχει μια σχισμή
στο ό,τι σε δίνει μπούκι.

===================================

ΜΙΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΙ ΜΑ ΚΑΥΛΩΝΩ ΜΕ ΑΥΤΕΣ
ΚΑΙ ΚΑΥΛΩΝΩ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΙΑ
ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ
ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ
=====================================

Κοπάνα πόδι και μετά χέρι και μετά πόδι και μετά χέρι και μετά πόδι και μετά χέρι

αρχίδια. όλα είναι μια σειρά μηδενικά. και όση καύλα βρεις και ρουφήξεις τη ρουφάς.

Αρχίδια. αρχίδια.
Η ψυχή κάνει βουτιές όλη την ώρα από μισούς γκρεμούς.
Το μυαλό δικαιολογεί το πώς βουτάει η ψυχή.

και μετά;
γαμήσου.
βάλε φωτιά στ'α αδέρφια σου και μετά κια σε σένα

όλα καλά.
όλα υπέροχα.
Μιλάει ο : "Άρχοντας του Υπέροχα".

ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΒΟΥΡΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΒΟΥΡΕΣ

1)))) ΠΟΛΕΙΣ ΣΑΝ ΑΔΕΙΑ ΤΣΟΦΛΙΑ
=============================
Τσιμεντίλα κυβερνάς ό,τι δε μπορεί να περπατήσει μα μπουσουλάει
Γκρίζο τσόφλι φανερώνεται αντί για ουρανό όταν ψηλά η κόρη κοιτάει
Πόλεις σαν άδεια τσόφλια διότι κατοικούνται από τσόφλια γεμάτα έτοιμα να σκάσουν
Γεμάτα σκατά αντί για ψυχή και εκτρώσεις αντί για επιθυμίες έτοιμα να σκάσουν

-------------------------------------------------

2))) ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΤΙΓΚΑ ΣΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ
===============================
Σιγουριά βάφτισαν την ικανότητά τους για θάνατο και για τρελό γαμήσι
Ξυπνήσαν και κοίταξαν μαραζωμένα το ποτάμι μπρος τους
Όχι με μιζέρια μα ούτε και γαλήνη
Ένα ποτάμι τίγκα στα πτώματα να επιπλέουν σα παιδιά πριν γεννηθούν
Και παράξενο πολύ τους φάνηκε που ηρεμούσε η ψυχή τους
Παίρνοντας μάτι τα διαμελισμένα μέλη και τα σκισμένα πρόσωπα των νεκρών
Και Παράξενο πολύ τους φάνηκε που κόχλαζε η ψυχή τους με βία
Παίρνοντας μάτι τα νερά που κυλούσαν στωικά και σίγουρα προς τη θάλασσα.

--------------------------------------------------

3))) ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΜΟΣΧΑΡΙ
==========================
Να λάμπει ισχυρότερα και από δέκα Γιαχβέδες
Και να ταϊζει πολιτείες για τους επόμενους αιώνες
Να καίει σα πυροφάνι που ανάψανε στου ήλιου το κώλο
Και απαλό στο άγγιγμα να'ναι σα μητρικό μουνί
Να ντύνει με τη προβιά του διακόσους νοματαίους τη μέρα
Και να μαστιγώνει με τ'άντερά του όλους τους υπόλοιπους.

----------------------------------------------------

4))) ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ
========================
Πόλεμο φέρνω και σφαγή κι αυτό γεμίζει το μυαλό στον ξύπνιο και στον ύπνο,
πες μου πώς αισθάνεσαι που το πρωί φαντάζεσαι βία
το μεσημέρι παραμιλάς κάποιες φορές φαντασιωνόμενος βία
το απόγιομα ηρεμείς για να πάρεις δυνάμεις να φαντασιωθείς βία
και το βράδυ πριν κοιμηθείς κάνεις κακό σε άλλους 4-5 στο νου σου
και σαν ονειρεύεσαι βλέπεις εικόνες κατοχής, πείνας και βίας σαφώς
κορμιά να σπάνε στα δύο σα ψωμί, κουφάρια να τρέχουν πανικόβλητα,
λεπίδες να δαγκώνουν σάρκα και να κόβουνε κομμάτια, πανικός και βία
και πανικός και υστερία.

ΦΩΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΡΟΣΙΖΕΙ

Ο ΜΑΡΚΟΣΙΑΣ Η ΜΑΡΚΟΣΙΑΣ, ΕΓΚΡΙΝΕΙ
ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ
=====================================================

Πολύ μ'αρέσει που το εν λόγω μουνί
είναι μια ευκαιρία να δω τι δεν είναι ένα μουνί
και εν τέλει τι δε πρέπει να δει κανείς
για να δει το τι είναι να δει-
και άλλα τέτοια κουλτουριαρέικα.


==================================================

ΜΙΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΜΙΣΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ- ΠΟΥΛΟ
----------------------------------------------------------------------------

Δε με νοιάζει το τι, πλέον
με νοιάζει το πώς
και το ενδιάμεσο μέχρι να δεχτείς πράματα
====================================================

ΕΠΙΚΟΥΡΕΣ ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΚΗ ΧΡΟΙΑ,
ΑΠΛΑ ΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ Σ'ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ,
ΕΠΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ-
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ, ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ,
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ {...}
==================================================

Καμιά επικούρα πλέον
καμιά αίσθηση ανωτερότητας
ή το άγνωστο αυτό συναίσθημα
του να λογίζεσαι πιο πάνου
απ' όσους νομίζουν ότι είναι πάνου.

Μισή στιγμή
μου φτάνει για να ξέρω
τι ψευδαισθήσεις βυζαίνω.

----------------------------------------------------------------------------------

ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ
==========

Κάτι μικρά πράματα που τα ξέρεις όσο τα ξέρω
οπότε τι συζητάμε;

==================================================

ΜΑΡΚΟΣΙΑΣ!
============

Μισό λεπτό να σε βυζάνω

και να μη με νοιάζει τι θα μου βγει μεθαύριο.

Αρχίδια να'χω αρκετά
μισό λεπτό να σε βυζάνω

και να μη με νοιάζει τι θα μου βγει μεθαύριο.

Μαρκοσία μουνάρα μου
λύκαινα καυλιάρη μου
ό,τι μπορώ δίνω
αλλά ταυτόχρονα ξέρω
ότι δε δίνω ό,τι μπορώ.

Χέστης

1) ΘΑ ΦΤΙΑΣΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
=============================

Και όταν φτιάσω το παράδειγμα
όλοι θα λένε, "Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ"
"ΠΟΛΥ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΑΙΔΙ"
"ΗΣΥΧΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"
και θα κοιτάω το πτώμα γεμάτο χύσια
και μισές ευχές
και θα σκέφτομαι,
"Ο χριστός και ο απόστολος,
πολύ υπέροχο παιδί,
ήσυχος ήμουνα και από καλή οικογένεια".

---------------------------------------------------

2) ΜΕ ΕΝΑ ΦΤΥΑΡΙ ΦΤΙΑΝΕΙΣ ΤΟ ΜΗΔΕΝ
===================================

Ρώτησα το πατέρα παλιά αν ήμουνα ήσυχο ανθρωπάριο, βρέφος, μηδέν άνθρωπος,
μου'πε, ας σου ριχνα μία με το φτυάρι να τελειώναμε,
τόσο που γκρίνιαζες.

Σίγουρα έγινα καλύτερος άνθρωπας από αυτό,
μα απ' την άλλη αν μου ριχνες μία με το φτυάρι,
τώρα δε θα μίλαγα για το πόσο ωραία είναι η θάλασσα,
ή πόσο μισή είναι η ζωή,
αλλά θα σου στοίχειωνα κανα έπιπλο
και αν δεν υπάχρουνε στοιχειά
απλά θα φύσαγα κεριά.


--------------------------------------------------------

3) ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
=======================

Ζυμωτά σκατά φάτε
σα τριχωτά κτήνη κυλιστείτε
μικρά ζα να τρώτε
τα μικρά σας να τρώτε
και τότε φώτα, και τότε χρώματα,

και τότε φώτα και χρώματα
και αύριο είν άλλη μέρα.

---------------------------------------------------------

4) ΠΑΛΙ ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΣΕ ΠΙΑΣΟΥΝΕ; Ε;
=================================

πάλι μαλάκα θα σε πιάσουνε;
πάλι; μαλάκα; θα σε πιάσουνε;

πάλι;
μαλάκα θα σε πιάσουνε;

=======================================

5) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΞΗΓΑ
================================

Μηδέν θα σαι άλλωστε

ό,τι αγαπάς ψοφάει
ό,τι λατρεύεις ψοφάει

και είναι αστείο γιατί
όσο και να μη σε νοιάζει,
κατά φαντασίαν ασθενής έγινες
και είδες πως τον μυαλό
δε τονε κυβερνάς
τουλάχιστον όσο θα θελες.

Χέστης.
Χέστης
χέστης χέστης χέστης χέστης


αυτή είναι η κληρονομιά που
θα αφήσεις;

αυτή είναι η τελευταία γραμμή που
αφήνεις;

χέστης.
χέστης.
όσο και να θέλω να λήξουν όλα
δε μπορώ να δεχτώ να λήξουν όλα.

χέστης.
χέστης.

Ένα μάτσο Ναρασίμχα

Ο ΚΥΡΗΣ ΜΑΣ, Ο ΝΑΡΑΣΙΜΑΣ
==========================

"Μόνο πόλεμο φέρνω ρε αδερφές"
"Μια σειρά κρεάτια παρέλαση και προσευχή"
"Ένα μάτσο βία, ένα μάτσο μαλακία"
"Και αφού συνέλθεις, η αλλαγή"

ΤΑ ΤΟΥ ΝΑΡΑΣΙΜΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ
===========================

Και να σταματήσει ο ήλιος και το φεγγάρι να βαράει φως
γω ακόμα μαλακία θα βαράω

ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΓΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΑΓΟΝΙΟΥ
===============================

Δε με νοιάζει Ναρασίμα τι κατάσταση περιμένεις
το ξέρω τι κατάσταση περιμένεις
απ' την άλλη,
α διάλα μαλάκα τι περιμένεις να διαλυθεί.

Μακάρι κάθε μέρα να έβγαζα γούστα
όπως έβγαλες με τον τσούτσεκο τον ανήλικο
(και προφανώς, γάμησε, σκότωσε τον
πατέρα του τον δαίμονα)

Σέβομαι και περιμένω,
και το αστείο είναι πως ίδιες ουλές έχουμε
ίιδιες ουλές έχουμε,
άρχοντα πουτσαρά μου
Ναρασίμχα δικέ μου

Ηλίτης Προφιάς

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΙΟΠΙΡΙΑ, ΚΟΡΑΚΙ ΜΕ ΤΑΪΖΕΙ
======================================

Αυτή είναι η πρώτη εμφάνιση του σκληράρχιδου προφήτα:
"Μέσα στα λιοπίρια, κοράκι με ταϊζει".
Μπορώ να λιώσω απ' τη ζέστα της ερήμου,
μπορώ να πεθάνω κάλλιστα απ' την έλλειψη νερού και τροφής,
μπορώ να γίνω ένα μηδενικό, ένα σκουλήκι,
όσο δε σκέφτομαι τον Αυτόνα,
μα σίγουρα,
πρέπει να σκίσω ό,τι σάρκα έχω,
και ό,τι μυαλό κουβαλάω,
μέχρι να είμαι έτοιμος να πω:
"Αμάν! Άγιασα!"

----------------------------------------------------

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΟΣΗ ΚΑΥΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ'ΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΗ ΚΑΥΛΙΑΡΗΣ
===========================================================

Μάλλον ό,τι έχω αγαπήσει με αγνή αγάπη στη μη ελέγχξιμη φαντασία,
και μάλλον ό,τι έχω επικαλεστεί, παίζοντάς το μάγος και παίζοντάς το ιδιαίτερος
καθώς και εκκεντρικός,
μάλλον όλα αυτά είναι μια κατάθλα που περιμένει να γίνει πράμα,
μάλλον όλα αυτά είναι μια ανάγκη να μη νιώθω όπως όλοι,
να μη νιώθω σκουπίδι.

Παρ' ολ' αυτά, πρέπει επίσης να ομολογήσω πως δεν έχω
νιώσει πιο ειλικρινές συναίσθημα απ' το να
σου απαντά αυτό που επικαλείσαι,
ειδικά αν το επικαλείσαι με την απεριόριστη
αγάπη και καύλα, και αν σχεδόν δακρύζεις με ειλικρίνεια
περιμένοντας να απαντήσει.

Το λοιπόν, αντιλαμβάνομαι πλήρως την παγίδα του να
γαμήσεις το μυαλό και την αντίληψη μέχρι αυτή να αλλάξει,
αλλά αντιλαμβάνομαι επίσης υπέροχα το κέρδος
του νβα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη
και να χαμογελάς δίχως εγωπάθεια ή ειρωνία,
μα με απεριόριστη αγάπη:
όχι γιατί σε αγαπάς, μα επειδή ό,τι βλέπεις σε αγαπάει.

------------------------------------------------------------------

ΕΙΝ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ,
ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ
ΠΟΣΟ ΚΟΥΡΑΔΑ ΕΙΣΑΙ,
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ
ΟΣΟ ΜΙΖΕΡΑ ΣΕΡΝΕΣΑΙ ΣΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙ,
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΦΤΙΑΝΕΙΣ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΕΓΡΗΓΟΡΟ,
ΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΕΓΡΗΓΟΡΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο,ΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ.
================================================

Ένα μάτσο εικόνες, ένα μάτσο ρόλοι και ένα μάτσο μαλάκίες γενικότερα,
ένα μάτσο πράματα που σε κάνουνε να αναπνές,
μια σκελίδα "στ'αρχίδια μου" και μια σκελίδα "όχι, όλα με αφορούν",
ένα μάτσο φαντασιώσεις:
"γράφω"
"πίνω"
"ρουφάω"
"δέρνω"
"γαμάω"
"δε με νοιάζει"
"με νοιάαζουν όλα"
"Χριστός είμαι"
"Πούτσος είμαι"
"Το παίζω έτσι"
"Με πάιζουν έτσι"
και ένα μάτσο άλλες σωστές μαλακίες.

Όταν η βία στο κεφάλι γίνεται συνήθεια,
μα ακόμα και τότε δε μπορείς να βλάψεις ζωντανό, δίχως λόγο.
Όχι από φόβο μη φας καρπαζές,
αλλά από φόβο μη χάσεις κομμάτι της ψυχής.

Και σκέφτομαι,
αν ζωγραφίζω,
κουλάρω καταστάσεις,
αν δε ζωγραφίζω,
και αφού σα κληρονομικός χέστης
δε ζωγραφίζω ουλές σε πρόσωπα άλλων,
πού πάμε καπετάνιο;

"να να να να να να
βουλιάζουυυυμεεεεεεεεεε, μαλάαααα-κεεεες!"

ΚΑΘΑΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΡΟΣ 1

Καθόμουν στο παγκάκι της πόλης για κανα δίωρο και μιλούσα με τον εαυτό μου, πίνοντας έναν φραπέ, παρατηρώντας το κόσμο μέσα από γυαλιά ηλίου. Ήταν 7 το πρωί και περίμενα να ανοίξουν τα καταστήματα, ώστε να εξυπηρετηθώ από κάποιο κατάστημα.

Όταν βέβαια γράφω πως "μιλάω με τον εαυτό μου", δεν εννοώ ότι μουρμουρίζω ερωταπαντήσεις, ούτε ότι ζητάω την άποψη του αριστερού χεριού μου για τη γκόμενα που περπατάει μπρος μας εκείνη τη στιγμή (και φυσικά να σκάω στα γέλια απαντώντας στο χέρι μου "βρε σατανά! ξεκαρδιστικό!").

Αναφέρομαι σε αυτή τη τόσο οικεία στιγμή μέσα στο μικροσύμπαν του καθένα μας, που οι σκέψεις σου μιλάνε ακατάπαυστα η μία με την άλλη, σε υπερταχύτητα, πιάνοντας ένα θέμα, μόνο και μόνο για να το εγκαταλείψουν μετά από μια το πολύ 2λεπτη ψευδο-ανάλυση, και να συνεχίσουν με την επόμενη τυχαίως παραγωμένη μαλακία. Και όλες οι σκέψεις φαντάζεσαι από ένα σημείο και μετά ότι έχουν στην ουσία και διαφορετική προσωπικότητα, ή, για να'μαστε πιο ειλικρινείς, έχουν διαφορετικές απόψεις.

Πάντα φανταζόμουνα τη κούτρα του ανθρώπου σαν ένα τσουβάλι με σκατά, ένα ιδιαίτερα μικροσκοπικό τσουβάλι με σκατά, ένα τσουβαλάκι με περιττώματα, θα έλεγε κανείς, το οποίο, τοποθετημένο δίπλα από έναν τεράστιο καθρέφτη, τόσο τεράστιο όσο οι πυραμίδες ή μια γαλέρα που μεταφέρει σκλάβους, δημιουργεί τη ψευδαίσθηση στο θεατή ότι είναι εξίσου μεγαλειώδες. Ένα τσουβάλι δηλαδή, ψευδώς παρουσιαζόμενο σαν "μεγαλειώδες", το οποίο και είναι γεμάτο με κόπρανα. Γλοιώδη, κολλώδη κόπρανα λογής-λογής σχημάτων, διαστάσεων και χρωμάτων. Και παρατηρώ ότι ποτέ δε με ενοχλούσε στη πεποίθηση αυτή, ότι το κεφάλι το ανθρώπινο δηλαδή είναι ένας σάκος με σκατά, το γεγονός αυτό καθ' αυτό ότι ο σάκος είναι γεμάτος με σκατά και όχι με κάτι πιο υγιές για την όραση όπως τα καρότα, ας πούμε. Με ενοχλούσε πάντα ότι ο σάκος μας κορόιδευε μέσα στο πρόσωπό μας για το ύψος του. Σάκος. Τι παιδί κι αυτό.

Και θα αναρωτιότανε κανείς, "Λοιπόν, ωραία όλα αυτά ως εδώ. Κατάλαβα πως αυτό που φαντασιώνεσαι, είναι, ας πούμε, ότι το κεφάλι όλων όσων λεγόμαστε άνθρωποι (*φωνή απ' το μπαλκόνι απέναντι- "ΓΕΙΑ ΜΑΣ!"* ) είναι ένας σάκος με σκατά. Αυτό που δε καταλαβαίνω, είναι, γιατί να μην απελευθερωθεί ο άνθρωπος από το σάκο. Γιατί να μην τον ξεφορτώσει, λοιπόν;"

Η απάντηση θαρρώ πως έχει δυο σκέλη: το "εδώ και τώρα", και το φιλοσοφικοφανές.

Το "εδώ και τώρα" σκέλος της απάντησης είναι απλό: αν πετάξεις το κεφάλι σου στο έδαφος, θα πεθάνεις.

Το φιλοσοφικοφανές σκέλος προφανώς και ασχολείται με ακόμα μια σειρά φαντασιώσεων, όχι αρκετά φιλοσοφημένων ώστε να εξηγήσεις πειστικά ένα ήδη ψιλο-ανούσιο concept όπως ο σάκος με τα σκατά μπροστά σε ένα κοινό συνταξιοδοτημένων πρώην καθηγητών πανεπιστημίου, αλλά ούτε και τελείως σαβούρα, ώστε να αποφασίσεις να μην ξανασχοληθείς με το εν λόγο θέμα παραπάνω. Με άλλα λόγια, το φιλοσοφικοφανές σκέλος, κατ' αντιστοιχίαν, είναι να προσπαθείς να διαβάσεις Νίτσε αλλά να σε πιάνει πονοκέφαλος στα μισά του βιβλίου γιατί είσαι ένας κανονικός άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα να σε μαγεύει το τέλος του Νίτσε, όταν, κλειδωμένος στο κελί του ψυχιατρείου, πασάλειβε τα σκατά του στους τοίχους ή τα μασούλαγε.

Σύμφωνα, δε, με μαρτυρίες του τότε υπηρετικού προσωπικού, ο Νίτσε έβρισκε και υπέροχη ευχαρίστηση στο καινούριο του αυτό χόμπυ.

Το λοιπόν, αυτό κηρύττει το εν λόγο σκέλος: το τσουβάλι, το κεφάλι, μπορεί να είναι πήχτρα στο σκατό, αλλά σου αφήνει πάντα υπόνοιες, πάντα, πάντα σου εμφανίζει μικρές λάμψεις, κατάχρυσες μικρές ακτίνες φωτός που με την άκρη του ματιού σου βλέπεις να απελευθερώνονται από το σωρό με τα κόπρανα, πάντα σε διαβεβαιώνει πως στο πάτο του τσουβαλιού κρύβεται κάτι... φαντασμαγορικό. Κάτι απίστευτης έντασης και άφθονης αγνότητας- ω, ναι, μετά από ένα σημείο αρχίζεις και πείθεσαι πως στο πάτο των σκατών περιμένει ο Χριστός, χαμογελώντας, με κάτασπρο αμερικάνικο χαμόγελο, πασαλειμένος με κόπρανα, να σχηματοποιεί με το δεξί του χέρι το γνωστό σύμβολο έγκρισης και αποδοχής, το "thumb up", ή όπως είναι γνωστό στην τωρινή του μετενσάρκωση, το "like". Και φυσικά συνεχίζεις να συντηρείς αυτόν τον μύθο, τον μύθο του κρυμμένου θησαυρού στο πάτο του σκατένιου τσουβαλιού, μιας και ψοφάς για θησαυρό, διοτί σαν εγωπαθές δίποδο πλάσμα, θεωρείς πως δε βρίσκεσαι στο "ψηλότερο σημείο" που θα μπορούσες να βρίσκεσαι σαν ον.

Θεωρείς δηλαδή πως πρέπει να σκάψεις στα σκατά, να γίνεις κάποιου είδους τυφλοπόντικας ενός σιχαμερού εδάφους, και ενώ το σώμα σου γίνεται ένα με το σκατό και η όρασή σου εξαλείφεται αργά και σταθερά από την τσίρλα, εσύ να σκάβεις να βρεις τον ήλιο ανάποδα.

Κάνω μια παύση, για να διαβεβαιώσω πως έχω επίγνωση πλήρη, για το κλισέ και χιλιοειπωμένο, και ενδεχομένως μπουνταλάδικα δοσμένο παράδειγμα του σκατού και του τσουβαλιού. Απ' την άλλη άντε γαμήσου, φτιάνουμε μεγάλες φιλοσοφίες εδώ. Το παράδειγμα με τον τυφλοπόντικα και τον ανάποδο ήλιο είναι τόσο υπέροχο και χάρηκα τόσο που μου ρθε έτσι ξαφνικά γράφοντας, που μόλις το έγραψα και έβαλα τελεία, σχεδόν κοίταξα έξω απ' το παράθυρο το φεγγάρι και του' κλεισα το μάτι παιχνιδιάρικα, με ένα χαμόγελο ικανοποίησης και κατανόησης.

Συνεχίζοντας, παρατηρώ μια δυσκολία, στον εαυτό μου, να ολοκληρώσει τον ειρμό των σκέψεών του σε σχέση με το τσουβάλι και τα σκατά. Κι αυτό γιατί δε γνωρίζω την ιδιαιτερότητα κανενός άλλου εκτός απ' την δική μου, κι αυτό διότι πιστεύω ακράδαντα πως ο καθένας, ακόμα και ο μεγαλύτερος μαλάκας και παιδόφιλος του σύμπαντος, είναι ξεχωριστός με τρόπους που δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν από κανέναν άλλο πλην του εαυτού του. Ούτε από γονείς, ούτε από αδέρφια, γκόμενες, φίλους, ομήρους. Έτσι, για να αποφεύγω να γενικεύω σε συζητήσεις που αφορούν καυτά θέματα στα γραφεία ψυχιάτρων, όπως ο ανθρώπινος νους καλή ώρα, ή το συλλογικό υποσυνείδητο ή κάποια ψαγμένη ημι-μυστικιστική, ρομαντική μαλακία που σκαρφιζόμαστε για να δραπετεύσουμε απ' το αναπόδραστο του να υπάρχεις, κατέληξα να γίνω εγωπαθής και να μιλάω πάντα για μένα. Συν την κληρονομική σιχαμάρα για τον εαυτό μου.

Να ένα παράδοξο: υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται εγωπαθείς επειδή αγαπάνε ακόμα και τον ήχο του ψαλιδιού όταν κόβει μια απ' τις πουτσότριχές τους, και κατ' επέκτασην και το βελούδινο άγγιγμα της εν λόγω τρίχας όταν προσγειωθεί στο πόδι τους, και υπάρχουν και αυτοί που γίνονται εγωπαθείς όταν σιχαίνονται τόσο τον εαυτό τους, που σπάνε ασυναίσθητα καθρέφτες επειδή "ο σιχαμένος μαλάκας με κοίταγε και φρίκαρα". Υπάρχουν επίσης τύποι που γίνονται εγωπαθείς επειδή θεωρούν ότι είναι ιδιαίτεροι και κλάσεις ανώτεροι απ' τον οποιονδήποτε άλλο σε ενασχολήσεις όπως τα αθλήματα, η προσπάθεια καλλιέργειας πολιτικής συνείδησης, ή ο αναυνισμός ή το γαμήσι.
------ο αδερφός ενός αδερφού, άλλωστε, μια φορά είχε πει σε κουβέντα επί του θέματος στον συνομιλητή του, "Σσσσσ, καλά ρε, μ' έχεις δει εμένα να γαμάω; "--------
Υπάρχουν και τύποι που γίνονται εγωπαθείς επειδή ακριβώς αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητα όλων, αφηρημένα έστω, και κλείνονται στα δικά τους για να μην αισθανθούν καραγκιόζηδες, μιλώντας για άλλους.

Υπάρχουν επίσης τύποι, που γίνονται εγωπαθείς επειδή ερωτεύονται τις μικρές και παρφουμαρισμένες σκέψεις-σωσίβιες λέμβους που κάνουν, όπως όταν π.χ δώσουν ένα δίευρο σε έναν άστεγο και ψιθυρίζουν μέσα τους: "Ωωωωω, τι γλυκό, του έδωσα 2 ευρώ ενώ παρατήρησα πως σαφέστατα, στη φούχτα μου είχα και ένα πενηντάλεπτο! ΘΑ μπορούσα δηλαδή να του δινα ένα πενηντάλεπτο, αλλά του' δωσα 1,50 ευρώ παραπάνω, επειδή είμαι καλός. Θα μπορούσα ακόμα να τον αγνοούσα πλήρως, αλλά του' δωσα ένα δίευρο, μιας και είμαι καλός επίσης. Τι γαμάτος που είμαι. Ακόμα και αν κατανοώ πως αυτές οι σκέψεις που φτιάχνω αυτή τη στιγμή στη πραγματικότητα με καθηλώνουν στο κατώτατο στάδιο της μάνας που όχι ταϊζει το βρέφος με τη ρώγα της, αλλά τρίβει το βυζί της μέσα στη μάπα του μωρού με δύναμη σχεδόν πνίγοντάς το, περήφανη και ξιπασμένη για το αδιαπραγμάτευτο κάλλος του βυζιού, ακόμα κι αν κατανοώ πόσο εγωπαθής γίνομαι, απλά δε μπορώ να σταματήσω να δίνω "high-fives" με την ευκολία της στιγμής, το κάρμα του χοντροκώλη τεμπέλη".

Και υπάρχουν στον αντίποδα και τύποι που καταλήγουν να σιχαίνονται σχεδόν ό,τι κάνουν και ποιούν, πριν καν το κάνουν και το ποιήσουν, πεπεισμένοι για την βαθύτερη γνώση που τρέφουν ξιπασμένα για το ανθρώπινο είδος, γνώση που σαφέστατα γι' αυτούς μόνο αυτοί κατέχουν μιας και κατέληξαν "απογοητευμένοι αριστεροί" ή κυνικοί γενικότερα, και θαρρούν πως κατέχουν τα περί συμπαντικής μοναξιάς και στο νου τους έχουν περάσει όχι μια αλλά δυο-τρεις σκοτεινές νύχτες της ψυχής, οπότε και εκμηδενίζουν οτιδήποτε όμορφο (άρα ουσιώδες) θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σε αυτή τη σκατο-πραγματικότητα μέσα σε δευτερόλεπτα ή ώρες, όλα αυτά, παραγόμενα απ' τη βενζίνη της ανούσιας και βαρετής ύπαρξής τους, που είναι ένας φανατικός και εν τέλει σπασαρχίδικος ζήλος να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους πως θα συνεχίσουν να διαιωνίζουν (και μέσω DNA αν γίνει δυνατό) τη χρήση της προβιάς της αυτο-απέχθειας, όταν στην ουσία τους είναι πασαλειμμένοι με τη σιχαμάρα της απορρόφησης απ' τον ίδιο τους τον εαυτό ούτως ή άλλως.

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως όπως και να'χει, το να σκοπεύεις να προσπαθήσεις να εξαφανίσεις τον εγωισμό σου είναι τόσο ανούσιο όσο και το να προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου πως "ΑΥΤΟ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ!" ενώ της έχεις ήδη μαυρίσει το μάτι μία φορά, και της έχεις σπάσει ένα λαμπατέρ στο κεφάλι τη δεύτερη.

Οι μόνοι που έχουν μια κλίση στην εξάλειψη την ολική του Εγώ, είναι φυσικά οι βουδιστές και οι πρεζάκηδες. Το να γίνεις βουδιστής όμως είναι απίστευτα δύσκολο και χρονοβόρο κι ας αξίζει εν τέλει, φαντάζομαι, ενώ το να γίνεις τζάνκουλας είναι απίστευτα εύκολο και σχετικά γρήγορο μα δεν αξίζει, εν τέλει, φαντάζομαι, εκτός κι αν έχεις φυλακίσει το Εγώ σου στα δόντια σου και σκοπεύεις να το ξορκίσεις με το να σου πέσουν όλα.



Πού ήμασταν λοιπόν πριν, α, στα σκατά φυσικά.

Λέγαμε λοιπόν για τον ανάποδο τυφλοπόντικα, το χώμα από σκατά και το θαμμένο φεγγάρι. Στη συνέχεια δε θα πούμε για το λιοντάρι, τη ντουλάπα και τη καφετέρια, ή όπως αλλιώς λέγεται εκείνη η σειρά βιβλίων απευθυνόμενη σε ανήλικους χριστιανούς με φαντασία,  μα για τη κατακλείδα της εν λόγω φαντασίωσης/ παρομοίωσης για το νου.

Όλο λοιπόν το πετρέλαιο της ανθρώπινης απόφασης του να "συνεχίσεις να αναπνέεις", πηγάζει από την είτε ρομαντικά δοσμένη μα συνειδητή, είτε ρομαντική και ασυνείδητη, είτε επιστημονικά κατανοητή μα ασυνείδητη, είτε επιστημονική και ίσως λίγο συνειδητή καύλα του ανθρώπου να σκάψει αρκετά μέσα στα σκατά για να δει τι είναι αυτό το πασιφανέστατα ερωτικό και πολύτιμο αντικείμενο, αυτή η ιδέα που λάμπει πιο πολύ και απ' τον Απόλλωνα τραβέλι καρφωμένο και γυμνό σε έναν σταυρό από νέον που οι άκρες του οι τέσσερις έχουν σχήμα φαλλού, αυτό το άγνωστο πολύτιμο κάτω απ' τα κόπρανα που θα μας επιτρέψει να αγκαλιάσουμε το ανώτατο δυνατό επίπεδο που μπορεί να αγγίξει μια ύπαρξη η οποία και η ίδια προήλθε και είναι και γίνεται σκατά, πριν απογειωθεί προς το Κετέρ του καμπαλιστικού φλιπερακίου και σκοράρει μηδέν πόντους, συνεπώς σκοράροντας δυνατά και καυτά.

Να μια ωραία παρομοίωση χριστιανικής αγάπης που θυμήθηκα μόλις πριν.
Είναι εβραϊκής προέλευσης οπότε αν είσαι μαλάκας φέρσου όπως θα φερόσουν αν διαβάζεις για μια ταινιά που δεν έχεις δει και ξαφνικά ο γραφιάς σε προειδοποιεί για "σπόιλερ": σκέψου το 5 δεύτερα και διάβασέ το όπως και να'χει.
Η παρομοίωση έχει ως εξής: Το κατάλευκο περιστέρι με το φωτοστέφανο επιστρέφει στη σάρκα, το Άγιο Πνεύμα για τους χριστιανούς που δίνει πνοή, επίσης μια ωραία παρομοίωση για τον ινδουιστικό Τροχό της Τύχης, το τροχό της Σαμσάρα δηλαδή αλλά και του καμπαλιστικού δέντρου της ζωής, μιας και συμβολίζει επίσης το ταξίδι της μετενσάρκωσης, της μετουσίωσης της ψυχής η οποία όμως έφτασε μέχρι το Κετέρ και, κοιτώντας το απέραντο κενό, ξαναβουτάει στο Μαλκούθ για να ξεκινήσει τον αγώνα προς τη θέωση απ' την αρχή, άλλη μια φορά. Μέχρι την επόμενη.
Είναι δηλαδή, η ανώτατη θυσία.

Εμείς όμως, οι μη μάρτυρες, βλαστημάμε και μες την ενεργητικότητα του τώρα και του αδιαμφισβήτητου της πράξης, είμαστε η αντανάκλαση όλου αυτού: είμαστε τα σκατά που τα παρασέρνει ένας κυκλώνας μέχρι τα ουράνια, και στο ενδιάμεσο πέφτουμε πάνω στο περιστέρι, που ήδη κατεβαίνει, και το πασαλείβουμε κατά λάθος με μανία, με αποτέλεσμα να πέσει λιπόθυμο στο έδαφος σα βαρίδι και να πεθάνει. Είμαστε η σάρκα που έχει ψευδαισθήσεις θέωσης, απλά και μόνο επειδή θεώρησε πως το να έχει υπαρξιακά, τη κατατάσσει αυτομάτως ένα σκαλί, ένα τσακ πριν τη θέωση. Και ζούμε τις μέτριες ζωές μας μέσα στη μίζερη ιδέα του ότι "δε χρειάζεται πια να προσπαθώ, είμαι τόσο κοντά", ή "είμαι φιλοσοφημένος επειδή είμαι στενοχωρημένος συνέχεια". Όχι, είσαι ένας μίζερος μαλάκας κλαψιάρης που μας σπας τον πούτσο όλη μέρα και κανείς δε θέλει να σε έχει στα πόδια του παραπάνω από μισή ώρα μάξιμουμ.
Είναι δηλαδή, η ανώτατη μπινιά.

Αλλά και τα δυο είναι τρόποι θέωσης.
Το θέμα είναι, για να δεχτείς κάποιο, πρέπει να δεχτείς και το ότι υπάρχει ψυχή, πράγμα περίπλοκο.

Περίπλοκο, επειδή το 50% που πιστεύει στην ύπαρξη ψυχής είναι χριστιανοί και γενικοί θρησκειολάτρες διαφόρων βαθμίδων τάσεων και ζήλου, το άλλο 50% είναι είτε τύποι που έχουν επιμελώς ατημέλητα μαλλιά και φοράνε κουρελούδες και πίνουν φούντες ακόμα και όταν κοιμούνται, είτε τύποι που απαντάνε απλά ένα "ναι" στην ύπαρξη ψυχής επειδή δε τους ενδιαφέρει και ιδιαίτερα.

Απ' την άλλη, το 50% όσων δε πιστεύουν στην ύπαρξη ψυχής είναι είτε άθεοι ή μηδενιστές, ενώ το άλλο 50% όσων δεν πιστεύουν, είναι οι πρεζάκηδες και ο Stephen Hawking, πράγμα που είναι λογικό για αμφότερες περιπτώσεις. Φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που απαντάνε απλά ένα "όχι" στην ύπαρξη ψυχής επειδή δε τους ενδιαφέρει και ιδιαίτερα.


++=====+++++

Ένα μάτσο μαλακίες ελπίζω να γίνουνε σφραγίδα:

ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ
ΤΗΣ ΜΑΓΙΑΣ ΤΟ ΠΕΠΛΟ
ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ
-------------------------------------

Συνεχώς αντιμέτωπος με ένα μάτσο εικόνες δηλαδή επιθυμίες.
Ίσως ούτε καν επιθυμίες- μιας και η επιθυμία έχει σα θεμέλιο τη θέληση-
ενώ αυτές οι εικόνες είναι τα όσα μου λείπουν λογικά ή παράλογα,
και η παγίδα είναι να ενδιαφερθώ για τα με ή τα δε.

Κενό στη κούτρα
Και το μόνο που της μένει είναι να γεμίσει.

Επιθέσεις συνεχώς, εικόνες εναλλακτικών εαυτών κάνουν γκέλες
στη κουτέλα μου και γω με μια ρακέτα
τις εκτοξεύω πίσω με μια δόση ίσως ηττοπάθειας,
μα μετά σκέφτομαι,
"Αν δε δώσεις και ηττοπάθεια ρε μαλάκα,
τι μένει να δώσεις πια;"
και εν τέλει δεν υπάρχει ηττοπάθεια πια.

Ένα μάτσο άχρηστα προκάτ και σινεμασκόπ που λεν οι γέροι.

Πάντα το μόνο που έχεις να γκρινιάξεις γι' αυτό είναι ο ίδιος ο μυαλός.
Και επειδή στο λέει ο μυαλός το οτιδήποτε, τι, σημαίνει ότι πρέπει
και να τον ακούσεις;

Ένα μάτσο άχρηστες εικόνες δέκα χιλιάδων πιο άνετων και
προσβάσιμων Εγώ
που είναι τα νεκρά τσόφλια κληφόθια όσων ταϊζω στο πίσω μέρος κάθε μέρα.
Ένα μάτσο μαλακίες ρε πούστη.
Ένα μάτσο άγνωστοι να σε ακούνε να δανείζεσαι τη μουτσούνα
του δείνα περφόρμερ που ικανοποιεί τα βίτσια σου
και μέσα απ' το σπασμένο τζάμι που κοπανάς τα χέρια σου
και μένεις με το κρέας ανοιχτό να κοιτάς
τους τένωντες λες και κοιτάς
βιολί μέσα από ευρύχωρο μουνί

και γενικώς ένα μάτσο εικόνες
τι θα μπορούσες να χες ικανοποιήσει στο καθένα
μια εικόνα ημίθεου ψωλιάρη με σκούρο μπλε δέρμα
ή αλλιώς τίγκα πορτοκαλί να καίει αμαρτίες
και τα δυο σαν αβατάρα παλιάς θεάς ινδών

κοίτα να δεις
πανεύκολα αβατάρες φτιάνεις όλη μέρα
να ικανοποιούν τα βίτσια σου
και κοίτα πώς οι αβατάρες χάσανε την ισχύ και χάρη τους
όταν παραδόθηκες στις πορδές και τις ορέξεις σου.

Όλη μέρα ρε πούστη
εικόνες του ποιων θα είχες ικανοποιήσει
και του Εγώ σαφώς και πόσα πράματα θα'χες κάνει
υπέροχα αν ήσουν σα τη καυλιάρα αβατάρα που χεις
καρφωμένη στο νου
και πάμε πάλι, όσο γράφω, με κοπανάνε
εικόνες όσων θα μπορούσα να μαι αν δεν ήμουν άνθρωπας
και εικόνες όσων θα μπορούσα να' κανα με τρεις κινήσεις,
και εικόνες καλύτερες απ' όσο αποδίδω στο εδώ και τώρα,
άρα ανούσιες, άχρηστες.

Εν τέλει την επιφοίτηση τη θεία την είχα κατουρώντας
χαλαρώνοντας χαϊδευόμενος απ' το αεράκι απ' το μικρό παράθυρο
κατάλαβα πως κατάλαβα το πιο ξεκωλιάρικο Κοάνι,
μα ακριβώς επειδή πίστεψα πως το κατάλαβα,
δε το κατάλαβα ποτέ-
και πάμε πάλι απ' την αρχή

"Γιατί έγινε έτσι το γαλόπουλο;"
"Έγινε μπλε απ' το κακό του, που τσακωνότανε με τ'άλλο το γαλόπουλο"

"Γιατί σηκώνουμε της Μάγιας τα φουστάνια;"
"Μα, για να δούμε της Μάγιας το μουνάκι!"

Κληφόθ 3

Α))) ΚΟΥΦΑΡΙ ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ:
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ."

Ποτέ κανένανε δεν ενδιέφερε η σκόνη και ο ασβέστης περισσότερο,
απ ότι το ίδιο το πτώμα- απλά και μόνο πειδή το πτώμα το παίρνεις μάτι
χωρίς να σε νοιάζει αν θα ξυπνήσει.

Βαριές σκληρές δαγκάνες μπρος στον ασβέστη και το χώμα το γκρίζο
και τα κεραμίδια και κομμάτια κοτρόνια που πρέπει να βγουν στην άκρη:
και μετά ξανά σκληρές δαγκάνες στον ασβέστη και το γκρίζο χώμα:

προτιμάμε το μισό κάτι απ' το ολότελα τίποτα,
,όταν μιλάμε για τις έξω περιοχές ειδικότερα.

================================================

Β))) ΜΑΚΑΡΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΧΥΝΕΙ ΑΠΟ ΣΤΕΡΕΑ ΜΑΤΙΑ
ΝΑ ΣΕ ΠΝΙΞΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ- ΜΑΛΑΚΑ
-----------------------------------------------------------------------

Να φέγγει και να ρέει.

Το νερό με αλάτι από μάτια στέρεα.

Γραπώνοντας τη πουστιά της στιγμής απ τον καθένα.
Απ' τον καθένα που κλαψουράει σα μουνί.

Κουβά γεμίζεις
και ένοχος αισθάνεσαι
μασυνεχίζεις
Ε τι να κάμεις;
============================
=============================

ΑΑΑ)))))) ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΕΙ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕΣ
===========================================

Ίσως.
Μα το παρατηρώ συνέχεια, σερβιτόρες αρχικά γοητεύονται απ' το ότι φοράω μαύρα από πάνω ως κάτω, έχω μαύρα μαλλιά και μούσια, και καπνίζω γοητευτικά για αυτές.
Ύστερα αρχίζω να μιλάω λίγο, ύστερα λίγο παραπάνω και μετά ακόμα παραπάνω.
Και τέλος σερβιτόρες κάνουν γαργάρες και πλένονται με σαπούνι και λένε "ΑΛΛΑΧ! Πώς μπόρεσα να γουστάρω;" και μετά κλείνει η κλειδαριά.
========================================

ΒΒ))))))) ΑΡΧΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΚΕΙ
---------------------------------------------------

Συνήθισα στη θέα του Χωριού, στη θέα των Έξω Περιοχών,
και οι Έξω Περιοχές με τιμώρησαν με το εξής:
να μη μπορώ να ηρεμήσω με ό,τι ηρεμούσα μέχρι πριν ένα χρόνο,
φυσιοδιφικά μιλώντας. Και με απόλυτα ήρεμο και καθαρό νου.

Πλέον κει που παλιότερα τρίπαρα αυτομάτως με το που περπάταγα τους ίδιους δρόμους που περπάταγα πριν πόσα χρόνια, τώρα ζορίζομαι να πειστώ να τριπάρω με τοστανιό και τοστ ανιό: αυτό που παραπαίει στο Σκοτεινό Πέρα Σημείο του Γνωστού Σύμπαντος: Όχι ο Κθούλου. Η ΚΛΑΝΙΑ.

Ευχάριστα κοπανάς τσουγκράνα και στρώνεις ασβέστη και χωματόπετρες να λιώσουνε να τις ρουφήξει το χώμα.

Μεγαλύτερη ηρεμία νου δε θα βρω όπως και να 'χει
μέχρι τότε ηρεμείς, μετά παπάρια.
===================================
=======================================

ΑΑΑ)))) ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ
ΣΕ ΚΑΡΒΟΥΝ' ΑΝΑΜΕΝΑ
ΠΑΡΑΚΑΛΑ, ΚΛΑΨΕ, ΠΕΣ,
"ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!"

===============================

Σκουπίδι του σύμπαντος λεκέ του τότε κι εμετέ του "θα μπορούσα άραγε":

Αν κάθε φορά που νομίζω πως πάει να μου φύγει δόντι
όταν κουνάω το εν λόγω δόντι, κουνάω και τα νεφρά σου
και τα σφίγγω
θα'μαι ευχαριστημένος.

ΟΤΑΝ ΦΥΣΑΕΙ, ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝ:
ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΑΨΑΝΕ,
ΘΑ ΚΑΨΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
============================================

Ένα παιδάκι είθναι σα ζωάκι
το μαθαίνεις και το μελετάς

έτσι λέτε
και τα πετάτε.

Ακόμα και αν δε το λέτε άμεσα "ζω΄'ακι"
το θεωρείτε τέτοιο

εκπαιδεύετε το ζωάκι
το μαθαίνετε να λέει "Ευχαριστώ", " Με λένε Έτσι", "Όχι, να' σαι καλά".

Και μετά περιμένετε να επιστραφεί η χάρη
στις τότε υπέροχες, τώρα βαριεστημένες
ειλικρινείς μουνάρες σας.

==========================
=============================

----ΜΑΘΕ ΝΑ ΜΗ ΚΛΑΙΣ
ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΛΕΩ "ΓΛΥΨΕ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΥΤΣΟ ΜΟΥ"
----------------------------------------------------------------------------

Απόλυτα να μ'αγαπάς
κάθε φορά και κάθε βράδυ με φεγγάρι φίνο-

και όταν κατουράω πειραματικά
να δω αν θα ψαρώσεις

όσο προσπαθώ να σε καλέσω μέσα μου
και συ κοιτάς με μάτια σιχασιάς και σκέφτεσαι τικάνωδω.

απόλυτα αγάπα με όταν βαριεστημένος
και σιχαμένος με τον ίδιο τον Εγώ,
θα θελήσω ζημιά να σου κάμω μεγάλη
σε κάθε τρύπα που χεις στο κορμί-
και όση βρώμα βρω να γλύψω
σα μουνί γριΆς που πέθανε πριν προλάβει να πληρώσει.

Κοκκινόχωμα παλιά το λέγαμε "της τεμπελιάς"
και φέτος βαριόμαστε να βρούμε παρατσούκλι.
"Ιδού ο Αδάμ".
Αμήν.