ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ
==========================================
1)
--------
Δε περίμενα ποτέ τίποτε περισσότερο από ένα χειμωνιάτικο κιόσκι δίχως κόσμο, απ' αυτό που εν τέλει προσέφερε και κείνο το χειμωνιάτικο και καθ'όλα καυλωτικό βράδυ- λίγη ησυχία για τη ζητιανιά των γεννητικών σου οργάνων. Και δεν ομιλεί κανένας για αυτή τη ζητιανιά τη μίζερη, τη βαμπιρική ανάγκη να ρουφήξεις εις βάρος της καμπυλότητας του είναι του διπλανού- όχι, μιλάμε για παστρικά πράγματα, πατροπαράδοτα: το κρύο σαν αφορμή να ανασκουμπωθείς και δίχως άγχος να ξεδιπλώσεις ό,τι ξεδιπλώνεται στη διπλανή ησυχία.
Το μέρος έχει γυάλινα παράθυρα κοντά στα δυόμισι μέτρα ύψος αντί για τοίχο από γυψοσανίδα, συνεπώς μπορεί κανείς και χαζεύει το βοριά με την ησυχία του, από εντός, ενώ ο βοριάς βαράει αβέρτα τα δέντρα που δεν έχτισε κανείς- βλέπεις, το κιόσκι ήταν φτιαγμένο στο κέντρο μιας πλατείας πλακόστρωτης, ακριβώς δίπλα από την θάλασσα. Η πλατεία σχημάτιζε ένα "Ν" και κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς το πώς τεκμηριώνεται αυτή η θα'λεγε κανείς αρχιτεκτονική ατασθαλία, γενικώς ακούγονται ράδιο αρβύλα φήμες περί συνωμοσίας ερπετοειδών-ρεπτίλιαν Εβραίων τεκνο-μασόνων, μα δεν με ενδιέφεραν ποτέ αυτές οι παράνοιες πέραν του γεγονότος του γέλωτα, συνεπώς δε γνωρίζω λεπτομέρειες άλλες. Απόψε με ενδιέφερε απλά, άλλωστε, η ησυχία, τα γεννητικά όργανα, ο Ναρασίμχα και το κιόσκι.
(*ας πάψουμε να το αποκαλούμε "κιόσκι", βέβαια, από εδώ και μπρος θα αναφέρεται σαν "μπαρ", μια λέξη λιγότερο θελκτική στο αυτί του κουρασμένου από περιττολογίες, μα σίγουρα πιο κοντά στη πραγματικότητα, αν την αποδεσμεύσει κανείς απ' τις αυτοεκπληρούμενες προφητείες για διαχωρισμό αντεργκράουντ-καθεστώς, βουκολικό-τσιμέντο, πλέμπα με στυλ-μαλάκες κλπ κλπ)
(θέλω να πω, μπαρ ήταν το μέρος, έτσι παρουσιαζόταν, έτσι το αποκαλούσαν οι αυτοί που το έτρεχαν- ένα ζευγάρι χονδρών μα ευτυχισμένων κυβερνο-χίμαιρων το γένος των αγριογούρουνων από επιλογή λόγω του Βαράχα-, σέρβιρε ποτά, είχε ανθρώπους να σερβίρουν ποτά, κλπ κλπ)
Ήξερα ότι θα είχε ενδιαφέρον καθώς παρατήρησα ότι ενώ ο κόσμος ήταν λιγοστός, δυο όμορφες γυναικάρες επέλεξαν να καθίσουν δίπλα μας, εμένα και του συνοδοιπόρου μου του Κοντού Κυνικού, σχεδόν κολλητά στη μπάρα μπροστά, ενώ η υπόλοιπη έκταση της μπάρας ήταν άδεια, αυτοκινητόδρομος, πορτοφόλι. Ναι, μιλάμε για δυο πανέμορφες γυναικάρες για τα μάτια τα δικά μου, με τις ματάρες τους, τις μαλλάρες τους, τα μικροσκοπικά στοιχεία του προσώπου που τις κάνανε ανθρώπους και όχι αχαμνά. Έμεινα για λίγο να σκέφτομαι πάνω σε αυτό, δηλαδή, πώς ο χειμώνας, όσο τοξικός και να'ναι πλέον όταν αντί για βροχή πέφτουν φλόκια και σκατά από τους τσιμεντόγλαρους και τα νεκρά γεράκια με τις βενζίνες, πώς ο χειμώνας πάντα προϊδέαζε για τη διαιώνιση της φυλής των τάδε και των παρατάδε, και κατέληγα πως αυτό το είχα συνδέσει με τις σπηλιές που ξέρω πως ζούσαν οι πιθηκοπρόγονοι, και πως έξω έχει κρύο και μεις οι δύο είμαστε χώρια, συνεπώς, ας ρίξουμε μια γαμησάρα ατελείωτη και προφανώς δε θα σε χύσει ο πιθηκοπρόγονος στα βυζιά αλλά μέσα, μέσα, όλο και πιο μέσα, μέσα στο φως, απίστευτο πώς όταν λες σε ένα πνεύμα "πήγαινε στο φως!!!" για να φύγει απ' το πέπλο της Μάγιας, είναι το ίδιο με το να ψιθυρίζεις στα χύσια σου όταν θες παιδί και πριν τα τρίψεις σε ένα μουνί "πάρτο όλο ευθεία και όπου βρεις φως μπες", εγώ δε γουστάρω το γινγιανγκ και το ιτσίνγκ που γέννησε απαραίτητα μα μ'αρέσει να παρατηρώ τα δίπολα, νεκρίλα-σπέρμα και τα ρέστα, το λοιπόν στη σπηλιά ο χειμώνας κάνει φυλή και είμαι σίγουρος ότι δε θέλω να κάνω φυλή αυτή τη στιγμή αλλά θέλω το τι προσφέρει η σπηλιά το χειμώνα, είμαι πολύ ντροπαλός με τις γυναίκες που ενδιαφέρονται για μένα αλλά για να αποκτώ διπλή ταυτότητα λέω πως απλά είμαι σκληρός άνδρας, σκέφτομαι έναν μέηνστρημ τρόπο για να πιάσω κουβέντα με τις γυναικάρες και να τους πω αυτά αλλά με πιο καθημερινό, απέριττο και λιγότερο επιβαρυντικό για τη συνομιλία τρόπο, απ' αυτόν που τα σκέφτομαι αυτά, ταυτόχρονα το άγχος αρχίζει και βαράει, "πες κάτι γρήγορα με εκπτώσεις, δε πειράζει" λέει ο Εγώ που επέλεξα δυστυχώς, "μα δε γίνονται αυτά τα πράγματα" απαντώ ο Εγώ που μιλάει τώρα, "ε κάτσε να το συζητήσουμε", και ξεκινάει η Αέναη Πάλη για το Τίποτα, πριμοδοτημένη απ' το έτσι της βενζίνας που λένε στο κιοσ μπαρ βότκα, μεταξύ εμού κι αυτού που είναι εγώ, έχω μπει σε περισυλλογή βαριά λες και θα φυτέψω το μπόντι εκ νέου, εν τέλει ο Κοντός Κυνικός που είναι περισσότερο σουρωμένος, λέει με αβάσταχτα υψηλό τόνο φωνής, "Τι τα θες φίλε μου, εποχές που είναι αυτές, αν πεις μια γυναίκα ΜΟΥΝΑΡΑ- φώναζε στο "μουνάρα" παραπάνω και κοίταγε τις γυναικάρες οι οποίες προφανώς και δυσανασχέτισαν με τη γαϊδουροφωνή και τη γαϊδουρομούρη-, αν πεις μια γυναίκα ΜΟΥΝΑΡΑ ενώ είναι και απλά θες να της το πεις- πρόσεξε, να μη τη πάρεις από πίσω, και προφανώς να μη βάλεις χέρι ή να φερθείς ούγκα-μπούγκα φάση, απλά να της το δηλώσεις επειδή αυτό σε τυραννά, και θέλεις να το απελευθερώσεις, ε, θα σε πούνε ΣΕΞΙΣΤΗ!" και με τη τελευταία λέξη κοίταγε τις γυναικάρες με το μισό μάτι που έχει ένας σπιούνος όταν κοιτάει τον αμνό. Καθώς οι γυναικάρες άλλαζαν θέση διακριτικά όσο μπορούσαν -και αυτό είναι υπέρ τους ή όχι; δε ξέρω-, δεν ήξερα αν έπρεπε να του ρίξω προ-χριστοπαναγία, ή να τον ευχαριστήσω που έσπασε την κουβέντα μέσα μου, όπως και να'χει, πάλι έξω ο βορίας κοπάναγε δεντρίλια που δεν χτίστηκαν από κανένα, ο σκύλος του μαγαζιού, ένα ροτβάηλερ με τσιπάκι ομιλίας πέρασε από δίπλα λέγοντας "φίλος.φίλος.φίλος." και τον χάιδεψα, το κρύο σκέπαζε μα η υγρασία σα χειρότερος παράγων τρύπαγε και γω άρχισα να σκέφτομαι το μισοσακατεμένο μου ποδάρι.
2)
--------
"Αυτό είναι ο μύθος φίλε μου, τι πίστευες ότι είναι δηλαδή;"
για άλλη μια φορά, αυτού του είδους οι κουβέντες, οι άνθρωποι που θέλουν σκεπτομορφές και Μεγάλες Ιδέες για να μπορέσουν να προσφέρουν δουλεία αποτελεσματικότερα, οι κουβέντες για το αν τελικά είναι προτιμότερο να στοχεύεις στη κατάργηση της σημασίας του φύλου για τον αγώνα ή στο να εξυψώσεις το φύλο εις βάρος του αγώνα, η χαρισματικότητα που επιτρέπει να γίνεις εικονική αβατάρα για το ποίμνιο του ενός, όλα αυτά, πάλι, κατέληγαν σε ένα δύσμορφο τύπο σουρωμένο, να μου μιλάει δυνατότερα απ' ό,τι επιτρέπω σε ανθρώπους που δε γνωρίζω αρκετά καλά, στη μέση της πλατείας με το "Ν" (λογικά το σχήμα της πλατείας αυτό, ομολογουμένως πρωτότυπο ας πούμε, έχει να κάνει με κάποια συνωμοσία ερπετών-ρομπότ που πιστεύουν στο Γιαχβέ ή κάτι τέτοιο, αυτή είναι η γραμμή που έχει δώσει το Πρακτορείο Συνωμοσιολογίας και Επιστημών τουλάχιστον), ενώ παγκάκια λύγιζαν απ' τη βροχή και ενώ λεμονιές ικέτευαν για κίτρινο, ξαφνικά βρεθήκαμε να ακούω τον δύσμορφο λεπρό να προσπαθεί να μου βγάλει λάδι τους Νεο-Μαυροκυκλιστές*.
(*άποψή μου προσωπική, είναι ότι οι τύποι είναι προφανώς φασισταριά του κερατά, αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα των καπελωμάτων των πανεργατικών πορειών του Φλεβάρη, να μη μιλήσουμε και για τα μαχαιρώματα μη-παραδοσιακών που καλύπτουν ούτε καν περίτεχνα ή αληθοφανώς με το μανδύα του "κανόνα της σειράς κοσμικών αυτονόητων)
"Ο μύθος φτιάχνεται με τα υλικά της σάρκας, από τη σάρκα, για τη σάρκα. Όλα τα άλλα είναι αερολογίες".
("περίεργο", σκέφτηκα, "συμφωνώ απόλυτα", αλλά έτσι γίνεται πάντα με τις γενικολογίες)
"Οπότε όταν έχεις μια υγιώς σκεπτόμενη μερίδα νέων, δυνατών ανθρώπων, που θέλουν να επιβάλλουν το μύθο τους, ο οποίος μύθος φίλε μου, είναι και επιστημονικώς αποδεδειγμένα ο λειτουργικότερος για τη Πόλη, για την ασφάλεια, την ευμάρεια της Πόλης, τι αξίζει και λίγο αίμα παραπάνω; Προφανώς ο μύθος γράφεται με το αίμα των αντιφρονούντων."
("περίεργο", σκέφτηκα, "να μια ποιητική φράση που κάλλιστα θα χρησιμοποιούσα απ' την αντίθετη μεριά", αλλά έτσι γίνεται πάντα με τις γενικολογίες)
"Και σου λένε μετά για τον Χασάν Σαμπάχ και το πώς τον πέθαναν, αλλά σου λέω φίλε, τα είδες τα στοιχεία; τα είδες αυτά που λένε στα φόρουμ; Το ξες ότι ο "καλός εργάτης" των δικών σου, ήταν πράκτορας των Φετιχιστών Για τον Μοχάμεντ; το ξες ότι στα σχολεία που δούλευε σαν υαλοκαθαριστής, είχε αναγκάσει υγιή χριστιανόπουλα να προσκυνήσουν τον Κυβερνο-Αλλάχ! Αν είναι δυνατόν! Μωρέ καλά του κάνανε λέω γω και πες με φασίστα, ε και λοιπόν, αν φασίστας είναι όποιος λέει την αλήθεια πλέον ε ναι είμαι φασίστας, το ξες πως..."
Πλέον δεν άκουγα άλλο, κοίταγα τις λεμονιές που ικέτευαν για κίτρινο, σκεφτόμουν πως επειδή εγώ είμαι αδύναμος, είμαι η μειοψηφία, και τα πράγματα θα βάδιζαν για τη Πόλη λογικά και ανθρώπινα, αλλά τελικά έτσι γίνεται πάντα με τις γενικολογίες.
3)
-------
ΟΜ ΚΣΡΑΟΥΝ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΝΑΜΑΧΑ
ΟΜ ΚΣΡΑΟΥΝ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΝΑΜΑΧΑ
ΑΝ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΝΑΜΑΧΑ,
ΤΟΤΕ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΕΙΜΑΙ ΟΝΤΩΣ
Αλλά τώρα την είδα Λάκσμι Ναρασίμχα, δηλαδή
ο Ναρασίμχα που είναι άνθρωπος κάτω απ' το λιοντάρι,
ήρεμος μέσω του Μουνιού (Λάκσμι)
Άρα αυτό μας δείχνει πως,
1)Ο Ηρακλής που φοράει τη προβιά του Λιονταριού για πρώτη φορά μετά από αιματηρό αγώνα, είναι ο Ναρασίμχα στην Τοποθεσία Λάκσμι
2)Το Μουνί είναι πάντα απαραίτητο ακόμα και μη σεξουαλικά αν δε γουστάρει κανείς.
Φοβερό θέμα απ' το πουθενά για να γράψει κανείς κατεβατά αλλά δε το κάμω
1)Για να έχω κάτι να ασχοληθώ περαιτέρω και καλύτερα
2)Γιατί είμαι χέστης.
