Σημειώσεις απ' τη Πόλη

ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ ΤΗ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΑ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
==========================================

 1) ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ
============================

"Αν ήθελε κανείς να είναι φίλε μου σήμερα αριστερός όπως επικρατεί το να είναι πλέον ο αριστερός σήμερα στη Πόλη" είπε και έξυσε το ένα γρανάζι δίπλα απ' τα παπάρια του μέσα απ' τα λαδιά σαν εμετός σιχαμερού φθινόπωρου χρωματικά παντελόνια που έλεγε δηλαδή ότι είναι παντελόνια, "θα έπρεπε να είχα κάποιον να μου σκουπίζει τα κωλομάγουλα κάθε φορά μετά το χέσιμο. Τριγύρω άλλοι πέντε άνθρωποι-τυφλοπόντικες ντυμένοι με κουρέλια που είτε άκουγαν βαριεστημένα τη συζήτηση είτε κοιτάγαν τα ψηλά μπαλκόνια του 2ου Τ.Μ-Α* τριγύρω τους και μετράγαν κάτι ακαθόριστο. Πιο πέρα ένα φαρμακείο και ένα βενζινάδικο που αχνοσβήνανε τα νέον έξω απ' τις τζαμαρίες τους. Αριστερά ένα κέντρο συναντήσεων μελών της ΟΑΤMA** το οποίο εκείνους τους μήνες γέμιζε φίσκα λόγω της επικείμενης ψηφοφορίας για το νομοσχέδιο για την επανανομιμοποίηση της χρήσης σκεπτομορφών της θεάς σαν αβατάρα δικαιοσύνης σε υποθέσεις φοροδιαφυγής- νομοσχέδιο που προβλέπεται να σαμποταρισθεί από τη ψήφο των μελών του ΜΚΠ*** καθώς και από την Ολομέλεια του Σωματείου Πίστης που ως γνωστόν επωφελούνται από την επικράτηση-συντήρηση της παλαιάς κοπής πατρότητα της Αλήθειας. Πιο πέρα είχε ανοίξει ένας το παράθυρό του και μουρμούριζε δυνατά επίτηδες αλλά κανένα που ρώτησα δεν ήξερε τι ήθελε να επιτύχει με αυτό.

----------------------------
*Τμήμα Μετα-Αντιπαροχής
**Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση της Μαατ
***Μιθραϊκό Κόμμα Πόλης

2)  "ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΙΣΑ "ΤΟ ΚΑΥΛΙ" ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ"
=====================================================

Έτσι μου'λεγε ένας μπερδεμένος νεαρός για το σκύλο του. Ένας σκύλος καθ'όλα μέτριος για τα γούστα μου, ένα από αυτά τα τεριέ που έχουν γένια, μπαμπάκι στα μπούτια και καπνίζαν μανιωδώς. Ήμασταν στη μία πλατεία του Τετραγώνου με τις Στάχτες όπου όλα ήταν σταχτιά λόγω των εκπνοών τσίρλας τεκνο-αετών του Σώματος Ασφαλείας "ΣΚΟ.ΨΗ"* κάποιας εταιρίας, διότι αυτοί οι τεκνο-αετοί με το τέλεια κατασκευασμένο τους ανοσοποιητικό σύστημα του εργαστηρίου κατάπιναν μολυσμένα σκατόπουλα που έφτιαχναν φωλιές σε γωνίες των τσιμεντένιων και σιδερένιων κουτιών-οικισμών, ως εκ του αποτελέσματος έσκαγε μπόμπα στα έντερά τους και πιτσίλαγαν όλο το τετράγωνο αυτό. Πρόκειται περί μιας παράδοσης ετών της οποίας δε γνωρίζω αυτή τη στιγμή την ιστορία. Σίγουρα δεν είναι πολύ καθαρά. Πολίτες κυκλοφορούν και για προστασία κρατούν πάνω απ' τα κεφάλια τους φουσκωτά.

---------------------------
*"Σκόπευε Ψηλά", μονάδα εναέριων παρακολουθήσεων.

3) ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΓΝΩΣΤΩΝ

===================================

Φροντισμένο μέρος. Όχι πολύ καθαρό αλλά ούτε και υπερβολικά βρώμικο. Το ζευγάρι που το είχε ήταν βιονικοί νεοχίπηδες έτρωγαν ακρίδες και έπιναν εμετούς τσουπακάμπρα ως τυπικοί νεοπαγανιστές. Αρχίδια, απ' το σουπερμάρκετ και μάλιστα της Συνεταιρικής ήταν οι ακρίδες και ο εμετός. Αλλά όσο με φιλοξενούσαν δεν ήθελα για πολλούς λόγους να τους το θυμίζω. Μπαλκονόπορτα με αρκετή σκόνη ώστε ένα πλύσιμο να του έκανε καλό, μα όχι αρκετή ώστε να πει κανείς "μα τι βρώμικο μέρος". Στο μπαλκόνι είχαν κάτι γλάστρες με νεκρά φυτά. 2-3 απ'αυτές. Αριστερά ακριβώς απ' το τελευταίο νεκρό φυτό, ήταν ένα κλουβί με ένα νεκρό καναρίνι να κρέμεται ανάποδα απ' τη πλαστική ποτίστρα. Ακριβώς δίπλα απ' το νεκρό καναρίνι, ένα κουφάρι γάτας. Και δίπλα απ' τη νεκρή γάτα, ένα ψόφιο σκυλί σε πρώιμη αποσύνθεση. Με συνεπήρε αυτή η εικόνα, καθώς ήταν αναπάντεχη, μπορώ να πω. Εκείνη την ώρα περνούσε από δίπλα η μία εκ του ζευγαριού γνωστών μου οι οποίοι με φιλοξενούσαν τότε στο μέρος τους. Της λέω για το μπαλκόνι και λέει χαμογελώντας "Ξέρεις, κάνουμε προσπάθειες να πιάσουμε παιδί".

Ούτε καν.

ΜΗΔΕΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΑΣ
======================================================

1) ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΣΟΥ
ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΙΩΝ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΑΣ ΑΚΟΥΓΟΜΑΙ ΣΚΑΤΑΣ.
---------------------------------------------------------------------------------------------

Σιχαίνομαι όσους ανθρώπους προσπαθείς να τους περιγράψεις σα χομούνκουλα
και καταλήγεις στο εκλαϊκευμένο "είναι καλός άνθρωπος μωρέ"
επειδή αποτυγχάνουν σε όλα τα άλλα.
Το να είσαι "καλός άνθρωπος" είναι επιλογή αφού δεις πόσο δε σε ελκύει η γλώσσα του αντίθετου,

Δεν είναι αδυναμία του να είσαι "κακός άνθρωπος" διότι δε μπορείς να κάνεις αλλιώς.

2)ΒΑΡΑΩ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ
---------------------------------------------------------------

Όλα οδηγούν στη Παράνοια
κρατάς πισινές και προσπαθείς να θεωρείς πολύτιμα όσα μας ενώνουν
και όλα οδηγούν στη Παράνοια.

Σκατά

Φυσικά όταν ο κατά φαντασίαν ερημίτης έφτασε μετά από μήνες στο βουνό στην κορυφή αυτού,

το μόνο που έκανε ήταν να βρει έναν ετοιμοθάνατο κρεμασμένο με τα έντερα να κρέμονται από λόγχη κοκορέτσι

και να του σπάει το πούτσο για να μετράει τα λεπτά και τις αντιδράσεις και συνέχεια να βλογάει σιωπηλά ό,τι δε βλογάται, μες τη μπινιά τη μπινιά.

και όταν ο ετοιμοθάνατος πεθάνει, σιωπηλά να προσευχηθεί για τα διόδια ως το Τίποτα, και ύστερα να σβήσει το μυαλό του και να αισθανθεί περήφανος που δεν αισθάνεται περήφανος πλέον.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ

1)

Αφού η χούφτα του Μεσσία της Αγνότητας κι Ελευθερίας
γεννήθηκε και είναι ίδια με τη
φούχτα της Αιώνιας Πουτάνας, του Πολέμου, Αίματος κι Ελευθερίας,

Τότε κι ο Άνθρωπος της Αγνότητας κι Ελευθερίας
γεννήθηκε κι είναι ίδιος με τον
άνθρωπο της Αιώνιας Πουστιάς, της Μπινιάς κι Ελευθερίας.

Το κομπολόι της Ύπαρξης, του Τίποτα και του Μη Κατανοητού,
γίνεται η Ίσιδα που αφού ο Άποφις εξολόθρευσε φέρει τα απομεινάρια του Όσιρη στο καλάθι που λέγεται Αρποκράτης και φέρει γελώντας με τους κυνόδοντες στη φόρα τη Γέννηση του ΌΣΑ ΣΠΑΕΙ και τη σπίθα που θα γίνει ΄Ώρος και Όρος και  Όσιρης εκ νέου-
οπότε με το που σπάει το κομπολόι αυτό και τα τελευταία μπαρμπάδια εκσφεδονίσουν πούλια και συμβουλές για το πώς να βγούμε απ' τη κρίση μέσω της χρυσής αυγής: μην ακούτε τα ψέματά τους,

Το ΙΑΟ έχασε μόνο φαινομενικά τον Καταστροφέα-
Σα να χάνουν οι Τριμούρτοι τον Σίβα-
μα δεν μπορεί να χαθεί, και στην περίπτωσή μας απλά αλλάζει πουκάμισο-
το ΙΟΩ δηλαδή ο ήχος που κάνει κανείς όταν του βάλουν στο κώλο με τη βία μια φλογέρα,
κρατάει άθικτα όσα ντρεπόμαστε να αποδεχτούμε πως κρατιούνται άθικτα.

"Καθίκι, κερατά και πουσταρά"
φωνάζανε οι ήδη ηττημένοι στο βασιλιά που επέστρεφε με το μέτωπο και τ'άλογο σκυφτά-
γιατί δεν μοίρασε ως έπρεπε, θανατικό και τιμωρία στους αλλόθρησκους,
τους αλλόθρησκους που ίδια μουνιά μ' αυτούς γεννήσαν.

Μα του Τρελού και του Ζητιάνου, στο πούτσο τους,
όπως και να'χει.

ΚΟΛΟΣΣΟΣ! (από σκατά και άχυρο)

()ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠ' ΤΟ ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ
=====================================================================

1) "ΚΟΙΤΑ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ!"
----------------------------------------

"Εγώ να του ανοίγω τα σωθικά με τη φαλτσέτα κάτω απ' το σεληνόφως,
και αυτός να προσπαθεί να μουρμουράει φάλτσα να του χαρίσω τη ζωή,
γιατί λέει, "είναι κι αυτός άνθρωπος, και νέος για να πεθάνει τόσο νωρίς,
μόλις 20 καλοκαίρια όλα κι όλα"
Μωρέ καλά το λέω εγώ ότι έχουμε κλειστεί όλοι στους εαυτούς μας
και γίναμε βολεμένοι, ρηχοί και εγωίσταροι".

2) ΑΡΧΟΝΤΑ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ
----------------------------------------

Ευχαριστώ που με οδήγησες στο συμπέρασμα ξανά, μετά από χρόνια,
ότι εν τέλει όσο με επέλεξες, τόσο κι εγώ σε επέλεξα.

Ξέρω τώρα για τα του τροχού και της συντήρησης σαν Ένα,
και ξέρω και για τα Χριστού και Προφήτα Πύρινου μέσω εσού
και Συ μέσω Αυτών.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι όλοι εσείς είστε ένα μάτσο μαλακίες
αέρας, ψευτιάς και όνειρα,
παρ' ολ' αυτά συνεχίζω να αισθάνομαι χαρούμενος με σας μαζί.

3) Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ

------------------------------------------------------------------------------------------

"Μου'πες να σου κρατάω τη πύλη ανοιχτή μέχρι να γυρίσεις πίσω,

μέχρι δηλαδή το χάραμα της επόμενης μέρας,

και παρέλειψες να μου αναφέρεις το απλό γεγονός του ότι

μπρος απ' τη πύλη ένα μάτσο λιγδιάρικα φρικιά μισά άνθρωποι

και μισά ζώα,

που διψούν για κοκορέτσια (εμάς) και μουνιά

αποζητούν να κλείσουν τη πύλη και να μας αφήσουν μόνους,

μόνους μέσα στο χειμώνα και τα φύλα που αργοπεθαίνουν.

Έπρεπε να δώσω λοιπόν το μισό μου κρέας, 

έπρεπε να δώσω λοιπόν τη μισή μου ψευτιά (ψυχή)

για να παραμείνω φύλακας της πύλης σου;

Να τη κρατήσω ανοιχτή ενώ ταυτόχρονα 

δάχτυλά μου γίνονταν σουβλάκια

και τ'αρχίδια μου κεμπάπ;

Δε μετανιώνω φυσικά για όλα αυτά,

μιας και πλέον η πύλη παρέμεινε ανοιχτή και

ήταν και επιλογή μου το να τη κρατήσω ανοιχτή,

να γίνω δηλαδή μισός άνθρωπος,

μα με ενοχλεί το ότι δεν εμφανίστηκες την ώρα που έπρεπε,

ποια ώρα, 

μέρες άργησες,

και ήρθες και με υφάκι

και μου τόνιζες τα λάθη μου επίσης

"Ω μα γιατί δε προφύλαξες τα δάχτυλα"

"Το συκώτι και τα μάτια σου δε λέγαμε;"

"Τ'αρχίδια σου πού είναι;"

Έπρεπε να σου απαντούσα όπως σου αρμόζει,

"Στο κώλο σου είναι τ'αρχίδια μου μαλάκα",

μα τι να σε κάνω,

που'σαι φίλος και αδερφός,

και κάποτε έδωσες δάχτυλα κι αρχίδια για να κρατάς

τη πύλη ανοιχτή για μένα,

κι ας άργησα. 

4) ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΞΑΝΑ! ΑΔΕΡΦΕ ΚΑΙ ΦΙΛΕ,
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΜΟΥ ΕΑΥΤΕ
-----------------------------------------------------------------------------

Ένας μετά τον άλλονα μπήκαμε στη φυσούνα και μας μέτρησε τα παϊδια μέχρι το πρωί και μέχρι να φτάσουμε στον Ήλιο πίσω απ' τον ήλιο,
σίγουροι για τίποτα και με μάτια γαλάζια μικρού παιδιού που γύρισε ξανά στη μήτρα με το που γεννήθηκε, το ίδιο δεύτερο,
κοροϊδία είναι ο εαυτός όσο για θεμέλια έχει τη κοροϊδία του να αναπνές με μηδέν ανάσα, αλήθεια είναι η ψευτιά που την έπλασε η αλήθεια όταν ψηνότανε για μαλακίες τίγκα,

"Καλώς σε βρήκα ξανά! Αδερφέ και φίλε σύντροφέ μου εαυτέ" λένε οι άψυχες φιγούρες που μασουλάνε τσιμέντα και χέζουν εργολάβους, μα ξέρουμε πως δεν οφελεί κανένανε να τους δώσει παραπάνω ύπαρξη απ' όση ήδη ρουφάν-
ένας εξηντάχρονος απ' το μηδέν ορμώμενος μου έπιασε τ'αρχίδια ξαφνικά και τα ζούληξε τόσο, όσο το να μου δείξει πως μπορεί να μου κάνει ζημιά βαρβάτη- και αφού είχε τη προσοχή μου, με τα χέρια στα αρχίδια, μου είπε πως πρέπει "Λεμονιά" να πω όσα σιχαίνομαι- "μα, Λεμονιά λέω όσα αγαπώ, μαθηματικώς δε βγαίνει!" και τότε μου'στριψε τ'αρχίδια με μανία μέχρι να κλάψω από συμπόνοια και με κοίταξε στον αφαλό-
"Λεμονιά δε μπορώ να πω όσα σιχαίνομαι, διότι τότε όσα αγαπώ θα είναι όσα σιχαίνομαι- ποιητικώς ίσως στέκει μα η ζωή δεν είναι ποίηση γαμώ τη Παναγία μου" είπα με δυσκολία και το σκέφτηκε η αλήθεια είναι ο μίζερος αυτός γερό-μαλάκας, μα ύστερα ξανά έστριψε τ'άστριφτα απ' την άλληνα και περίμενε απάντηση εκ νέου-
πήγε οχτώ και τέταρτο.

Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΠΟΝΑΕΙ Τ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ

1) Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΠΟΝΑΕΙ Τ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΟΠΟΤΕ

1) ΘΑ ΡΙΞΩ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΒΟΥΡΑ ΣΤΗ ΣΑΜΣΑΡΑ
------------------------------------------------------------------------

Αν όλα είναι τόσο ήδη φιξαρισμένα και απάνθρωπα,
στο πώς σηματοδοτούν την "ανθρωπιά" σα κάτι που μασουλάς και φτύνεις,
τότε είμαι πολύ αδύναμος να αντισταθώ σε αυτή τη δύναμη,
δε μπορώ να γίνω Αρχίδας για να κλέψω σειρές απ' τη Σαμσάρα.

2) ΣΗΜΕΡΑ, ΣΑ ΠΡΙΝ ΜΕ ΤΗΝ "ΕΠΟΧΗ"
----------------------------------------------------------

Καθόμουνα κοίταζα ένα γατί που αργοπέθαινε, με τα εντέρια του να κρέμονται στα τσιμέντα, στο πάρκινγκ οτυ χωριού όπου και γυρίζαμε για να ξαμαξώσουμε μετά τον μεσημεριανό καφέ.

Νόμιζα ότι ήταν ήδη νκερό, με τα μάτια ορθάνοιχτα, και μετά ΤΣΑΦ, τα έκλεισε αργά και βασανιστικά ενώ το παίρναμε πρέφα.

Κάποτε θα έψαχνα να βρω ποιητικές άδειες-αηδίες για να περιγράψω πόσο μοιάζει το κουφάρι του που αποσυντίθεται με τις εποχές, τώρα απλά δε νιώθω τίποτα όπως όλοι μας.

3) ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ
===========================

Πέντε-έξι ελιές παρά μία στο αριστερό μου χέρι σχηματίζουν τη Μεγάλη Άρκτο παρά μία.

Διότι είμαι το Σύμπαν γυναικάρα μου υπέροχη, μουνάρα μου με τα χίλια ροζ απαλά και κατακόκκινα πέπλα: Είμαι το Σύμπαν και σε ερωτεύτηκα, οπότε κατέβηκα χάμου και φόρεσα προβιά από σάρκα, για να΄μαστε μαζί.

4) ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΠΙΘΗΚΙ
-----------------------------------------

Πίσω απ' τις ελιές και στο ενδιάμεσο των δυόσμων
είδα πρώτη φορά ό,τι θα μου δυνάστευε το πούτσο
(και με μεγάλη μου χαρά και απόλαυση)

Και μου είπες γυναικάρα μου λόγια που δεν αρμόζουν σε αγαπησιάρηδες
για χωράφια που γεννάν δίχως στέρφα και νερά που δε βρωμίζουν
(και με μεγάλη μου χαρά και απόλαυση)

Μα ξέρω όσο σε φυσάει το αεράκι στη πλάτη και βροντάει τα μαλλιά σου
και όσο είσαι κίτρινη σα λεμονιά και κίτρινη βλογιά χαρίζεις
(και με μεγάλη μας χαρά και απόλαυση)

Θα προσπαθώ να χτίσω, να αποτυγχάνω, να ξαναχτίζω και να ξαναποτυγχάνω
και μετά όταν Το φτιάξω, τεμενάδες να μουρμουράω
(και με μεγάλη μου χαρά και απόλαυση).

ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΚΑΔΟΣ, ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

()ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΚΑΔΟΣ, ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
======================================================

1)ΤΟ ΚΑΤΟΥΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ΤΟΥ ΛΕΙΨΟΥ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πύρινες γροθιές και πύρινο καυλί
Πύρινες γροθιές και πύρινο καυλί,
πύρινο πουλί πύρινο πουλί

2)ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑΜΕ, ΗΓΕΤΗ ΤΩΝ ΛΕΠΙΔΩΝ ΔΙΧΩΝ ΣΤΟΧΟ
------------------------------------------------------------------------------------------

Πήγα να απελευθερώσω πόλη ολόκληρη,
απ' τα νύχια των γουρουνόμορφων βιαστών
και της Θεάς του ΑΥΡΙΟ, με τη τελετουργική κραυγή "Φέεεεεεεεεετααα".

Είχα μαζί μου έναν καρκινιάρη στα πρόθυρα, έναν κλανιάρη,
μια φεμινίστρια του 2015 και έναν που μου βλόγαγε με τις ώρες
τις αρετές του Γιώργου Παπανδρέου.

Προφανώς δεν απελευθερώθηκε καμιά πόλη, ούτε καν πλατεία,
γειτονιά, τετράγωνο- ο καρκινιάρης ψόφησε, ο κλανιάρης ψόφησε,
η φεμινίστρια βρήκε άλλο στόχο και ο ψηφοφόρος του Γιώργου Π.
χάθηκε στο underground.

Έμεινα από τύχη ζωντανός και επέλεξα να μη βάλω μουσική σε αυτή
την εκστρατεία κατά τύχη, μη την μετατρέψω σε ψευδο-saga
οπότε η αλήθεια είναι αυτή- πήγε οχτώ και τέταρτο.

3)ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ Ο ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΟΥ
ΑΝ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΑ-
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΚΡΑ ΜΕ ΕΚΦΡΑΣΗ,
ΕΣΥ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΑ
ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ,
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΕΙΣΑΙ ΑΡΝΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ
---------------------------------------------------------------------------------------

"Ναι σαφώς"

4) Η ΣΤΡΟΦΙΓΓΑ
-------------------------

Σε παρακαλώ μη μου γεμίζεις το κεφάλι με μαλακίες
Αν δε μπορείς να κάνεις αλλιώς απλά σκέψου καλύτερες μαλακίες
Φυσικά αν είναι να έχω πέντε οκές στο κεφάλι μαλακίες
Καλύτερα να είναι αυτές βαρβάτες και καλοστεκούμενες μαλακίες
Παρά ένα μπίριμπίρι από χαώδεις σκέψεις που καταλήγουν μαλακίες,

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ
=========================================================

1) Η ΕΝΟΧΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
-----------------------------------------------------------------------------

Δεκαπέντε και μια οκά πιο πάνω-
όχι παραπάνω απ' όσο πρέπει.
Σκατά και κονφετί, σκατίλα ξερατίλα.

2) ΙΣΩΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
=============================================

Υπέροχα μέσα στον ηλεκτρικό μπήκα και δε χώραγε βήχας
κείνη την ώρα έτυχε να παίζει στο mp3 το "Inside the Termite Mound"
ήτανε υπέροχη σύμπτωση καυλωτική.

3)ΑΛΜΠΙΝΟΛΙΟΝΤΑΡΟΣ
=======================

Δεν αισθάνομαι καμία ενοχή που είμαι λευκός.
Μέχρι τώρα δε μ'ένοιαξε ποτέ αρκετά το ότι έτυχε να είμαι λευκός,
μα βλέποντας τη νέα αυτή τάση των δήθεν αριστερών,
να αισθάνονται ενοχές που ανήκουν στη λευκή φυλή,
νομίζω πως χάθηκε η σοβαρότητα και μάλλον αυτό είναι πλέον ο αριστερισμός,

δε δέχομαι καμία φυλετική ενοχή.
Λιονταρίνα μου λευκή μοιάζεις τόσο θυμωμένη και καυλωμένη
που θα πάρω το ρίσκο να σου μυρίσω τη μουνάρα
και μετά στη καβάλα να σε σκίσω στα δύο,
κι όταν ο ύπνος με πάρει θα πέσω με χαμόγελο
γιατί σε έκανα να χύσεις να νερουλιάσεις και να κοιμηθείς.

Κουμπαράδες

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟ ΡΩΤΑΓΑΝΕ "ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ"
=================================================

1)" ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠ'ΟΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ"
---------------------------------------------------------------------------------

Η ζωή κινείται επιτέλους ξανά-
σαν αυτοκρατορικός ελέφαντας μέσα σε διάδρομο νοσοκομείου δίχως φώτα-
τίγκα σκοτάδι-
τα βήματα αργά και σταθερά φτιάνουν συχνότητα και ύστερα δε μένει καμιά ψωλή ασυγκίνητη.

2) ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΜΙΣΗ ΟΚΑ"
---------------------------------------------------------------

Γιατί λέει ο τύπος με το σίδερο να του κρέμεται απ' τη μύτη και τους επιδέσμους να τον δείχνουνε χταπόδι απ' τη μύτη και χάμου- και κρατούσε και ένα λυκόσκυλο αστυνομίας με λουρί στο χέρι βιομηχανικό, δεν ήξερε να μιλάει πλήρως αλλά γάβγιζε με ρυθμό "Ωπ! Κατάσταση ΕΚΕΙ!" και "Σε αγαπώ, τάισέ με ξανά"-
λέει για μαχαραγιές και καταραμένες πέτρες, και λέει για δουκάτα και ανεύθυνους ηγεμόνες κι ύστερα- πήγε οχτώ και τέταρτο.

 3) ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ
-------------------------------

Απ' το ψάρι στον Ανώτατο
που ο Ανώτατος είναι Εξολοθρευτής παρεμπιπτόντως-

Καβάλα την έβγαλα απ' το ψάρι ως το αγριογούρουνο,
ύστερα η Σφιγξ της Θείας Οργής μοιράστηκε ουλές μαζί μου,
μετά από νάνος και χωριάτης φτάνει στο κοινωνικό ον
και από κει στο Ον και μετά στη τριπίλα από Μακριά
και μετά στον Εξολοθρευτή
που οι οπλές του Επιβήτορά του, σπάνε πόλεις στα δύο σα στραγάλια.

Εξελικτική διαδικασία λέγεται
και οι Αλφόνσοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν το μεγαλείο του Γιαχβέ
οι Επιστήμονες για να δείξουν ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέραν μιας πιατέλας με κουκιά που περιμένουν να μετρηθούν

Και στη μέση εσύ φίλε μου αγαπημένε και υπέροχε
να μουρμουράς για μαλακίες που λες ότι είναι μαλακίες
να λες για το ότι οι φασίστες θα μας καταπιούνε-

Ποτέ!
"Εδώ θα είμαι καριόλης περήφανος
να δείχνω πως η αγάπη για τη χώρα μου δεν είναι δάνειο των αρχίδων που κρύψανε τις σβάστιγκες κι ας τις πουλάν ακόμα.
Η αγάπη για τη χώρα μου είναι φθινόπωρο και ιδρώτας, και είναι καύλα για όλους δίχως διακρίσεις, και αγάπη να πίνουμε μέσα απ' τα κρανία όσων Χρυσή Αυγή ψηφίζουνε.

4) ΟΜ ΚΡΑΟΥΝ ΝΑΡΑΣΙΜΧΑΓΙΑ ΝΑΜ...ΑΑΧΑΑΑΑ!"
---------------------------------------------------------------------------

Καυλιάρη άρχοντα Ναρασίμχα υπέροχε καυλιάρη εκδικητή
δώσε μου τη δύναμη να βρέξω φωτιά σε όσους επιβάλλουν με το ζόρι
και να βρέξω νερό και χύσι που τσουρουφλάει σάρκες σε όσους
καράφλες θυμηθήκανε
να βρωμίσουνε το τίτλο του σκινά
σε όσους προσθέσανε τις αδυναμίες τους στο καραφλό κρανίο και στα μούσκουλα μούσμουλα
και τώρα επιζητούν χώρο επιρροής-
μηδέν ανοχή,
Ναρασίμχα αυτό ζητώ πλέον,
δώσε μου έκσταση και πάθος, και φωτιά στα μπράτσα και τ'αρχίδια,
να σβήσω από μπρος μου ό,τι έχει μαίανδρο και σβάστιγκα ανάποδη,
ό,τι έχει "αγανάκτηση" και τεμπελιά σκέψης-
δώσε μου φωτιά να βάλω φωτιά στο κτήμα που γεννάει αυτές τις ιδέες,
δώσε μου νύχια να βγάλω τα μάτια όποιων καραφλών φρουρών σεργιανάν στους δρόμους σε κάτι μήνες "με περηφάνεια",
δώσε μου δόντια αρπακτικού να μασουλήσω ό,τι αγαπάνε ή έστω ό,τι φαντάζονται,
δώσμου χέρια από ατσάλι να πνίγω τα χαμπέρια τους πριν γίνουνε συνήθεια,
δώσμου μάτια να κοιτάν πάντα ευθεία ,
δώσμου μύτη να μυρίζει επιτέλους,
δώσμου αυτιά να ακούει τις μαλακίες τους και να γελάει,
δώσμου χείλη να γελάν, να γελάν ακόμα και με μανία, για να ξορκίζουν όσες σκιες πέφτουν και θα πέσουν και θα πέφτουν με το καιρό σε αυτό που αγαπώ.

ΆΛΑ Της!

Όλα Σίγουρα στο Εδώ.

)))))ΜΠΡΟΣ ΑΠ 'ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΧΑΛΑ
====================================

1) Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙ ΚΟΡΜΙΑ ΣΑ ΚΑΡΒΕΛΙΑ ΨΩΜΙ,
Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΛΑΘΕΙ ΚΟΡΜΙΑ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ
========================================================

Ιδού- δε πέρασαν καν δυο μεσημέρια χρόνος,
και όταν σε ρώτησα με ποιανού τα φώτα θα ντυθείς, με τη μια μου' πες "του Ήλιου!".

Και αναρωτιόμουνα αν ήξερες, αν σ'ένοιαζε λοιπόν,
το αίμα που θα'πρεπε να χύσεις, για να τα βάψεις αυτά τα νυφικά λαμπρότερα από πριν.

Κι όταν είδα πως κιότεψες ήταν ήδη αργά-
είχε πάει οχτώ και τέταρτο.

2)) Η ΣΑΡΚΑ ΛΑΜΠΕΙ ΟΣΟ ΤΗ ΤΙΜΑΣ,
Η ΣΑΡΚΑ ΛΑΜΠΕΙ ΟΣΟ ΤΗ ΛΥΓΙΖΕΙΣ
=====================================

Απέναντι απ' το τραπέζι που έμεινα να αράζω γιορτάζοντας το καλοκαίρι και τον ήλιο του όσο υπάρχει,
σκιές έφτιαξαν υπέροχη ζωγραφική κατάσταση: ένα γέρικο κουφάρι που βαριαναστέναζε στο νεκροκρέβατό του (βαριαναστέναζε όσο φυσάγαν τα δεντριά απ' τον αέρα δίπλα στη θάλασσα) και εκεί που έπρεπε να'ταν το σώμα του, κλαδιά και κλαριά.

απέναντι ακριβώς, στη πλάτη μου από πίσω,
ήξερα ότι (1) η μη πλήρης χαρτογράφηση του χώρου, (2) τα όσα χιλιοστά στο μάτι που χάνουν μορφή και φτιάχνουν δικιά τους, (3) τα όσα του οργανισμού πλέον ούτως ή άλλως ενοχλούν τη δομή, (4) η χαοτική ηδονική και όλο βία απόλαυση που ονομάζουμε "φαντασία", (5) η ανάγκη για τοτεμισμό έστω και βρεφικής ισχύς- όλα αυτά έφτιαξαν ένα ανδρείκελο μιας θηλυκής ξύλινης φιγούρας που ήξερα ότι δεν υπήρχε αλλά στεκόταν με τα χέρια μαζεμένα και σφιχτά έτοιμη για μανούρα να με κοιτάει από πίσω.

Ενδιαφέρον επειδή απ' τη μία μπροστα στα μάτια μου γεννιόταν ο θάνατος του Κρόνου ή της προ-πατρικής αρχής  μολυσμένης με τα ανθρώπινα, πίσω μου απ' την άλλη στηνόταν μια πολεμική θηλυκή φιγούρα μα τράβελος, σχεδόν σα να βιαζόταν να αντικαταστήσει την ετοιμοθάνατη πατρική.

Λοιπόν δε ξέρω τι λέει ο καθείς, πάντως σε ένα βράδυ βρήκα εικόνες που με έβαλαν σε σκέψεις.

Και όλα αυτά κλείνουν συνήθως με τριάδα γιατί διάβαζα πολύ Αλφόνς-Λουί-Κονστάν:
Απέναντι απ' το τραπέζι που έμεινα να αράζω γιορτάζοντας το καλοκαίρι και τον ήλιο του όσο υπάρχει,
εκεί που πριν ήταν ο ετοιμοθάνατος ο μπάρμπας,
τρεις σκιές και ένας ξεχαρβαλιασμένος κάδος φτιάξανε υπερπαράσταση-
μια τεράστια θεότητα-σκαραβαίος με ανοιχτά φτερά που στην αρχή σου' λεγε "Αναγέννηση", μετά νομίζω πως δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για να βγάλει άκρη.

          

3)) Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΜΟΝΙΕΣ,
Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΓΡΙΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΙΖΕΣ
===================================================

Και είδα τη βροχή!
Και είδα τη βροχή και είπα στη βροχή:
τίποτα δεν είπα στη βροχή, γιατί η βροχή ήταν ήδη μακριά

4)) Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΖΥΓΙΖΕΙΣ
=================================
Μπαχού! Τζαζβαντατζά- αουί!
Αή; Αβαντουτζαουί!
Μπλραμπλρα!

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΟΥΡΑΙΩΝ

1)Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΑΣΧΗΜΑ
===========================================================

Όσες φορές έφτιαξα μυθικό όχημα-σκεπτομορφή για να κάνω τη δουλειά μου,
βρέθηκα γυμνός να νιώθω μαλάκας (και με έναν καρπό που πόναγε απ' τη πολλή μαλακία).

Αυτό διήρκεσε εως ότου να βρω το ρυθμό και να πειστώ για το υπέροχο του πράγματος-
σα να'μουν δηλαδή ποδηλάτης, τραπεζικός υπάλληλος, τσαγκάρης- και, και.

Εν τέλει αυτό που λειτούργησε σα δικλείδα ασφαλείας είναι το εξής απλό λειτουργικό:
η αγάπη για τα πρακτικά τροφοδοτεί τα μπλαμπλάδικα- και τούμπαλιν-
κι ύστερα απλά απ' τη συνήθεια κοιτάς με τα ίδια μάτια αλλά.

Σίγουρα πίνω στην υγεία της μίας εκ των πολλών αρχών αποτελεσματικής πολεμικής
Τάσης: Αυτής που προστάζει να αγκαλιάσεις ό,τι καταστροφικότερο κυριαρχεί στο ενδιάμεσο της πούτσας και της ψυχής σου αν υπάρχει:

Τα καφετιά σα σκατά και με κυνόδοντες από σίγουρο ατσάλι που κυριαρχούν με ταυτότητα από τότε που ο πρώτος πιθηκάνθρωπος έτρεξε να γλιτώσει από το κάποιο Μεγάλο Θηρίο, από τότε που ο πρώτος πιθηκάνθρωπος είδε μουνί για πρώτη φορά, από τότε που ο πρώτος πιθηκάνθρωπος δεν έφαγε, από τότε που ο πρώτος πιθηκάνθρωπος δεν αναγνώρισε άλλον πιθηκάνθρωπο.

"ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΥΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ" όπως θα έλεγε κάποιος πλέον υπουργός,
αυτές τις καυτές οφείλει μάλλον στον εαυτό του να αρμέξει μέχρι να τον δαγκώσει μια ζεστή πατάτα τι εμπειρία κι αυτή.

2)ΔΕΚΑ ΓΛΩΣΣΕΣ ΠΟΥ ΔΕ ΓΛΥΦΟΥΝ ΜΟΝΟ ΒΟΗΘΑΝ ΣΤΟ ΦΤΥΣΙΜΟ
===========================================================

"ΟΜ-ΙΑΟ-ΚΡΑΟΥΝ-
ΣΤΑΛΙΝΕΤΣΕΒΣΓΙΑ-ΝΑΜΑΧΑ"

ψέλναν με μανία οι με τις κόκκινες στολές και τις παρα φύσην έδρες υπέροχες μούμιες.
Αφού είδαν πως τα σαρκία χάσαν πίστη, γυρίσαν στο πνεύμα,
Επιβεβαιώνοντας επισήμως επιτέλους την εδώ και χρόνια δύναμη της πειθούς τους:
αυτό δεν είναι μια αγκινάρα, είναι μια δικαιολογία.

3) "ΤΙ ΕΙΣΑΙ; ΕΙΣΑΙ ΦΟΝΙΑΣ"
=======================================

Χουφτώνοντας το στόμα σου και σφίχνοντάς το
γρυλίζοντας στ'αυτί σου γιατί μόνο έτσι με καταλαβαίνεις πλέον
και όχι σαν άνθρωπος μιλώντας.

Μου αρέσει πολύ να σε βλέπω να προσπαθείς να αντιδράσεις
και ύστερα διασκεδάζω πολύ και σου επιτρέπω να ψευτοεπιτεθείς,
τι γέλια κάναμε, καθώς αστοχούσες.

Ύστερα από λεπτά αρκετά, με πλήττεις και το στόμα σου και η γλώσσα σου με απωθεί,
οπότε ξανά δαγκάνα λέγονται τα δάχτυλά μου,
ξανά το στόμα σου με το ζόρι κλειστό μέχρι να ξανανοίξει-
κι όσο κι αν κλαις με αγαπάς, γιατί ξέρεις ότι θα ξανανοίξω-
και να σε βλέπω πάλι, να προσπαθείς να αντιδράσεις.

4) ΠΑΡ' ΟΛΙΓΟΝ
=================

Η μετενσάρκωση παίζει διπλό ταμπλό οπότε αντί να προσπαθείς να γεμίσεις το κύκλο φτάνοντας στη θέωση, απλά γίνε όσο πιο απαίσιο ον μπορείς, απ' τον υγιή άνθρωπο και τον λειψό και το ποντίκι και το σκουλήκι και την αμοιβάδα και τη μικρή φωνή στο Τίποτα ακόμα- πριν σβήσει ό,τι υπάρχει όπως και πριν υπάρξει, ακόμα και τότε η Φωνή στο Τίποτα ακόμα, να λέει "Μην αργήσω τουλάχιστον-Πήγε οχτώ και τέταρτο"

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΤΡΙΛΑΣ

ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
===================================================

1) ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΚΑΠΟΥ
----------------------------------------------------------------------------------

Πάρα πολλά υπέροχα σάλια από σαλιάρηδες που ομιλούν περί "μύθου":
είναι κάτι αντίστοιχο με τους έχοντας σώας τας φρένας νεοεισαχθέντες ή απόφοιτους κάποιας σχολής Καλών Τεχνών: Καλό είναι να περάσεις εντός του μύθου και να γλύψεις το μύθο, για να απομυθοποιήσεις το μύθο.
Βεβαίως και δε σημαίνει πως άπαξ και απομυθοποιήσεις, όλη η ουσία σα τσούρλα εξαφανίζεται με ντροπές μεγαλειώδεις: απλά, επανεφευρίσκεις και φτιάνεις νέα τελετουργικά για τις παλιές καύλες που σε οδήγησαν εκεί- και αγαπάς περισσότερο.
Κάτι σαν υγιώς σκεπτόμενο υποστηρικτή του ΚΚΕ.

2) "Ω ΘΝΗΤΕ ΜΟΥ"-Ο ΣΚΩΛΗΚΑΣ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
===============================================

Καταναλώνοντας κάθε δεύτερο που περνάει, υπέροχη βενζίνα από την αγάπη του Εγώ μιας και με τις σωστές ασκήσεις μου ανοίξανε οι πλάτες ξανά,
Κατάλαβα πάλι πως όταν μιλάω σε μια υπέροχα μετριότατη μα με χυσιματικά μούτρα σερβιτόρα, και θέλω να ακούγομαι ερωτικός, εν τέλει καταλήγω αμφιβόλως επιθετικός.

3)ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΙΡΑΝΙΑΚΑΠΙΣΟΥ- ΚΑΙ ΑΕΙ ΓΑΜΗΣΟΥ
========================================================

Δέκα χιλιάδες δυνάμεις πείνας και βιασμού
 απειλούν και τρίζουν δόντια, να δεχτείς την ύπαρξή τους.

Φυσικά αναγνωρίζεις την ύπαρξή τους και ύστερα ενδίδεις στη συλλογική τους
ειλικρίνεια.

Ύστερα βέβαια οι απειλές και οι κατάρες, χάδια και ρουσφέτια γίνονται
ύστερα ό,τι απειλούσε με μασέλες, χάνει δόντια για να προσφέρει στοματική απόλαυση και διαφθορά.

Δεν επικροτώ τον εξευγενισμό των όσων κτηνότατων και εν τέλει αρχαιότατων.
Θέλω το κτήνος που κατοικοεδρεύει να είναι ό,τι προσφέρει, όχι ότι θα ήλπιζα πως θα νοιαζόταν να προσφέρει.

Και αυτό διότι δεν υπάρχει σφυρί δίχως ταυτοχρόνως την υπόσχεση της κατασκευής
και τη σιγουριά της δολοφονίας, ταυτόχρονα- αν δεν είναι έτσι, πλέον δε μιλάμε για σφυρί αλλά για μια μαλακία.

Συνεπώς η ανάγκη για τροφή και ύστερα για γαμήσι, από μόνη της έχει να προσφέρει
καφετιές μαλακίες και μια επιμονή για αύριο,
συνεπώς δε περιμένεις από αυτό το πανίσχυρο αρχαίο μοτίβο να μεταλλαχθεί σε ένα κοινωνικά αποδεκτό φρόκαλο που χαιρετά με επιμονή όσα δεν άλλαξαν ποτέ.

Διότι αυτό λατρεύουμε εδώ και καιρό- την άκαρδη βιαιτότητα που έχοντας κεντρικό σημείο βάρους- Διέλυσε ό,τι σα τείχος απο σκατά κορδωνόταν ως πριν, Έκαψε τα απομεινάρια αυτού, Σκόρπισε τα φλόκια τα συμπαντικά όσων επιμείναν-
κι ύστερα:
Είναι οχτώ και τέταρτο.

μικρά λόγια

Θα' πρεπε κανονικά να ήμουν σε θέση να έβαζα σε σειρά υπέροχης αγάπης και καύλας λέξεις
αφού υπέροχοι άνθρωποι πεθαίνουν συνεχώς είτε φτιάνοντας φουρτούνες και τ'αλλάζουν όλα
είτε δίχως να φτιάνουν φουρτούνες και έχοντας στο νου το τσιμπούσι απ' τα σκουλήκια.

Αφού υπέροχοι άνθρωποι πεθαίνουν και μας δίνουν την αρχή, γιατί αρνείται η νιότη να ψοφήσει επίσης; Γιατί αφού το υπέροχο παράδειγμα λάμπει σα χίλιοι ήλιοι μαζί, γιατί αυτό δε γεννοβολεί; Γιατί όλοι οι τοίχοι δείχνουν μια διαδρομή και μόνο μία- σπηλαιογραφίες όσων δεν γίναν ακόμα. Σπηλαιογραφίες όσων περιμένουν να γεννηθούν να γεννηθούν.

Είναι οι εποχές; Όχι δεν είναι μάλλον διότι αυτές είναι κατασκευάσματα και αέρας άρα, ψευτιά. Ξέρω μόνο πόσο προσμένω το φίδι να συρθεί μπροστά μου στον ίδιο δρόμο που περπατάω δέκα χρόνια ενώ ο κίτρινος ο ήλιος κερνάει εγκεφαλικά, ξέρω μόνο πόσο προσμένω μια πιθανή δηλητηρίαση.

Ο ίδιος θεός που έστεκε περήφανος σα πεύκο μέχρι εχτές,
πλέον τσιγκουνεύεται τα κουκουνάρια και τα τσίγκανα
σα να μη θέλει η γη να καυλώσει μαζί με όλους μας
κι ύστερα απλά θυμάται κανείς ότι είναι ο κανείς-
και πριν προλάβει να απογοητευτεί, τότε.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΜΑΧΙ

"ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΚΑΥΛΑ"
------------------------------------------------------------------------

Για άλλη μια φορά, ντύθηκα με το ό,τι θεωρώ υπέροχο και ακαταμάχητα καυλιάρικο, έφτιαξα μάλιστα και τα μανίκια και πήγα και μπρος απ' το καθρέφτη για να δω αν όλα είναι όπως είθισται ή κάποια παραπανίσια κρεατική κωλάρα ή σαμπρέλα χαλάει την αρμονία- αποφάσισα πως όχι για να μην αισθανθώ ακόμα πιο μουνής- και βγήκα για να ξαναπάω στο αναψυκτήριο, στο χωριό.

Φυσικά στο δρόμο ενδιάμεσα το ίδιο ξανά μανά- πλέον όσο τα αμέτρητα βαρβάτα σκυλιά με γαυγίζουν φυλάγοντας τα αμέτρητα παραδείγματα αυθαιρεσίας δίπλα απ' τη παραλία, πλέον κάνω ήχους με τη γλώσσα και το σαγόνι σαν καθυστερημένος και περιμένω να δω αν τα σκυλιά όντας σαν "ο πανέξυπνος φίλος και γαμιάς μας" ηρεμούν κατανοώντας το ότι ένα καθυστερημένο κτήνος δεν  αξίζει τον πανικό, μάλλον όχι μα εν τέλει κάθισα για λίγο και θαύμασα εναν υπέροχο, κατάμαυρο μολοσσό-σκύλαρο που φύλαγε ένα απ' αυτά τα κατάπτιστα, ένας πανέμορφος και πανύψηλος τύπος που δε γάβγιζε υπερβολικά απλά και μόνοα πειδή ήξερε να ζυγίζει τις καταστάσεις- αν μπεις, σου γάμησα τη μάνα. Αν όχι, "εμπρός μπροστά κύριε ΚΥΡΙΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΕΜΠΡΟΣΕΜΠΡΟΣ", να το μπατσοφετίχ της βραδιάς.

Και στα σκουπίδια προφανώς γάτες, είναι απίστευτα αστείο το πώς σε κοιτάνε όπως περνάς μπρος τους όπως κοιτάς εσύ ή εγώ έναν τύπο με κατάλευκο πουκάμισο γεμάτο αίματα που κρατάει μια σκουπιδοσακούλα που επίσης στάζει αίμα στην άσφαλτο- "ωωωωωω...ωωω;;;;; αν έρθει, μα το χριστό αν έρθει πιο κοντά , μια κίνηση αν κάν...εεεεε! την έκανε; την έκανε ρε μαλάκα; ω μια κίνηση ακόμα να κάνει- Ω ΣΚΑΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΟΥΛΟ!"

Στο αναψυκτήριο τρία άτομα και γούσταρα διότι για αυτό στηρίζω. Πιάνω κουβέντα με τον αφεντικό πολιτική, είναι τόσο σκατά σε αυτά όσο κι εγώ οπότε γουστάρουμε κι οι δύο. Περνάει η ώρα. Η σερβιτόρα κατσάρωσε επιτηδευμένα το μαλλί της σαν κάποιος να της είπε πως έτσι ανεβαίνει δέκα; σκαλιά στη κλίμακα καύλας- και τριγύρω η ίδια καύλα μα πιο μουλωχτά: δε πέφτει καρφίτσα, και η μαύρη θάλασσα ξερνάει αυτές τις μαλακίες τις μύξες/τσούχτρες με τις οποίες έχει γεμίσει εδώ και καμιά βδομάδα. Υπέροχες μέρες σε περιμένουν να τις βυζάξεις.

Ξανά η ίδια κατάσταση: έφυγα με μια σακούλα για το σπίτι, και μετά ξαναθαύμασα τον καυλιάρη μολοσσό σε βαθμό προβληματισμού. Στο πατρικό μου οι γάτες μας τα δικά μας παιδιά κάθονται να τις χαϊδέψω με το ζόρι, ότι μου κάνουν χάρη και καλά- γάτες είναι θα μου πεις. Και δίπλα ο γιος της γάτας μας ο γκρίζος τον τρώει απ' το κώλο απ' τον μεγαλύτερο κατά 1,5 χρόνο αδερφό του. 'Ωραία περνάτε σεις" σκέφτομαι και αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να μπω στο σπίτι και να κατουρήσω ή να τα χύσω όλα στο αυλάκι.

2) ΙΣΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΝΟΣ ΔΙΧΩΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
===============================================

Ή έστω το να νιώθει ο καθείς υπέροχα κουβαλώντας το απίστευτο βάρος των επιλογών του στη πλάτη και μασχάλη.
Ένα τουφέκι που κάνει διακρίσεις δεν είναι τουφέκι-
ένα τουφέκι που σπάει στα δύο λαρύγγια σα μύγδαλα δίχως να το νοιάζει ποια λαρύγγια είν' αυτά-
δεν είναι απαραίτητα υγιές, μα είναι σίγουρα ένα ακριβοδίκαιο τουφέκι.

3) "ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΓΚΑΣΤΡΩΣΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΝΑ ΞΕΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΤΩΡΑ"
=--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δε μ'ενδιαφέρει αυτό το τείχος διότι ευτυχώς όταν ξεμείναμε από τούβλα αρχικά χρησιμοποιήσαμε αναμνήσεις μα αυτές δε κολλάγανε επιτυχώς με τη γκρίζα τσούρλα και ύστερα ευχές μα τι λέμε τώρα και εν τέλει κάναμε δουλειά με βρέφη και ύστερα το ίδιο τείχος ατενίζαμε απλά ήμασταν μισοί και με δέκα Ερινύες παραπάνω, του στυλ "ε έτσι και γω πιτσιρικάς μετά αλλάζει η φάση".

4) ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ ΑΛΛΩΝ ΙΣΟΝ ΓΕΛΩΤΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
===========================================

Συνέχεια έτσι πάει ο παιάνας μας
δώσε μου για να σου χαρίσω και να μου χρωστάς και χάρη-
υπέροχα υπέροχα υπέροχα και πάλι και ξανά και ξανά-

μα απόψε ντύθηκα Ανταρκτική και ο πούτσος μου παγάκι
πού να δεις λοιπόν και η ψυχή μου αν έχω, τι κουμάντα κάνει απόψε-
ούτε γω δε θέλω να ξέρω, ρώτησα και μετά δεν ενδιαφέρθηκα καν.

Έπρεπε τώρα, έτσι νόμιζα δηλαδή, πως θα φτιαχνα δυο μαλακίες
ερωτιάρικες για να περιγράψω τη καύλα που νιώθω σα σε βλέπω με αυτό το
μαύρο με τις τιράντες και τα μικρά σου τα βυζάκια υπέροχα να κοπανάνε πάνω του
μαζί με τις ματάρες σου και τα χείλια σου που'ναι ακριβώς σα το μουνί σου-
λεπτά και σφιχτά, είπα πως θα φτιαχνα παιάνα υπέροχο, θανατηφόρους στίχους
και λοιπά και λοιπά- εν πάσει περιπτώσει υπέροχα κουτρουβαλάω και εκτιμώ το ότι
αν μη τι άλλο η καύλα αυτή έμεινε κει που καλό είναι να μείνει όταν μένει-
ύστερα; Ο Μπελογιάννης ζει.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΡΩΝΕ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ

1) ΝΑ ΒΑΦΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ,
ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ ΜΑΣ
========================================

Στολίστηκα πανέμορφα για να βγω έξω- να πάω πού; Στο αναψυκτήριο του χωριού μου. Με τα 5 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των σερβιτόρων/μπάρμεν/αφεντικού, και εμού του ιδίου. Μα το επιθυμούσα, και το ήθελα με έναν αφηρημένα καυλωτικό τρόπο- σαν μια γυναικάρα που σιχαίνεσαι μα με όλο σου το είναι επιθυμείς να γκαστρώσεις- τόσο σκληροπυρηνικές καταστάσεις, λοιπόν.

Ξυρίστηκα πλήρως- καμιά τρίχα στο άνω της κεφαλής ή στα μούτρα δε θα με γέμιζε μαλακίες και υποσχέσεις. Ντύθηκα όπως ήξερα- μαύρη μπλούζα Νέφιλιμ, μαύρο τζην, μαύρο πουκάμισο από πάνω- μα ήξερα από πριν ότι δεν πήγαινα για γλέντι μα για να ξενυχτήσω το νεκρό, συνεπώς και έγινα ένα με το χώρο πριν καν ορμήσω στο χώρο ξανά.

Ο δρόμος γνωστός, και περίεργα θελκτικός ακόμα και χωρίς φούντα να τον χρωματίζει φαντασιακώς. Παρ' ολ' αυτά θα επιθυμούσα τα τεράστια φυλακόσκυλα των τριγύρω σπιτιών να μη με γαβγίζουν ασύστολα μιας και είτε θα εκλάβω το γάβγισμα αυτό σαν απειλή σοβαρή και θα χεστώ πάνω μου, είτε σαν κοροϊδία ψευτιά, θα θυμηθώ ότι όλοι ψοφάμε κάποτε, και θα το παίξω νταής εκ του ασφαλούς, κοπανώντας μουσούδες ή χαρακώνοντας γλώσσες τους έξω απ' τις πύλες των πλουσιόσπιτων τα οποία και με μεράκι η αλήθεια είναι, φυλάγουν.

Το ίδιο πράγμα στο αναψυκτήριο: ο αφεντικός, η σερβιτόρα/μπαργούμαν, δυο μαλάκες γνωστοί τους και εγώ. Ρουφάω αυτό που μου ανήκει και σκέπτομαι μαλακίες, στέλνοντας στο ενδιάμεσο ένα-δυο ωραία μηνύματα στο κινητό. Υπέροχες βραδιές, σε περιμένουν να τις βυζάξεις.

Οι δυο μαλάκες φεύγουν, ο ένας όπως φάνηκε ήταν ο αρραβωνιάρης της σερβιτόρας, η οποία δεν είναι θελκτική απλά φόρεσε σωστά το σουτιέν που δίνει ένα νούμερο παραπάνω μαζί με μια κολλητή μαύρη φανέλα δίχως μανίκια με το ψευδομπούστο απέξω, συν ότι στην ελεύθερη ώρα της έκανε ανοίγματα με τα πόδια και γυμναστικές επιδείξεις γενικότερα- να και κάτι έξω απ' τα συνηθισμένα.

Τα τελευταία λεπτά πριν φύγω άκουγα τη σερβιτόρα να κλαψομουνιάζει στον αφεντικό για τα πεθερικά της και το πόσο αδερφή είναι ο αρραβωνιάρης που δε τους βάζει σε τάξη, έβγαλα τα λεφτά πλήρωσα ό,τι είχα και πήρα και μια εξάδα μπύρες για πιπίλα στο σπίτι, με σωστή μουσική για πάρτη μου και όχι " Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις".

Και κοίτα που καταλήγουμε, όπως πάντα.

2) Η ΚΑΛΗ ΦΟΡΤΟΥΝΑ ΣΤΟ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ
==============================================

Δέκα μαλάκες με κεφάλια αλιγάτορα και αρχίδια αρουραίου
είκοσι χιλιάδες μαλακίες που γλωσσοκοπανάνε σα μαχαίρια καυλωμένα
Σκουφιά, χαλίκια, ξαπλώστρες και εικασίες: "Πώς να δουλέψει το αυτό,
Δίχως να στραγγίξω του αδερφού μου το αίμα και το σπέρμα;"

Ναι, η αβατάρα ήρθε, την είδα κι εγώ, κατάλαβα γιατί της χαρίζεις δεήσεις και ευχές:
ωραίος νεαρός είναι, γεροδεμένος, μοιάζει ικανός να σπάσει βουνό με τον αντίχειρα,
και όταν μιλάει στρατιές, τι στρατιές, έθνη λυγίζουν και κλαίνε με μετάνοια,
όταν κλάνει, δε, ευχές γεννιούνται και όχι κλανιές.

Μα δε τη βρίσκω έτσι- και δε θα τη βρω ποτέ έτσι.
Ωραίος ο καυλιάρης σου, μα κοίτα που' ρθε δεύτερος λοιπόν:
Ένας βρωμιάρης Θεός-αρουραίος ήρθε και ξέρασε στο προσκεφάλι μου ενώ κοιμόμουν,
και με όνειρα καρκίνου και χλεμπόνας, μα και μπέσας, με πήρε προς το μέρος του.

3) Η ΕΠΙΠΟΝΗ ΚΑΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ
=========================================================

Ό,τι δεν έχει καύλα ιδρώτα και ένα μάτσο εφιάλτες, δεν είναι κάτι που γουστάρω να γουσταρήσω.

"Ω μα ζωγραφίζω επειδή με ηρεμεί"
Μα είσαι ήρεμος συνέχεια.

"Ω μα ζωγραφίζω επειδή με καυλώνει"
Μα δεν ιδρώνεις απλά καυλώνεις.

"Ω μα ζωγραφίζω επειδή είναι όμορφη διαδικασία"
Όχι δεν είναι, είναι πόλεμος αρρώστια καρκίνος και σκατά σε ξυλάκι παγωτό
Είναι ό,τι σε κάνει να πας να κάνεις κακό σε ό,τι αγαπάς και ό,τι σε κάνει να φρικάρεις δίχως καν να πάρεις ντρόγκια, είναι ό,τι σε κάνει να κοιτάς μπροστά και να λες "Α. Μάλιστα", ασχέτως φύλου ή επιπέδου οικονομικού ή ηπειρικού, είναι η υπέρτατη καύλα δίχως ψευδαισθήσεις, και είναι ο σκληρός ρεαλισμός δίχως την απώλεια φαντασίας, είναι ένα τσουβάλι σκατά που σιχαίνεσαι αλλά στα κρυφά τα βγάζεις και λούζεσαι μαζί τους- και λες, "Ω. Μάλιστα. Δε με νοιάζει το μετά".

ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ ΜΑ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΑΜΩΣΤΑΥΡΙΖΕΙ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
================================================================

1) ΝΑ ΟΡΙΣΤΕ, Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΝΟΩ ΕΙΝΑΙ ΟΣΑ ΠΙΑΝΕΙ Η ΦΟΥΧΤΑ ΜΟΥ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

"Να, ορίστε: σκέψου το πρωί της Πέμπτης τι έγινε.
Μου μίλαγες, μου μίλαγες, μου μίλαγες με τις ώρες, μέχρι που πίστεψα με όση ειλικρίνεια μου χει απομείνει πλέον, ότι σταματημό δε θα'χες. Και ύστερα συνέχισες, και συνέχισες, και συνέχισες να μου μιλάς για το Θεό όπως τον αντιλαμβάνεσαι, δηλαδή έναν παππούλη στα σύννεφα που πριν τη Καινή Διαθήκη είχε πρόβλημα με τα νεύρα του μα μετά έκανε γιο και ηρέμησε, συνέχισες με τις ώρες να μου μιλάς για το πόσο τον αγαπάς τον παππούλη, και γω από ευγένεια έκανα πως σε άκουγα, λάθος μου το αναγνωρίζω και μπινιά, ψευτιά, μα απ' την άλλη τι να έκανα, να σε προσβάλλω; να σου πω ότι και συ μου λες για όνειρα, δηλαδή ψευτιά, αέρα;
Ό,τι κατανοώ είναι όσα πιάνει η φούχτα μου. Είμαι τέτοιο θηλαστικό, είμαι τέτοιο ζώο, μα μπορώ να καταλάβω ότι και οι αμοιβάδες αν λιγουρεύονταν Παράδεισους, θα κοιτάγαν τριγύρω τους και θα βλέπαν κόλαση."

2) ΜΟΥ' ΠΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ,
 ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΟΥ ΠΑΙΑΝΑΣ
==================================================================

Παρ' ολ΄αυτά μουνάρα μου δε με απασχολεί αυτή η επανάληψη,
όσο ξέρω ότι κάθε εκ νέου τελεσίγραφο τέλματος σε κάνει να τραγουδάς ξανά έστω και λίγο,

δε κουράζομαι μουνάρα μου να περιμένω και δε φοβάμαι,
το θάνατο φοβάμαι μα ένα τραγούδι που μπορεί να τον φέρει, το λατρεύω.

δε με ενοχλεί ποτέ να σε ακούω να μιλάς για λεμονιές και να μασουλάς λεμόνια
μιας και ο κίτρινος ήλιος πέφτει πάνω στο κίτρινο λεμόνι κι ύστερα στη κίτρινη μαλλούρα σου
και ύστερα είσαι κίτρινη ολόκληρη- και ξέρω ότι είσαι λεμονιά και η ίδια- και ευχαριστιέμαι αφάνταστα.

3) ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ
=========================================================

1ο βήμα) Παρατηρώ το τι αγαπάς.
2ο βήμα) Παρατηρώ το αντικείμενο αυτό της αγάπης σου ενδελεχώς.
3ο βήμα) Μαθαίνω απ' έξω τη ρουτίνα του, σα παιδικό τραγούδι.
4ο βήμα) Υπολογίζω τις νεκρές ώρες, ώρες που αν λείψει απ' τη ρουτίνα του, δικαιολογούνται μέσω των απαιτήσεων της καθημερινότητας.
5ο βήμα) Υπολογίζω τη πιθανή αλλαγή προγράμματος, κατά πόσο τοις εκατό υπάρχει μεταποίηση της ρουτίνα.
6ο βήμα) Χαρτογραφώ τις περιοχές δράσης του αντικειμένου αγάπης σου όσο αποτελεσματικότερα γίνεται.
7ο βήμα) Χαρτογραφώ το όποιο σημείο λιγότερου ρίσκου στην γενικότερη περιοχή δράσης του αντικειμένου αγάπης σου.
8ο βήμα) Το χρησιμοποιώ για να αιχμαλωτίσω το αντικείμενο αγάπης σου.
9ο βήμα) Μεταφέρω το αντικείμενο αγάπης σου εντός των ορίων δράσης του μα δίχως να δώσω αφορμή ή στοιχεία σε τρίτους.
10ο βήμα) Συμπεριφέρομαι στο αντικείμενο αγάπης σου με όση αγάπη έχει το σφυρί ενώ κρούει με μανία το καρφί στο κεφάλι μιας κατσαρίδας.
11ο βήμα) Φροντίζω να υπάρχει φίμωτρο, χειροπέδες, ηχομόνωση, καθώς και βιντεοκάμερα, και βιντεοσκοπώ το σφυρί και το καρφί.
12ο βήμα) Σφάζω σα σφαχτάρι το αντικείμενο αγάπης σου μπρος στη κάμερα και κατουράω στο ανοιγμένο του λαρύγγι.
13ο βήμα) Σου ταχυδρομώ το αποτέλεσμα ενός σαββατιάτικου απογεύματος.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ- ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ

1)ΜΙΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΑ ΧΕΖΟΥΝ ΔΕΞΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ:
========================================================

Ο ένας που ήταν αρκετά καυλιάρης από Μας
(Μας που μασταν μισοπεθαμένοι οι μισοί και οι άλλοι μισοί κοιτάγαν τις εικόνες από παλιές αγίες και τα παιδιά και τα μουνιά τους εναλλάξ, πριν πιάσουν τα τουφέκια πάλι)
αποφάσισε πως δεν θα ενέδιδε άλλο στην κωλομπαράδικη συμπεριφο΄ρα του εγώ όταν αυτό αρχίζει να χώνεται και να ζώνεται ενδότερα και εν τέλει ξεκούμπωσε ό,τι είχε να ξεκουμπώσει, θυμήθηκε πόσο δε νίκησε τη Μεγάλη Αντανάκλα μα νικήθηκε απ' αυτή, προσποιήθηκε πως είναι ήρωας του Χόλλυγου, δηλαδή άναψε τσιγάρο ενώ από ψηλά ήδη βλέπαμε τεράστια Εκρηκτικά Πράγματα να κατεβαίνουν σα Καυλιά και ξέραμε ότι σε λίγο η μισή ψυχή μας μόνο θα'μενε να τραγουδά, ύστερα ο αυτός που άναψε τσιγάρο είπε πως "ωραία! θα σας δω στο σκοτάδι ξανά" και άλλες κλισέ μαλακίες,

2) ΣΥΝΕΠΩΣ
===============

"Για όποιον αφορά και κατ' ευχήν τον παραδέκτη:
Πρώτον: όσα εν βρασμώ συμφωνήθηκαν περί παύσης πυρών κυριολεκτικών και μεταφορικών, εκμηδενίζονται: Δε θα επαναληφθεί, δε, αυτή η προσφορά, ουδέποτε. Είστε πλέον Στόχοι.
Δεύτερον: πλέον δεν αναγνωρίζεται ούτε στο ελάχιστο η παρελθοντική όποια φιλική έως αδερφική σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ του παραλήπτη και του αποστολέα: απ' τη στιγμή που επέλεξες να καλλιεργήσεις κουφάρια, γνωστοποίησες δε την όποια διάθεσή σου να παρερμηνεύσεις όσα σου σου γνωστοποιήθηκαν "κάτω απ' το τραπέζι" και να κατασκευάσεις επιχειρήματα για την δήθεν Διάσχιση που με ζήλο εκπνοείς εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, με αυτόν τον τρόπο απομακρύνεσαι απ' τα όποια Ιδανικά στα οποία εως πριν τρία χρόνια ορκιζόσουν υποτέλεια και πίστη αυτοτελώς- συνεπώς, δε μπορώ πλέον να σε θεωρώ φίλο και αδερφό, παρά σκουλήκι προς εξόντωση.
Τρίτον: την επόμενη φορά που οι δρόμοι μας θα ευδοκιμήσουν ύπαρξης, έχε σα γνώση πως ο μόνος θάνατος που θα σου αρμόσει θα είναι αυτός του κτήνους και όχι του μέχρι πριν ανθρώπου, φίλου αδερφού: κομμένο λαρύγγι, πορφυρά χρώματα στο αυλάκι, και μηδέν δευτερόλεπτα για μετάνοιες. Να ξέρεις αυτό: θα σε κυνηγήσω και θα πετάξω το πτώμα σου εκεί που κανείς πλέον δε  ξεφυσά ελεύθερα, δηλαδή, εκεί που και τα σκουπίδια ακόμα, θα αναρωτιόνται, "ποιος είναι ο παρίας αυτός;"

3)Η ΣΤΑΣΗ "ΧΡΙΣΤΟΣ"
==========================

Καθόμουν στο ίδιο μίζερο μέρος που είναι το αναψυκτήριο του χωριού μου
Πέντε πελάτες και μέσα σε αυτούς βάζω το αφεντικό, τον μπάρμαν, τον εαυτό μου και τη σερβιτόρα.
ήθελα να είμαι κύριος απόψε διότι αύριο θα ήθελα να ξυπνήσω πρωινός καυλιάρης λόγω δουλειάς
βέβαια ο αφεντικός μεράκλωσε και μου έδωσε τζάμπα φυτίλι οπότε προσαρμόστηκαν οι ανάγκες-

κάποια στιγμή ήθελα να κλάσω άσχημα-
κλανιά που δεν ακούγεται, δηλητήριο φέρει, έτσι λένε οι σαμάνοι που πίνουν κάτουρα και λατρεύουν τον Χιαρανικαπίσχου-
και πριν προλάβω να ενδώσω, η κατά τ'άλλα γαμεύσιμη σερβιτόρα περνάει πίσω μου-

συγκρατούμαι στο ελάχιστο- ρουφάω όχι μόνο τα εν γεννήσει τοξικά αέρια μα και τη πρόθεση αυτή καθ'αυτή-
πονάω και υποφέρω μα η γυναικάρα ξαμολιέται αμόλυντη.

Δε χρειάζεται σταύρωμα για να ισιώσεις, μόνο η γνώση του ξεκωλιάσματος.

4)ΞΑΦΝΟΥ ΕΙΔΑ ΚΑΤΙ ΚΟΥΦΑΡΙΑ
==================================

Και μιας Ξεκωλιάρας τα λείψανα να τα μοστράρουν στα τσιμέντα-
και δεν ήξερα για ποιο λόγο να θυμώσω: για τα τσιμέντα που δεχόντουσαν της ξεκωλιάρας τα λείψανα,
ή για της ξεκωλιάρας τα λείψανα εν γένει;

Σκουλήκια: δε σας φτάνει ούτε η αρχή με το γιο και τους κανόνες σαβουάρ βιρβρ "για να μη δαγκώσεις τον δίπλα", δε σας φτάνει ούτε η στρατιά από τσουτσέκια που ενισχύει τη παραμύθα, δε σας φτάνει ΟΥΤΕ το υπέροχο άγνωστο που τόσο βάζει σε τροχιά τη φαντασία και απ' τη μεριά σας το λέτε "Τριαδικός Γαμιάς",
πρέπει λοιπόν να έχετε καρκίνο και να ζητάτε τα σάπια οστά μιας κάποιας που έγινε Κάποια;
πρέπει λοιπόν να αγιοποιείτε τον κάθε σκατόγερα με βαμβάκι στα σαγόνια
τον κάθε ξεκωλιάρη που συμπληρώνει τη ξεκωλιάρα που τόσο ποθείτε;

Ένα γρήγορο σχέδιο δίχως υπόνοιες μακροζωίας: μαζεύουμε ό,τι θεωρείται άγιο τα τελευταία 50 χρόνια για αρχή, από όλεςτις ηπείρους, και πριν το κάψουμε ζωντανό και αυνανιστούμε ενώ παρακαλάει για έλεος, κατουράμε πάνω του- όχι μετά τη φωτιά, πριν- πριν τη φωτιά κάτουρο.

Τι υπέροχη ικανότητα αυτή: δηλαδή, να μπορείς να πεις, " Γαμώ το σιχαμένο μουνί της Παναγίας",
ελεύθερος από ό,τι στοιβάζει στη πλάτη, ελεύθερος απ' ό,τι "πρέπει να",
και ξέροντας ότι είσαι πιο Άγιος από χίλιους παήσους και χίλιες Βαρβάραραραρες.
Τι Υπέροχη Ελευθερία αυτή: δηλαδή, να μπορείς να πεις, "Γαμιέται ο πουτάνας γιος ο Χριστός",
ελεύθερος απ' ό,τι επιβάλλει υπακοή "ειδάλλως δε πας ευθεία πάνω αλλά χάμου",
και ξέροντας ότι είσαι πιο Άγιος από χίλιους κωλόγερους και χίλιες ξεκωλιάρες  σκελετιάρες.

Να μια κατάσταση: Και ο Θεός όπως μεταφράζεται, και το Απόλυτο Μηδέν όπως μεταφράζεται,
είναι δυο Ιδέες που ο πίθηκας νους μας δε μπορεί να επεξεργαστεί πλήρως-
Συνεπώς:
ό,τι επιλέξεις απ' τα δυο είναι το ίδιο απλά αλλάζει το τι ρούχα του φοράς.

"Ω Θεέ μου - μα μη προσβάλλεις τη πίστη του άλλου! Ε μα πια!"
Όσο η πίστη του άλλου είναι το Αυτό που Κρίνει στη κοινωνία που μεγαλώνω εγώ και οι πριν και οι μετά εαυτοί μου,
το μόνο δίκαιο είναι να προσβάλλω μέχρι θανάτου τη "πίστη του άλλου" μέχρι το Κενό το Τίποτα το Μηδέν να κρίνει το ίδιο επίσης.
Και μετά βλέπω τι θα κάνω.

ΕΠΙΣΗΣ
============

Μπορεί κανείς να εκτιμήσει τον Ελιφά Λεβί και τα υπέρογκα ποσοστά αγάπης
τα οποία όχι μόνο ξοδεύει για να αιτιολογήσει, αλλά και έζησε στο πετσί του σα κατουρημένος απ' τη μοίρα γενικώς,
μπορεί να εκτιμήσει κανείς του Αλφόνσου την Υπέροχη Αγάπη και αιτιολόγηση για το πόσο υπέροχος είναι ο Μηδέν σα Θεός δηλαδή σα Τριάδας Καυλιάρης (όπου τριάδα βάλε μεταλλαγμένα εννιάρια π.χ)
αλλά αυτό που δε μπορεί κανείς να εκτιμήσει είναι:

μια σειρά ξεκωλιάρες γριές, ασχέτου φύλου, να χώνουν τις ψωλές τους με αρουραίικες πουστιές
και τις πράσινες σιχαμένες μουνάρες με ό,τι δεν ήταν ποτέ άγιο,
σε αυτό που θα'πρεπε να'ναι μια σειρά από υπέροχες συμπτώσεις που οδηγούν στο:
"καλύτερο όλων μας"
σίγουρα το να σκέφτεσαι τέτοια είναι από μόνο του αφορμή για σοδομισμό βίαιο,
μα είναι χίλιες φορές πιο υπέροχο από στρατιές ευνούχων και γριων με ξεραμένα μουνιά
που σε λένε Σατανά αν αν,

βέβαια το να σε πουν Σατανά είναι ένα κοπλιμέντο,
αλλά όσο πεθαμένες ξεκωλιάρες παρελαύνουν στους δρόμους
και όσο κωλόγεροι γαμώ το μουνί της Παναγίας που τους πέταξε είναι η επόμενη Καύλα της πλειοψηφίας ενός έθνους που είναι ένα...έθνος...είναι ακόμα όντως;
όσο αυτά τα πρόσφατα κοπανάνε, πρέπει να υπάρχει μια στρατιά άρτια εκπαιδευμένων Πιστών του Μηδέν: και να μια πρόχειρη σούμα της στρατιωτικής αυτής ύπαρξης:

1) Υπάρχει το Μηδέν και Μόνο το Μηδέν.
2)Ό,τι δεν είναι Μηδέν μα προσωποποιείται, είναι ό,τι απεχθανόμαστε.
3)Ό,τι δεν είναι Μηδέν, πρέπει να εξολοθρευτεί.
4)Όσοι πριν δεν ήταν Μηδέν και δε θανατώθηκαν, μπορούν να εξιλεωθούν με το να γίνουν Μηχανές που ψέλνουν μόνο το Μηδέν: δηλαδή "Θα ψοφήσω θα με φάνε τα σκουλήκια ευχαριστώ αντίο σκοτάδι και αντίο πάλι".
5)Όσοι επιμένουν πρώτα σοδομίζονται με αντικείμενα διαφόρων υποστάσεων και ύστερα αφού τους δώσουμε λανθασμένη εντύπωση περί αποφυγής θανάτου, τους κόβουμε τα λαρύγγια και μετά κατουράμε την οπή ενώ ταυτόχρονα τους κοπανάμε στο κεφάλι με το πλευρό της Αγίας Ξεκωλιάρας που πριν λίγο βγήκε βόλτα στο τσιμέντο.

Κλείνοντας, ξανά: Πόσο υπέροχο ο "μη πιστός και σατανάς",
να μπορεί να ουρλιάαζει " Γαμώ το μουνί της γουρούνας της Παναγίας της βρωμιάρας"
να το εννοεί, και ταυτόχρονα να'ναι πιο Άγιος
από χίλιους κωλόγερους των Ελληνικών ψευδοΆλπεων
από χίλια λείψανα χιλίων πουτανιών ξεκωλιάρηδων οστών.